Categorieën
Geen categorie

Dag 2-4 Vitabandet

Dag 2 Hävlingestugorna – Rogenstugan, 20 kilometer 

Na een luxe nacht in een (stapel)bed staan we bijtijds op. Het gasstel lonkt om de sneeuw te smelten, de brander blijft dus nog even in de pulka. In de verwarmde hut (want de haard hebben we opgepookt) drinken we onze fika, ontbijten we en pakken we onze spullen in. 

Van de hut dalen we meteen een paar meter af naar het meer – het is een steil stukje. Op het meer, waar gisteren de mist hing, hebben we nu beter zicht en dat is fijn, het is veel leuker om te weten/zien waar je bent. De etappe van vandaag gaat grotendeels over water en heeft af en toe een stukje land, maar niet veel hoogtemeters.

IMG 8655 1024x769 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet

Fika doen we in de raststuga met een uilenkachel.  Uiteraard maken we geen gebruik van de kachel, ondanks dat er hout ligt.  Dit hout is bedoeld voor noodsituaties. Het is vandaag behoorlijk koud, onze ski’s glijden amper (sterker nog, ze maken behoorlijk lawaai) en mijn Garmin Inreach* heeft er ook moeite mee (geeft koude-alarm en gaat dan mijn binnenzak in, bij mijn telefoon). Gelukkig zien we in de loop van de dag onze schaduwen steeds beter. 

IMG 5399 1024x473 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet

Na onze break is er nog meer meer, met een lastig stukje. Bij Bredasjön zitten we op de helling in de zon en genieten van onze tweede break. We mogen wat klimmeters maken en daarna volgt een technische afdaling – het spoor is behoorlijk smal en diep dus het gaat al snel heel snel. Onderaan aangekomen kunnen we er wel om lachen, maar het was toch wel even spannend. Rustigaan komen we in ons ritme. We steken het laatste meer van vandaag over naar de Rogenstugan; daar is een Winterraum voor twee personen. Hier zien we op de thermometer dat het -18 graden is. 

Uit de pulka pakken we onze tassen en richten het Winterraum in. Hier doet het gas het niet, maar er ligt wel hout voor de kachel. Het is verrekte koud binnen dus we maken vuur. Buiten zetten we onze benzine-brander aan om sneeuw te smelten, dat gaat sneller dan op de kachel. Na onze maaltijd liggen we al snel in het stapelbed – we zijn moe van vandaag. De kachel hadden we enorm opgestookt dus bovenin de ruimte is het nu extra warm – Saar ontploft bijna in haar slaapzak. Plots bedenken we dat er misschien weinig zuurstof is dus gooien we de buitendeur open. Na een half uurtje luchten is het wat koeler en weten we zeker dat er voldoende zuurstof is – we kruipen weer in de slaapzak. 

Dag 3 Rogenstugan – Skedbrostugan, 12 kilometer

Saar is jarig vandaag- hiep hiep hoera! Dat betekent kadootjes, slingers aan de pulka, gebakje onderweg en een borrel in de avond.

IMG 8676 768x1024 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet

Bij het weggaan geeft de thermometer -33 graden aan, dat is wel verrekte koud. Het eerste deel van onze route gaat over het meer; het is een saai stuk waarbij we in een rechte lijn langs de oever lopen. Ik kan mezelf niet warmlopen; continue is er iets koud, mijn hand of voet of billen. Na twee uur komen we aan land en is het iets beschutter. Daar  drinken we een kopje warme thee en trek ik de puffy pants* van Saar aan. Pas na tien kilometer kan ik mezelf warm krijgen en houden. Het geeft me een mentale knauw, maar ik moet ook in het achterhoofd houden dat het belachelijk koud is. En ik moet helemaal in mijn achterhoofd houden dat ik meer kleding in de pulka had zitten wat ik aan had kunnen trekken. Eigenlijk was er dus niets aan de hand!

Ik heb het weer warm en we beginnen aan een tof stuk – we gaan slingerend over land/water/landtong/eiland et cetera. Wel maken we nog steeds veel lawaai met onze ski’s omdat we op het verijsde sneeuwscooterspoor zitten.

IMG 8679 1024x769 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet
Kanjers bij de koffie – hiephiephoera!

Het zicht is super strak en scherp; het is een blauwe lucht met volop zon dus de zonnebril hebben we op. Door de kou glijden we amper, dus doen we er bijna vier uur over om bij de Skedbrostugan te komen. We gaan binnen zitten om onze fika te drinken en Saar trakteert op Kanjers, overheerlijk! Na wikken en wegen, besluiten we te blijven. Het zijn de eerste dagen en we hebben geen haast/willen geen haast hebben – we willen juist onthaasten. En in ons achterhoofd weten we ook dat de eerste keer tent opzetten met deze kou niet het slimste idee is (het kan wel maar als het niet hoeft..).

Bovendien ligt deze stuga op een prachtige plek en we kunnen ons prima bezig houden. Zo gaan we eerst op zoek naar de hoofdgaskraan, we banjeren om de hut heen maar vinden ‘m niet. Met onze snowshoes aan verkennen we de omgeving en maken we tevens een goed pad naar het toilet. De dagen zijn nog niet zo lang dus einde van de middag begint het al te schemeren.

Op dezelfde dag als ons zijn Melanie en Sebastian* aan de Vita Bandet begonnen. En we zijn benieuwd of ze toevallig vanavond ook hier zullen zijn. Om zes uur krijgen we antwoord op deze vraag; we horen gestommel en er komen twee hoofdlampen binnen. Het wordt een gezellige avond; we drinken chocolademelk met korn! Én er is een toetje- een ware feestdag dus. 

IMG 5418 768x1024 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet
warme choco +

Dag 4  Skedbrostugan – Tänndalen, 22 kilometer

Het lukt ons bijna niet om weg te komen uit de stugan. Het is erg gezellig met onze Duits/Zweedse vrienden en we hebben zoveel vragen. We gaan ervan uit dat we elkaar vaker gaan tegen komen en met die gedachte lukt het ons om te vertrekken.

IMG E8687 1024x768 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet
met Melanie en Sebastian op de foto (met verjaardagsvlaggetjes op achtergrond)

Het is vandaag weer mooi weer en wat warmer; of lijkt dat alleen maar zo omdat we meer gewend zijn?  Na het oversteken van een klein meer gaat het op en neer door de bosjes en dat valt mij best zwaar. Voor Saar niet, die gaat continue gewoon door alsof er geen heuvels zijn. Ik trek inmiddels mijn jas uit, muts gaat af en loop te puffen. Nee, die bergbenen zijn er nog niet.. 

IMG 5427 1024x768 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet

In het zonnetje, gezeten op pulka en steen serveert Saar onze eerste fjällfika. Ons koffiefilter wordt op de mok gezet, gevuld met koffie en warm water opgegoten. Het blijkt toch wel koud te zijn want onze koffie is snel afgekoeld, maar dat doet niets af aan het mooie buitenmoment. 

IMG 8702 1024x769 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet
verse fjällfika

Halverwege zitten we weer in een raststuga – prima plek voor onze lunch. Vlak voor we bij deze plek aankwamen, hadden we zicht op de klim die hierna volgt. Op de kaart hadden we ook al gezien dat de hoogtelijnen vlakbij elkaar liggen: een steile klim dus. Omdat het vorige stuk mij al zwaar viel, zie ik hier toch wel tegenop. Ik pak nog wat extra nootjes en spreek mezelf moed in.

IMG 8708 1024x768 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet
de beloning als we boven zijn – uitzicht!

Tanden op elkaar en rustigaan stap voor stap naar boven. Het valt me mee hoe lang we erover doen en we worden ook nog eens vet beloond met een prachtig uitzicht! We kijken terug op Rogen, kijken Noorwegen in én we staan ondertussen te kicken op de ski’s want het is zó mooi. Foto’s, filmpjes, we zien steeds betere plekken en staan om de haverklap stil. Dit schiet niet op dus besluiten we op het allerhoogste punt de laatste fotosessie te doen. Daar doen we ook de fullies af omdat we afdalen naar Tänndalen. De zon staat al vrij laag en in dat laatste licht zet Saar de Duracell batterij aan op het eerste vals platte deel. Het is een lang stuk sporen, maar dan zien we in de verte het dal liggen. En op het moment dat de bosjes beginnen, komen we op een snowscooterspoor. En al rap gaat het hard naar beneden; het is een roetsglijbaan. Als we in het dal staan is het al bijna donker.

We hebben afgesproken om naar Magnus en Lucina* te gaan. Zij hadden een paar dagen geleden al contact met ons gezocht en gevraagd of we langs wilden komen. Nu staan we in het dal en hebben we een bericht op mijn tracker ontvangen. We geven door waar we zijn en we worden opgehaald met de auto – wat een luxe! In hun woonkamer ontploffen onze pulka’s en hangen we onze slaapzakken en tent uit om te drogen. Een uurtje later hangt daar onze fris gewassen spullen bij. We douchen, hebben bereik, kunnen opladen en worden overstelpt met vragen. We eten overheerlijke rendierworsten en hebben kanelbullar* als toetje. Ondertussen is Saar een trui rijker, een echte Zweedse met rode kruizen erop. We gaan pas laat naar bed. 

IMG 5445 768x1024 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet
ontplofte pulka’s in de huiskamer bij Lucina en Magnus

  • Garmin Inreach: dit is mijn tracker en mijn tevens mijn noodbaken, mocht ik in nood komen dan zit er op de Inreach een SOS-knop. Ik hoop uiteraard dat ik deze nooit hoef te gebruiken. De tracker geeft elke 10minuten een signaal af en mijn locatie wordt dan weergegeven op mijn Garmin-page (https://share.garmin.com/thinkwhite) – vandaar dat je kon stippenkijken. Elke avond stuurde ik via de Inreach een bericht naar het thuisfront zodat ze wisten op welke plek ik zou overnachten. Het leuke is dat ik ook berichten kon ontvangen. Heel veel voordelen dus van dit kleine apparaat maar een nadeel was dat ‘ie wel begon te piepen als het koud was. En bij -20 Celsius valt de Inreach uit. Oplossing was om deze bij mijn telefoon in mijn binnenzak te stoppen – dichtbij mijn lichaam en meerdere lagen aan de buitenkant. 
  • Puffy pants: dit is de warme donsbroek; essentieel voor alle momenten dat je niet in beweging bent en soms dus zelfs als je aan het skiën bent en het enorm koud is 
  • Kanelbullar: de bekende Zweedse kaneelbroodjes – vooral lekker in Zweden als je op avontuur bent
Categorieën
Geen categorie

Have you landed?

(an English blog)

The most asked question.. tricky question, because what is landed? Is that the moment that you get back to your daily routine, join the ratrace and take everything for granted? But wasn’t that one of the reasons to hop on this adventure: go back to the basics, forget about the days, be in the moment.

IMG 5553 1024x768 - geen-categorie - Have you landed?
On the way to Fältjägarstugan (fotocredit: Saar Langelaan)

So I struggle with it; I don’t want to get back to daily life as if it is normal. On one hand I have to join in, that is how our society works and I do need to pay the rent and want to eat. On the other hand I try to take with me the insights I got from this trip. And by taking the time to get adjusted, I figure out what I learned from this trip and what my take-aways are.

On forehand I wrote a blog about the what/why of this adventure (blog: Fjällfarare vita band). Let’s get back to what I expected and what I hoped to get from these days solo in the mountains

What I expect:

  • I expect that I go bananas from the, infinite, white world around me
  • I expect that I consider myself very pathetic because it is cold
  • I expect that I get angry with myself if I make mistakes
  • I expect that there are moments that I think: if I just continue than I’m faster

Funny fact: these expectations never crossed my mind!

What I hope to get:

  • I hope that I can submerge myself in the white world and that I’m fine with it that it continues after the next hill
  • I hope that I can hug the cold and be comfortable in it
  • I hope that I can give myself the space to make mistakes and learn instead that I get angry with myself
  • I hope that I don’t think in time/speed but make choices that are related to enjoy it rather than rush towards an end

Funny fact 2: I got it all!

IMG 9514 1024x769 - geen-categorie - Have you landed?
Breaking trail in fresh snow, on my way to Ammarnäs

But how did I manage that? Because even on the road I sometimes fell into the old expectations but I could stay away from them.
My objective was to achieve my above “hopes” and I had given myself a lot of time. The time gave me room to fix the mental stuff along the trip – there was no rush so I could confront them. And it also meant that if I didn’t like it anymore, it would be okay to go home. Or if I liked it more to go to the south than being northbound, that would be okay. Finishing upnorth at Trerikröset wasn’t the goal of this trip.

I guess one important factors was that I did not have a ticket back and I had cleared my agenda for a very long period. So there was no time cap; in my previous adventures there was a time or distance that I (preferably) wanted to reach. In this way I could live in the moment instead of planning to be somewhere/sometime – and that feeling is indescribable.

Getting back to the question “have you landed?” – yes I’ve landed, the fact that I am not living every moment in the moment is one of the signs. I miss this feeling but everyday I try to get my moment of being in the moment, and that can be anywhere/anytime. And balancing that with my daily life is a big challenge at the moment. And no, I’m not planning new big adventures because that would be an easy escape of reality. So I undertake small adventures, I’m a lot in nature (although it is still in the Randstad) and I’m standing still (literally) at random moments.

WhatsApp Image 2024 05 28 at 07.13.56 770x1024 - geen-categorie - Have you landed?
Walking in my “backyard”
Categorieën
Geen categorie

Voor vertrek en dag 1

Dag –2: huis-Mora 

PNIW0895 snij 882x1024 - geen-categorie - Voor vertrek en dag 1
Onze berg met spullen: 1x pulkatas (met 2 pulka’s met spullen), 1x grote skizak (volgestouwd en matjes eromheen), 2x frakta’s, 2x big shopper, 2x dagrugzak

Al heel vroeg staat Saar met de auto voor de deur; ik pak mijn laatste spullen en stap in. Achterin liggen onze pulka’s (=slee), ski’s, frakta’s (handige grote Ikea-tas), shoppers (boodschappentas) en dagrugzakken – het lijkt wel een volksverhuizing. Afgelopen week hebben we alle spullen bij elkaar gelegd, paklijsten doorgenomen en grotendeels ingepakt. En nu, nu gaat het avontuur beginnen – een avontuur in een witte, koude wereld! Ik heb er zin in, Saar heeft er zin in dus we zijn lekker hyper.  

Op het vliegveld verloopt alles smooth; natuurlijk is het wel gehannes met 8 items maar we zijn met z’n tweeën. Vandaag reizen we vanaf huis door naar Mora, dus na het vliegen gaan we een paar uur met de trein richting het noorden. Daar slapen we in een hostel en doen we in een supermarkt boodschappen. Verder halen we een tankje benzine voor onze branders. 

RRWL2322 1 768x1024 - geen-categorie - Voor vertrek en dag 1
bij het tankstation een tankje vullen met benzine voor de brander

Dag –1 Mora-Grövelsjön 

Het laatste deel van onze reis is nog een paar uur in de bus. We lezen wat, kijken wat naar buiten en drinken thee uit onze thermossen. Het gevoel van “geland zijn” begint steeds meer door te dringen en de trip is begonnen, ondanks dat we er nog niet zijn. Het ontkoppelen is gestart met steeds minder op onze mobieltjes te kijken en ook zijn we minder hyper dan gisteren.  

Als we in Grövelsjön zijn aangekomen is het grote til-, sleur- en sjouwwerk eindelijk voorbij. Koffie en wafel is onze eerste prioriteit. De wafels smaken heerlijk, maar het uitzicht maakt echt indruk – we zijn in de bergen!

IMG 8598 1024x768 - geen-categorie - Voor vertrek en dag 1
die wafel ziet er goed uit, maar dat uitzicht… magnifiek toch?!

We doen wat testen: testlauf, korte snowshoelauf, korte moonbootlauf en checken of onze GPSen het hier ook doen. Check-check-double-check, je wil niet de eerste dag onderweg moeten fixen wat je voor start had kunnen regelen. En dit kenmerkt meteen hoe wij de dingen aanpakken, allebei houden we ervan om dingen die we kunnen afvangen ook daadwerkelijk af te vangen.  

Ons diner smaakt overheerlijk en we scheppen een dubbel portie van het buffet op en drinken een biertje. En dat terwijl we maar weinig gedaan hebben. We zijn ongeduldig om op pad te mogen. Na het eten doen we een eerste inpaksessie, we verzamelen ieder onze eigen spullen en organiseren die op onze eigen wijze. Voor het reizen hadden we veel spullen bij elkaar gedaan in de pulkatas. 

IMG E8607 769x1024 - geen-categorie - Voor vertrek en dag 1
het is een bende in de kamer en opgelet: dit zijn dus de spullen van één persoon

Daarnaast doen we onze eerste kaartstudie in detail; we zijn er snel klaar mee want we willen niets liever dan op onze ski’s staan en gewoon beginnen. Ons eerste punt/ijkmoment is Hävlingestugorna. Vermoedelijk zijn we dan drie uur onderweg en dan kijken we verder. Opgewonden dat we morgen dan toch echt in de sneeuw staan met de pulka achter ons, gaan we naar bed.  

Vita Bandet: Grövelsjön is het zuidelijke punt van de tocht – daar begint het Zweedse gebergte ongeveer. Dit is het officiële startpunt van de Vita Bandet; je start de tocht met een foto voor de blauwe deur van het Fjällstation (berghotel). Er zijn weinig regels om je aan te houden tijdens deze tocht. Je moet westelijk van bepaalde punten blijven en je finish is bij Trerikröset, het drielandenpunt in het noorden. De route die je daarvoor volgt, stippel je zelf uit. Verder is het self-supporting, dus je zorgt voor je eigen natje/droogje onderweg en maakt alleen gebruik van faciliteiten waar iedereen gebruik van kan maken. Verder is het de bedoeling dat het een ongoing toer is en er is geen ranglijst. Vita Bandet betekent letterlijk witte band; in de zomer heet de tocht Gröna Bandet, groene band. 

Dag 1 Grövelsjön-Hävlingestugorna, 12 kilometer 

IMG 8641 1024x768 - geen-categorie - Voor vertrek en dag 1

Vandaag is dé start van het Vita Bandet avontuur! Dat betekent dat er de nodige foto’s en filmpjes van het vertrek gemaakt moeten worden. De sociale worden geüpdatet en dan kunnen we écht weg. We starten met een klim waarbij we steeds meer in de mist terecht komen. Het tempo ligt laag want we willen niet zweten. Het wordt steeds witter en er is een koude wind => #thinkwhite is nu al van toepassing.  

IMG 5373 1024x768 - geen-categorie - Voor vertrek en dag 1

Na drie kilometer gaan de fullies* van de ski’s, we nemen drie likkoekjes en gaan door naar de raststuga* (hut om te rusten). Deze is koud en de deur blijft niet op een kier staan (we willen graag licht en niet teveel warmte kwijt), dus is het een korte stop en gaan we verder naar beneden, naar het meer. Het pad slingert tussen dennen en berken door en dan zijn we bij de Hävlingestugorna. Er zijn wat mensen bezig met de voorbereidingen voor het seizoen (hut gaat later deze maand echt open met stugvärd*). En we mogen in de kleinere hut koffiedrinken. We smelten wat sneeuw op het gastoestel, pakken het Zweedse filter en breken ons pak koffie aan – we maken een echte fika*! 

IMG 8647 1024x769 - geen-categorie - Voor vertrek en dag 1
fika doen = foto-moment

We besluiten om hier te blijven; ik wil graag rustigaan in de tocht groeien dus niet meteen de eerste dag veel uren maken en focus op doorgaan hebben. Wel zetten we vanmiddag mijn gloednieuwe tent, Hilleberg, op om te kijken hoe mooi deze is.  

  • Fullies: om vooruit te komen met mijn ski’s heb ik weerstand nodig; dus zitten er onder mijn Fischer ski’s schubben die op het vlakke grip geven. Maar als ik ga klimmen is dat niet genoeg weerstand, dus plak ik vellen op de ski’s. Voor minder steile klims of glooiend terrein zijn dat korte vellen (halve skins) en als ik meer klim dan gebruik ik lange vellen, deze laatste gaan over de gehele lengte van de ski’s (ik heb ze fullies gedoopt). 
  • Raststuga: een kleine hut waar je kunt rusten, er zijn banken, vaak hangt er een zaag en bijl en er is een kachel. Hout ligt er ook maar dat mag je alleen in noodgevallen gebruiken. Verder staat er meestal een kist met noodartikelen, denk aan kaarsen, lucifers, EHBO, etc. In de onherbergzamere gebieden hangt er een noodtelefoon in de hut. Op zo’n 50m vind je vaak een poepdoos. 
  • Stugvärd: in het hoogseizoen zijn er berghutten die bemand worden door een huttenwaard, de stugvärd. Vaak zijn er dan meerdere hutten en heb je beschikking over meerdere faciliteiten. Zo zijn er bedden en dekens, een houtkachel, gasstel, toiletten en soms een sauna. Het hoogseizoen (zomer en winter) duurt zo’n 1 à 2 maanden. Als er in deze hutten geen stugvärd is, dan is er een noodruimte geopend. In deze ruimtes kun je overnachten en als het meezit is er hout om te stoken, zodat je de ruimte iets kunt verwarmen én op de kachel sneeuw kunt smelten.  
  • Fika: In Zweden wordt veel koffie gedronken, elke stad/dorp heeft wel een gelegenheid waar je fika kunt doen. Een fika is net iets meer dan alleen een kopje koffie nuttigen; bij voorkeur eet je er iets zoets bij en deel je het moment met vrienden en/of familie. Zelf ben ik ook gek op koffie, dus dat dronk ik elke dag en dat fika-moment heb ik elke dag vastgelegd. #everydayafika
Categorieën
Geen categorie

Tent, Moonboots, diepvriesbroeken en DIY powerbank

Nog een week en dan hebben we als het goed is onze eerste kilometers van de Witte Band, aka #thinkwhite, afgelegd. De hoogste tijd om ons to-do-lijstje flink in te korten!

Bij ons avontuur is het niet altijd mogelijk gebruik van de Zweedse hutten te maken – want ze zijn er gewoonweg niet altijd. Dat betekent dat we veel zullen kamperen, ofwel winterkamperen. En winterkamperen is toch net wel even anders dan kamperen in de zomer. Zo werken de normale tentharingen niet zo best in de sneeuw en ook niet elke tent is geschikt om in de sneeuw op te zetten. Een vierseizoenentent heb je nodig met sneeuwharingen. Mijn nieuwe tent is pas binnen gekomen – ik ga voor een Hilleberg: de Nammatj GT2, dat is een tweepersoonstent met royale voortent. Een tweepersoons, want stel dat ik één of meerdere dagen in de tent moet wachten dan wil ik wel een beetje beweegruimte hebben. En overigens is beweegruimte ook fijn om de vele laagjes kleding aan/uit te trekken. En die voortent is fijn, want daar kan ik mooi mijn beschutte keuken en toilet maken.

1342cda6 623c 481a 81f5 4afcea587190 - geen-categorie - Tent, Moonboots, diepvriesbroeken en DIY powerbank

De weken dat ik met Saar op pad ga, dan is het fijn om een tent te kunnen delen – want dat is stukken warmer en ook wat gezelliger dan dat je door het tentdoek heen elkaar welterusten wenst. In de achtertuin van Saar hebben we de driepersoonstent getest om te kijken hoe groot deze is (we hebben ‘m onze Buitenvilla genoemd) en of deze waterdicht is (de tent heeft de laatste buien overleefd). De Buitenvilla is goed gekeurd en mag met ons mee!

IMG 5192 1024x768 - geen-categorie - Tent, Moonboots, diepvriesbroeken en DIY powerbank

Tijdens het winterkamperen verwacht ik niet dat het comfi warm zal zijn. Denk je maar eens in.. je hebt kilometers gelaufd met de slee achter je aan, het is einde middag en de zon gaat/is onder en jij gaat dan je kampement maken. Tentplek klaar maken, tent opzetten, keuken maken, sneeuw smelten, eten koken.. Kortom, je bent niet 1-2-3 klaar en het wordt wel kouder. Het moment om af te koelen – dussss hebben we rondgekeken naar dingen waar we warm, aka blij, van worden. Zo lijkt het ons wel wat om die schoenen uit te kunnen doen en in comfi warme boots te stappen. Tadaaa – wat te denken van Moonboots. Je weet wel, die met die plateauzolen.. nu zijn deze weer helemaal hip en hot en dus duur. Wij verwachten niet dat wij na deze trip nog vele kilometers op deze boots rondstappen, dus hebben we ons hand over ons hart gestreken en de nepversie in China besteld. Roze units – lekker opvallend en enorm lelijk, en daar worden we best wel blij van.

49382f22 7986 4fa9 a3a3 9d30bbdacad1 - geen-categorie - Tent, Moonboots, diepvriesbroeken en DIY powerbank

Okay, dan hebben we lekkere warme voeten. Een warme jas, zo’n enorme dikke donsjas, hebben we ook maar een echt warme broek – donsbroek hebben we niet. Rondkijken op internet levert mooie broeken op maar we willen ze eigenlijk wel eerst passen voor we aanschaffen. De broek moet namelijk over al onze andere broeken aan en een fijne lange rits aan de zijkant hebben. Nog wat verder kijken dan ons neus lang is, bracht ons op het idee om naar werkkleding te kijken: diepvriesbroeken! Een leverancier, Tesutto, met eigen atelier, zit in Kaatsheuvel en wij mochten langskomen. Op een regenachtige woensdagochtend tuften we naar het zuiden om te passen. Met de koffie in de hand kregen we uitleg over de broeken en mochten we verschillende modellen passen. Het is niet de meest charmante broek, maar we weten zeker dat deze goed werk gaat verrichten – dus twee broeken rijker reizen we weer naar huis.

IMG 8530 879x1024 - geen-categorie - Tent, Moonboots, diepvriesbroeken en DIY powerbank

Ooit had ik al geroepen dat we nog zoekende waren naar onze energieleverantie tijdens ons avontuur. Zonnepanelen gaat het niet worden; in de eerste maand zal de opbrengst heel laag zijn en om ze dan alleen maar mee te sjouwen om de laatste dagen iets aan power op te wekken dat gaat me net iets te ver. Maar ondertussen moeten de tracker en telefoon wel voldoende energie hebben. Dus dat zou een reeks aan powerbanken opleveren omdat met kou alles sneller leeg loopt. Maar voilà, ik krijg de tip van clubgenote Petra om zelf mijn powerbank te maken. WAT? Ja, dat kan dus heel gemakkelijk. Van Petra krijg ik wat linkjes doorgestuurd om deze zelf in elkaar te zetten. Klinkt veel ingewikkelder dan het is – ik heb een hard case gekocht en 8 superbatterijen en dat is alles.

Al met al dus weer wat items van onze to-do-lijst geschrapt. En ondertussen blijf ik de kaart bestuderen, zoek ik naar verschillende route-mogelijkheden, verlies ik mij in reisverslagen en online foto’s. Zo’n zin in, ik kan bijhijna niet wachten!

IMG 8386 785x1024 - geen-categorie - Tent, Moonboots, diepvriesbroeken en DIY powerbank
Categorieën
Geen categorie

Mijn maatjes

Soms lijkt het nog ver weg, maar over zeven weken hopen Saar en ik de eerste meters afgelegd te hebben! De tickets zijn geboekt, ons onderkomen voor de eerste nacht is geboekt en we kennen de eerste kilometers zo ongeveer uit ons hoofd. De hoogste tijd om de belangrijkste items, aka mijn maatjes, in huis te halen.

IMG 82581 658x1024 - geen-categorie - Mijn maatjes
  • Maatje numero uno: ski-set
  • Maatje numero dos: pulka

Beetje gek misschien om materialen je maatjes te noemen.. maar als Saar me na een paar honderd kilometer verlaat dan sta/loop ik er alleen voor. Ik word blij als ik fijne ski’s en schoenen heb die mij van A naar B, ofwel Grövelsjön naar Trerikroset, brengen. En in mijn pulka trek ik mijn energie (eten, brandstof en power) en onderdak (tent) mee. Aangezien ik in mijn eentje zo’n 1000KM voor de boeg heb, kan ik daar maar beter goed in investeren.

Mijn skiset bestaat uit de Fischer Outback 68, een wat kortere schubbenski met staalkanten (lekker wendbaar in de afdaling) en doordat deze net wat breder is, blijf ik mooi op de sneeuw floaten. Bij deze ski’s kan ik voor extra grip ook nog korte skins gebruiken, dan hoef ik niet meteen mijn stijgvellen erop te doen. Die laatste gebruik ik uiteraard wel bij het klimwerk.
Met mijn schoenen ben ik helemaal in mijn nopjes – het zijn de Quest Advance van Alfa. Dit is een lekkere brede lederen schoen met Goretex voering, zodat mijn voeten én droog én warm blijven. Ik kan nu al lyrisch over deze schoenen zijn, maar het is uiteraard afwachten hoe ze in de sneeuw bevallen. Meerdere sokken, sporttape en blarenpleisters staan op de paklijst.

Mijn tweede maatje is de Fjellpulken Xcountry 144. Geen lange slee, slechts 144cm, want dat nodigt uit om veel mee te nemen. Ik ken de slee al van eerdere toerlanglauf reizen en de Fjellpulken is me altijd goed bevallen; fijne vorm van de slee, mooie afwerking van de materialen, extra rits om snel je bij-de-handtasje te pakken, etc. Zo’n tas is gevuld met de dingen die ik overdag nodig heb, denk aan de thermosflessen met warme thee, mijn snacks, mijn lunch maar ook een droog shirt, extra muts en dergelijke.

Tof dat ik nu mijn maatjes in huis heb, maar ik moet nog even wachten met testen en uitproberen. Half januari duik ik in Duitsland de sneeuw in voor de testronde. Tot die tijd duim ik voor sneeuw in Nederland, want het is natuurlijk veel leuker om de spullen uit te proberen op mijn eigen Heuvelrug.

Categorieën
Geen categorie

Een avondje kaarten

WhatsApp Image 2023 11 20 at 19.47.26 1024x768 - geen-categorie - Een avondje kaarten
Calazo bergkaarten 1:100 000

Voor mijn #thinkwhite tocht van 1300KM heb ik 9 kaarten nodig. Het is fijn als de kaarten redelijk op schaal zijn om gedetailleerd de hoogtelijnen en paden te zien. Maar je wil ook nog zicht hebben op de gehele route. Bij het aantal negen kun je je uiteraard afvragen hoeveel overzicht dat nog geeft.

Om een start te maken en een idee te krijgen wat ons te wachten staat, bestuderen Saar en ik de kaarten thuis. Op de vloer hebben we ze uitgespreid en letterlijk op handen en voeten kijken we naar bergen, valleien, meren en stippelen routes uit. Het is allemaal grofweg, om een idee te krijgen wanneer we ongeveer weer bij bewoonde wereld zijn. Dat bepaalt namelijk hoe vol wel onze slee/pulka moeten stoppen tussen de supermarkten of fjällstations in.

IMG 80011 1024x768 - geen-categorie - Een avondje kaarten

En zo’n avondje kaart bestuderen, levert ons nu al heel veel nieuwe informatie op. Het zijn dingen waar we op voorhand rekening mee moeten houden. Zo weten we nu dat de meeste fjällstations (berghutten) nog dicht zijn als we begin februari vertrekken. Een Winterruimte is aanwezig maar mag alleen gebruikt worden in nood. Op zich niet erg want we hebben onze tent mee. Maar dat betekent ook dat er op die plekken geen winkeltje is. Van zo’n winkeltje moet je je niet teveel voorstellen: een paar pakken havermout, wat blikjes, zakjes chips en een stapel snacks is zo ongeveer alles wat er te krijgen is. Maar hé, het is wel handig en het scheelt weer wat gewicht op de slee.

IMG 80021 edited scaled - geen-categorie - Een avondje kaarten

Afijn, op dit moment gaan we uit van 10 dagen energie mee. En telkens als we in de bewoonde wereld zijn dan moeten we zorgen dat deze weer aangevuld wordt. Die energie heeft voor ons drie vormen: 1. energie voor het lichaam (dus voor 10 dgn maaltijdpakketen), 2. energie voor het koken (dus voor 10 dgn benzine mee voor de brander) en 3. energie voor de apparaten (dus volle powerbanks en solar energy).

In de zonne-energie moeten we ons nog verdiepen; levert de winterzon voldoende power op om daar onze telefoons, tracker, en dergelijke mee op te laden? En welke zonnepanelen kunnen tegen een stootje? Maar wellicht heb jij er meer kaas van gegeten, dan horen we graag jouw tips & tricks!

Categorieën
Geen categorie

Huttentochten

Van 4 naar 3 naar 2, maar dan wel 2×2 dagen

IMG 7702 1024x1024 - geen-categorie - Huttentochten

Een huttentocht over de Greina Alta, Zwitserland, staat op het verlanglijstje van twee sportvriendinnen en ik mag mee. Er is een hele mooie 4 daagse trekking over deze hoogvlakte (toendra op 2300m), dus bestuderen we de route. Thuis buigt ieder van ons zich over de kaart, kijken we naar de lengte van de etappes, zoomen in op de hutten onderweg (hebben ze een Winterraum?) en bestuderen de passen (hoe hoog, hoe technisch). De paklijst wordt opgesteld; eten en thermos want bijna alle hutten zijn onbemand, regenpak, verschillende kledinglaagjes, stijgijzervaste schoenen en zelfs de snowshoes worden ingepakt. In oktober kun je alles verwachten..

IMG 7604 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

Aldus, na weken met prachtig nazomeren wordt het in de herfstvakantie toch echt herfst.. (hence the name) Wind, regen, sneeuw, mist, onweer => het stond allemaal op de verwachting voor de komende dagen. Dat is pech voor ons.

Bij het maken van plannen ga je uit van goede (weers)omstandigheden, maar tja.. onze beoogde startdag valt meteen in het water/regen/natte sneeuw. Daar hebben we geen zin in en we vermaken ons met een potje padel in het dal. Ondertussen checken we elk uur de weersberichten en zien we dat de neerslag voor onze laatste dag niet verschuift – sterker nog, op onze derde dag voorspellen ze ook al neerslag. De neerslag in het dal zal regen zijn, maar op de hoogte van de Greina kan dat sneeuw zijn en met temperaturen rondom nul kan dat ijs opleveren. Hmmm, op zoek naar een alternatief.. maar helaas, nergens in Zwitserland verschuiven de buien. De kaart leggen we op tafel – wat zijn alternatieven als we de tocht in drie dagen doen? Check, we hebben de route – een andere aan- en afloop waarbij we zelfs op de derde dag de mogelijkheid hebben om een kortere route te nemen. Top, die avond pakken we onze rugzakken in en gaan vroeg naar bed.

IMG 7587crop 1024x615 - geen-categorie - Huttentochten

Huttentocht 1, dag 1

We vertrekken met een strak blauwe hemel vanuit Vrinn-Puzzatsch op ruim 1600m. Het is wat frisjes en boven de Alp Diesrut (1900m) lopen we door de eerste sneeuwveldjes. Onze eerste pas, Pass Diesrut 2428m, ligt bedekt met een verse laag knisperende poedersneeuw. Woehaaa, het ziet er tof uit en dat geluid is zo mooi!

IMG 5851 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

Een korte afdaling brengt ons op de Greina Alta. Her en der ligt nog wat sneeuw, niet zoveel als op de pas, en er is veel nattigheid, grijze wolken en wind. Gelukkig is het niet koud op deze hoogte, vandaar ook de nattigheid (smeltende sneeuw). Ondanks de grauwe omgeving ziet de hoogvlakte er indrukwekkend uit – een vlakte met meerdere meanderende waterstromen. Deze stroompjes vormen de Rein da Sumvitg en deze mondt uit in de Vorderrhein. En ja, dat is een bronrivier van onze Rijn die door Nederland stroomt.

IMG 7609 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

We lopen een deel van de vlakte over voor we de route naar het zuiden nemen, richting Crap la Crusch. Inmiddels zien we nog maar weinig van de zon, deze zit vaak achter de wolken verscholen. We nemen een foto bij het kruis dat op deze pas staat. Deze pas is de overgang tussen het Kanton Graubünden en Tessin; we gaan van het Duitssprekende deel naar het Italiaans sprekende deel. Én we passeren de Europese Waterscheiding tussen de Noordzee en Middellandse Zee.

IMG 58621 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

Vanaf deze pas volgen we een voetspoor van één man. Althans, we nemen aan dat het een man is, gezien de schoenmaat. In de verte zien we iets geks; we weten dat op deze hoogvlakte geen bomen en struiken groeien (dat is juist het unieke van deze plek) maar wat we zien lijkt wel op lage bosjes of boompjes. Dichterbij gekomen zien we wat daarop lijkt, het is een veld vol steenmannetjes. We mogen verder afdalen in het dal, richting het stuwmeer Luzzone. Zo ver naar beneden gaan we niet, onze dag eindigt bij de hut: Capanna Motterascio (2171 m). Hier checken we in het Winterraum in, maken vuur, koken water en eten.

IMG 5229 1024x576 - geen-categorie - Huttentochten

Als we een beetje links van de waterbron op het terras staan dan hebben we nipt ontvangst met onze mobiele telefoons. Die ontvangst gebruiken we niet om de social media te updaten, maar wel om het weerbericht te bekijken. Het ziet er niet best uit, de voorspelde regen op de derde dag is niet verschoven. Sterker nog, morgen staat er ook regen voorspeld. Onze volgende bestemming is de Läntahütte, deze hut wordt nu nog bemand door Thomas. De afgelopen dagen hebben we al contact met hem gehad over de toestand van onze route en met name hoe de pas erbij ligt. De pas die ons scheidt van deze hut, is de Passo Soreda (2759 m). Op die hoogte weten we niet of en hoe veel sneeuw er valt; wat we wel weten is dat er vanaf deze kant een steil stuk in zit. Wikken en wegen.. wat zijn alternatieven (omkeren en terug via dezelfde weg of via Terri Hütte en afdalen naar Sumvigt of toch proberen met de kans dat we om moeten keren en nog een nacht in deze hut moeten blijven of via het stuwmeer het dal uit aan de Italiaanse kant of ..) het zijn enorm veel alternatieven. Daar moeten we eerst maar een nacht over slapen. We zoeken een bed op de Matrassenlager en liggen om negen uur al als een blok te slapen.

Huttentocht 1, dag 2

IMG 5235 576x1024 - geen-categorie - Huttentochten

Het is ochtend en het is mistig als we ontbijten. We checken nogmaals de weersberichten, deze zijn niet gunstiger geworden. We lopen ons plan en alle alternatieven nog eens na en lopen bijna vast. Okay, we moeten realistisch zijn.. wat we niet willen is lang op hoogte lopen met neerslag, vooral als we niet weten hoe technisch de beklimming van de Pass Soreda is. Dat betekent dat onze originele plan, doorlopen naar de Länta Hütte niet doorgaat. Het is grijs en mistig maar echte neerslag is het nog niet. Dus we besluiten terug te gaan naar de Greina Alta; daar hebben we nog steeds meerdere mogelijkheden. We besluiten dat we bij Crap la Crusch daar een beslissing over nemen.

IMG 58681 1 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

We trekken onze regenjas aan en lopen terug naar het noorden. Het valt ons op dat er minder sneeuw is dan gisteren, het is niet zo koud en er is nu geen neerslag – dat is een meevaller. We lopen weer door steenmannenveld en zien af en toe onze eigen voetstappen van gisteren in de sneeuw of modder. Bij de gele bordjes op de Crap overleggen we. Één dingen weten we zeker, wetende dat het vanmiddag maar vooral morgen slecht weer is, willen we vandaag in de bewoonde wereld eindigen. We hebben de keuze uit twee dalen om daar uit te komen; dezelfde pas als gisteren over, de Pass Diesrut, of afdalen naar Sumvigt. We zien een mogelijkheid om dat besluit nog even voor ons uit te schuiven door via de noordwestkant van de Greina Alta naar de Terri Hütte te hiken.

Vanaf de Crap volgen we het gele bordje – we steken het water over en lopen langs wat kleine meertjes. Het pad gaat omhoog en door middel van een ketting beklimmen en we een steil stuk rotsen. Inmiddels zijn de kleine druppels water in mini sneeuwvlokjes veranderd. Vlokjes in de lucht maar nattigheid op de grond, dus we moeten oppassen met de gladheid. Het pad verlaat hier de Greina Alta. We hiken verder en plots kijken we uit in het dal van Sumvitg, prachtig vergezicht. Nog iets verder zien we dan ook rechts van ons de Terri Hütte liggen – onze koffiestop is in zicht.

IMG 58701 768x1024 - geen-categorie - Huttentochten

We zoeken de beschutting in het Winterraum van deze hut. Ons gasstelletje halen we uit de rugzak en koken water voor onze koffiestop – gloeiend hete koffie, dat smaakt goed. De kaart wordt nogmaals te voorschijn gehaald – gaan we via Pass Diesrut of nemen we de afdaling langs Rein da Sumvigt? Het liefst nemen we niet dezelfde route terug. Maar we moeten ook erkennen dat de hoogtelijnen op de kaart aangeven dat de afdaling langs het water af en toe steil zal zijn. Gelukkig is het nog steeds prima weer, de sneeuw/regen zet nog niet door. De keuze valt op de afdaling, met de onderlinge afspraak dat als één van ons zich er niet comfortabel bij voelt, we omkeren en alsnog via de Pass weglopen. De rugzakken worden dicht gesnoerd en op de rug geslingerd. Stokken in de hand en we gaan weer op pad. Inmiddels is de wind flink toegenomen en moeten we oppassen dat we niet omwaaien – de stokken bieden gelukkig vaak genoeg steun. Het pad is smal en het pad is steil, maar wat een voortreffelijk uitzicht hebben we!

IMG 7701 edited scaled - geen-categorie - Huttentochten

Voor ons het diepe dal, naast ons verschillende watervallen vanuit de bergen en vanuit de Greina. Ik wil om mij heen kijken maar moet toch echt focussen op het pad. Her en der zijn er weer kettingen aangebracht voor een veilige afdaling. Langzamerhand komen we tussen de bomen en wordt het pad wat vlakker en de rivier wat minder wild. We vinden een plekje op een steen bij de rivier en besluiten dat dit onze lunchplek wordt. Omhoog zien we het pad waar vandaan we kwamen en verderop zien we het dal waar we verder in afdalen. Nog steeds hebben we nog niet veel neerslag gehad, daar zijn we blij mee want de afdaling was al tricky genoeg.

IMG 5879 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

Vanaf hier is het een peuleschil, afdalen op brede paden langs de rivier en we komen langzamerhand bij de bewoonde wereld. We lopen langs een oud kuuroord (voor het laatst in de jaren zeventig in gebruik) en kijken op de borden. Potdikkie, nog ruim twee uur naar het station; dat is wel een tegenvaller. We vragen ons net af of er genoeg auto’s langs komen om te lifen als daar een auto aankomt. Een bejaarde man dirigeert zijn keffertje naar de achterbak (waar deze bleef keffen) en wij mochten meerijden. Pfffieuw, dat was fijn want onze dag was al ruim zes uur lang en vooral de vele meters afdalen zaten in onze benen.

Tweedaagse Greina Alta
13.4KM, 934hm Vrinn-Puzzatsch – Capanna Motterascio
18.9KM, 571hm Capanna Motterascio – Bad Teniger, Sumvigt

Aangezien we onze huttentocht royaal gepland hebben met vrije dagen kunnen we een tweede keer op pad. Deze keer minder hoog, maar zeker niet minder spectaculair. Het wordt een tocht in het Safiental, de achtertuin van Versam.

Huttentocht 2, dag 1

IMG 5966 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

Met de Postauto vertrekken we naar de verste halte in het Safiental, Turra Thalkirch, 1695m. Onze rugzak weegt minder zwaar omdat we weten dat we slechts één nachtje weg zijn. Vanaf Turra hiken we langs een beek, door het bos met een duivelse sage en komen op de Camaneralp, 1948m. Koffie drinken we in het zonnetje in het gras. Het weer ziet er vandaag perfect uit; we zijn weer vertrokken met een blauwe lucht.

IMG 59721 768x1024 - geen-categorie - Huttentochten

Vanaf de Alp gaan we recht omhoog richting de Camaner Grat, de graad op zo’n 2400m. Alhoewel recht omhoog niet helemaal klopt, de alp is steil dus zigzaggen we naar de graad. Op de graad aangekomen is het tijd voor onze lunch, we zijn inmiddels al een paar uur onderweg. Genietend van het 360* uitzicht eten we onze boterhammen met Zwitserse oude kaas uit het vuistje. Pfieuw, ik moet echt even klimatiseren voor ik kan genieten – het is zo hoog en het uitzicht is zo ver, prachtig!

IMG 53271 1024x576 - geen-categorie - Huttentochten

Als de boterhammen op zijn, gaan we verder over de graad. In het begin ben ik nog niet zo trittsicher (de vertaling is vastberaden maar de letterlijke vertaling: stapzekerheid dekt de lading beter) en maak veel van mijn stokken gebruik. Gelukkig doet de energie zijn werk en binnen no time dartel ik als een gems over de graad (okay, zo elegant ben ik niet maar ik voel me zekerder). We klimmen hogerop en komen bij de grote steenman op de Piz Radun, 2581m. Uit deze steenman toveren we het toppenboek en schrijven onze namen erin. We blijven om ons heen kijken – aan alle kanten goed zicht, we zien de bergen aan de andere kant van het dal en daarachter nog veel meer toppen; intrigerend.

IMG 78131 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

We gaan door richting Güner Lückli, hier is een pad het dal in. Lückli is een vrolijk woord, het klinkt bijna als geluk maar het betekent niet meer dan dat het een kleine pas is. Het duurt wel even voor we er zijn, want we blijven op en neer gaan op de graad. Inmiddels betrekt het en het wordt wat kouder, we zitten immers nog steeds op 2400-2500m hoogte.

IMG 5336 1024x1024 - geen-categorie - Huttentochten

Maar dan plots zien we aan de linkerkant van de graad een paadje naar beneden gaan en na nog een hobbel beklimmen en afdalen zien we de opvallende gele bordjes op de Lückli. Yes, we zijn er – we belonen ons zelf met een kopje thee en een stuk chocolade. Onze hut voor vanavond hebben we in zicht gehad – twee rode daken die als een tweeling naast elkaar, ze liggen op 1960m én recht onder ons. Dus gaan we nagenoeg recht naar beneden dwars door de alpenweiden en koeienvlaaien. We mikken op de Käserei die net boven onze hut ligt, dit zijn meerdere gebouwen en die zijn makkelijker in het oog te houden bij onze rechte lijn naar beneden. Daar aangekomen nemen we meteen water mee voor in de hut.

IMG 5344kopie 1 595x1024 - geen-categorie - Huttentochten

En dan, een paar honderd meter verderop staan de hutten! Een schuurtje met toilet om te poepen en het hout en daarnaast de hut met haard, gastoestel en bedden. Binnengekomen mogen we eerst de vliegen opruimen, dat zijn er een enorme berg. De lampen kunnen meteen aan (op batterijen, we hebben hier geen stroom) want inmiddels is de zon net achter de bergen gezakt. We maken de houtkachel aan en zetten water op. Die warme chocolademelk smaakt zeer goed.

Het is een privé-hut en we hebben toestemming om te mogen grasduinen in de etensvoorraad. Naast mueslirepen die over datum zijn (goed voor ons toetje), vinden we een flesje wijn. Het wordt een luxe diner, een triologie van expeditie-maaltijden met een rode wijn en het toetje is een mueslireep. Na zo’n dag buiten zijn, is de trek groot en smaakt (bijna) alles lekker!

IMG 7840 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

De hut wordt lekker verwarmd door de houtkachel en we horen de wind loeien. Nog voor negenen hebben we onze slaapzakken uitgerold en binnen enkele minuten slapen we als een blok.

Huttentocht 2, dag 2

Wakker worden doen we als het nog donker is – in de verte zien we waar de zon opkomt, daar achter de bergen wordt de lucht steeds lichter en roder. Voor het ontbijt halen we nogmaals water wat we koken voor ons ontbijt en het vullen van de thermossen. Terwijl we onze havermoutpap met noten eten, zien we de zon opkomen in een rode gloed.

IMG 5353 1024x576 - geen-categorie - Huttentochten

Deze dag dalen we verder af naar de Rabiusa (ook deze komt uiteindelijk uit in de Rijn, net als de Rein da Sumvitg). We volgen pad en weg, lopen langs de kerk van Neukirch om dan tot waterhoogte te komen, 1192m. Het afdalen gaat snel maar is niet al te fijn voor de benen en voeten. Bij de Stausee van Egschi houden we een koffiestop en ik besluit om net achter de dam in het water te dippen.

IMG 7868 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

Vanaf de Rabiusa gaan we de berg weer op; we klimmen en klimmen door naar het uitzichtspunt Höhturra op 1584m. Na zoveel meters klimmen pakken we hier onze Snelle Jelle als lunch met een bakje thee. Vanaf hier is het niet zo ver meer en al helemaal niet zoveel hoogtemeters meer – we hiken naar de bushalte, Tenna Mitte. We hebben het weer droog gehouden vandaag en weer af en toe de zon gezien. We kijken een laatste keer het Safiental in – wat een prachtig zicht. De Postauto komt eraan en deze brengt ons weer naar start. Het waren wederom twee magnifieke dagen!

IMG 7873 768x1024 - geen-categorie - Huttentochten

Tweedaagse Güner Alp

16.66KM, 1296hm Turra Thalkirch – Güner Alp
12.96KM, 635hm Güner Alp – Tenna

Categorieën
Geen categorie

Fjällfarare vita band

IMG 7511 1024x662 - geen-categorie - Fjällfarare vita band

Het speelt al een tijdje in mijn hoofd, een supergroot avontuur in winterse omstandigheden. Als fan van A-B routes is dit er eentje in de buitencategorie. Niet omdat dit avontuur zo rond de 1300KM lang is en ik deze op eigen kracht wil afleggen. Maar de grootste uitdaging zit ‘m voor mij in de winterse omstandigheden. Ik ben geen held met kou, ik heb moeite met temperatuurswisselingen, ik kan ‘kapot’ gaan op koude handen dus hoezo en hoe dan? Mijn uitdaging zit erin om comfortabel te zijn in die witte, koude wereld.


En waarom denk ik dat ik dat kan? Hmm, eigenlijk weet ik dat niet en dus ben ik superblij dat ik samen met Saar kan beginnen met mijn avontuur. Saar is een doorgewinterde ervaringsdeskundige dus ik kijk graag de foefjes bij haar af voor ik na een paar weken solo door ga…

..ik ga de witte band doen

Dit is een continue toerlanglauftocht die je op eigen kracht aflegt, de route loopt van Grövelsjön naar Treriksröset. De route bepaal je zelf en is uiteraard afhankelijk van sneeuw en weer. Onderweg zijn er niet altijd hutten, dus zet je je tent op om tet slapen en smelt je de sneeuw voor je kopje koffie.

IMG 7521 1 1024x629 - geen-categorie - Fjällfarare vita band
Kaarten bestuderen hoort bij de voorbereiding

Wat ik verwacht:

  • ik verwacht dat ik gek word van de, onophoudelijke, witte wereld om mij heen
  • ik verwacht dat ik mezelf heel zielig vind omdat het koud is
  • ik verwacht dat ik boos op mezelf word als ik fouten maak
  • ik verwacht dat er een momenten zijn dat ik denk: als ik gewoon doorga ben ik er sneller

Wat ik wil:

  • wat ik wil, is dat ik mezelf kan onderdompelen in de witte wereld en het mij niets doet dat er nog meer wit is na de volgende heuvel
  • wat ik wil, is dat ik de kou kan omhelzen en mezelf comfortabel kan voelen
  • wat ik wil, is dat ik mezelf ruimte geef om fouten te maken en daar van leer in plaats van dat ik mezelf op mijn kop geef
  • wat ik wil, is dat ik niet denk in tijd/snelheid maar keuzes maak waarbij genietmomenten hoger op de lijst staan dan het sneller bereiken van het einde

Zal mij dat lukken? Vast niet altijd maar dat is ook juist de uitdaging. Want ik kan nu wel bedenken wat ik wil en hoop, maar de realiteit is toch anders. En daarom noemen we het een avontuur; en ja, voor mij is dit een mega-avontuur en ik kijk er enorm naar uit!

IMG 5096 1024x768 - geen-categorie - Fjällfarare vita band
Witte wereld bij Vindelfjällen tijdens mijn huttentocht 2017 – lees mijn blog
Categorieën
Geen categorie

Höga Kusten Leden

Als je in Zweden bent en je hébt de mogelijkheid om een paar dagen te hiken – pak dan de Höga Kusten Leden. Werkelijk een prachtige hike langs de kust van Zweden met verrassend veel hoogtemeters. De vele keien, wortels, modder in combinatie met de hoogtemeters maakte deze trail technischer dan verwacht – bergschoenen zijn een aanrader.

IMG 6926 1024x769 - geen-categorie - Höga Kusten Leden

De trail van bijna 130KM ligt net boven Sundsvall, ongeveer in het midden van Zweden, en loopt door verschillende natuurreservaten. Ik deed deze Leden midden augustus en was verbaasd hoe rustig het was. Het was ruim een week na het Zweedse hoogseizoen en dus waren de vele zomercafé’s helaas al gesloten. Mazzelaar als ik was, had ik bijna alle dagen blauwe lucht en droge nachten. Mijn bivakzak en tarp heb ik niet vaak gebruikt – meestal had ik een vindskydd en zelfs twee keer een stuga voor mij alleen.

Hornöberget – Valkallen (13,4KM, 526hm)

Met trein/nachttrein/bus ga ik naar Högakustenbron – langste hangbrug van Zweden; daar start de trail officieel. De eerste dag valt me wat tegen, het is grotendeels saai – ik heb het gevoel dat ik van de bewoonde wereld weg te moeten hiken. Er zit nog best wat asfalt in de route en wat gehuchtjes. Door een flinke vertraging van de treinen, ben ik pas ’s middags op pad gegaan. Rond vijf uur stop ik bij een vindskydd van Arknat, de “Over the Edge”. Daar geniet ik van het uitzicht (op de brug waar ik gestart ben) en kook ik mijn diner.

ARKNAT is a concept merging Architecture and Nature. Every year leading architect students from all over Scandinavia gathers to challenge the way we look at design and through seminars, workshops and construction they leave behind new hideouts and shelters for public use.

IMG 6706 1024x769 - geen-categorie - Höga Kusten Leden

Het is een prachtige plek, maar eigenlijk.. eigenlijk wil ik een paar kilometer verderop zijn, op de top van de Valkallen. Mijn twijfel is dat het een pittige klim is (met touwen en trappen), het weer niet helemaal mee zit (gerommel in de verte) en het is tegen de avond. Maar, er is een raststuga op de top, het uitzicht schijnt enorm te zijn en ik heb al gegeten dus eigenlijk tijd genoeg. Dus pak ik mijn boeltje weer in en trek verder naar de stuga van Valkallen.

IMG 6720 1024x768 - geen-categorie - Höga Kusten Leden

Wat een goede beslissing is dat! De klim is inderdaad zwaar, maar niet lang en het uitzicht is magnifiek. En het blijkt dat ik de stuga voor mijzelf heb, dat is luxe.

Valkallen – Brattnäset (25KM, 640hm)

De ochtendzon wekt me vroeg – nog even genieten van het 360-graden uitzicht en daarna daal ik af, ook dat is pittig. De trail loopt een stuk langs de kust – hier pak ik een vindskydd voor mijn 2e ontbijt. Wat ik niet doorheb, is dat zo’n 500m verderop de allermooiste Arknat vindskydd is, de “Stranded”. Toch nog maar even een momentje gepakt om ook daar van te genieten.

IMG 6747 1024x768 - geen-categorie - Höga Kusten Leden

Halverwege de ochtend kom ik een bord op de Leden tegen: Hörsångs Camping & Havsbad 500m. Voilá, ik heb mijn badplaats voor vandaag gevonden. Na mijn verfrissende duik laat ik mij op het strandje opdrogen, slurpend aan de rest van mijn koffie. In tegenstelling tot gisteren geniet ik nu volop van de hike – weinig asfalt en weinig gehuchtjes. Zo weinig zelfs dat ik op moet letten dat ik genoeg water heb. Want met deze warmte vliegt mijn watervoorraad er rap doorheen. ’s Middags raak ik redelijk oververhit en tegen de tijd dat ik in Gavik ben, ben ik er klaar mee. Hier zit een B&B en in de tuin staat een tafeltje met stoel staan. Er ligt een menu; ze hebben koffie+taart. Ik besluit om dat te bestellen en dan te besluiten of ik daar blijf (als ze een kamer hebben) of dat ik door ga. Ik bel aan, maar er is niemand thuis. Dus vul ik mijn flessen bij de waterkraan, neem plaats op de stoel en eet een portie zoute noten. Nog steeds niemand en ik besluit om door te hiken.

Een paar kilometer verder en flink wat hoogtemeters verder, ligt een vindskydd met vuurplek en prachtig uitzicht over de fjärd van Gavik. Wat ben ik blij dat ik verder gehiket ben – deze plek ligt er wonderschoon bij in de avondzon.

IMG 6794 1024x768 - geen-categorie - Höga Kusten Leden

Brattnäset – Äskjastugan (25.7KM, 803hm)

Het is een heldere nacht geweest, dus het is een frisse ochtend. Ik neem wat water en een kleine snack, trek mijn donsjasje aan en ga op weg. Al snel kan ik mijn jas uitdoen – de hemel is strakblauw dus ook vandaag wordt het warm. De eerste kilometers zijn relatief vlak dus maak ik flinke progressie. Bij Nordingrå maak ik koffie, thee en neem mijn tweede ontbijt. Het schiet al lekker op en mijn volgende koffiepauze doe ik bij de “Tree Cube” van Arknat.

IMG 6832 1024x769 - geen-categorie - Höga Kusten Leden

Vandaag heb ik twee klimmen voor de boeg; ik mag de Ringråberget over en dan heb ik nog een laatste steile klim om bij de raststuga uit te komen. Met dat in mijn achterhoofd ben ik al aan het rondloeren waar ik ergens een duik kan nemen. Mijn voornemen is om elke dag ergens het water in te gaan – gewoon omdat het kan en vooral omdat het lekker is. En jawel, precies op het middaguur kom ik langs een plek waar ik het water in kan. Ik besluit om met kleding en al in het water te gaan – het zal snel genoeg drogen deze dag! Verfrist begin ik aan de eerste klim en ik heb een heerlijk tempo. Bovenop gekomen stop ik kort want ik voel me energiek, maar dat blijkt van korte duur te zijn. In de afdaling vind ik het niet leuk en loop ik te mopperen => dat betekent dat ik wat moet eten. Onderaan de berg loop ik Ullånger binnen – hier kan ik weer eten inslaan. Na een flesje cola ben ik weer het vrouwtje en vertrek voor het laatste deel van vandaag. Dat is een korte steile modderige klim dus ik ben blij met mijn stokken. Op het hoogste punt ligt Äsjastugan – een grote stugan met terras en prachtig uitzicht over de stad.

IMG 6851 1024x769 - geen-categorie - Höga Kusten Leden

Ik zit nog niet een half uur in het zonnetje of er komt een gezin binnen. Ze komen even uitpuffen van hun bessen- en lingonpluk en ik mag mee delen met hun watermeloen. Rond een uurtje of acht begin ik mijn slaapplek in te richten (in de hoek, op de grond) maar er komen nog drie vriendinnen met twee honden langs om hun red bull op het terras te drinken. Binnen een uur zijn ze weg en kan ik op mijn matje gaan liggen.

Äskjastugan – Kälsviken (28.6KM, 815hm)

Vroeg in de slaapzak betekent vroeg uit de veren (ja, ik heb een slaapzak met dons). Om vijf uur ben ik mijn boeltje alweer aan het pakken als er plots een man binnen komt. Hij is even geschokt als ik. Aan tafel neemt hij plaats en legt zijn brood en tube kaviaar neer. Veel te vertellen heeft hij niet en ik versta ‘m ook niet zo goed. Een uitgebreid gesprek zit er niet in, dus vertrek ik al snel. Nog geen kilometer later kan ik vers water inslaan – dat is fijn, want ik ben door mijn complete voorraad heen. In Docksta haal ik een banaan en twee tomaten bij de supermarkt – goed voor de vitaminen.

Vandaag maak ik een extra uitstap naar de top van de Skuleberget – het is klimmen en klauteren over de rotsen wat nog niet zo gemakkelijk is met een grote rugzak.

IMG 6899 1 1024x769 - geen-categorie - Höga Kusten Leden

Op 295 meter hoogte is er de toppstuga waar gelunched kan worden. Hier is het heel druk, niet alleen omdat het zaterdag is maar ook omdat er een stoeltjeslift is. De afdaling is ook een avontuur en dat terwijl ik niet eens de steilste afdaling heb genomen.. het is afklimmen op natte rotsen en modderwortels. Het deel van de Leden erna is helaas niet inspirerend – een pad door moeras met veel muggen, veel modder en veel water. Mijn eigen water raakt inmiddels ook redelijk op en ik weet niet of ik in het volgende dorp wel water kan krijgen. Het is erg onduidelijk waar je wel of niet water kan krijgen. Warm is het inmiddels als ik in Käl aankom. Maar aan de rand van de weg staat dan toch een bordje met “vatten” en ik hoor twee stemmen. Yes, ik heb een kraan gevonden en twee jolige Zweedse meiden. Een beetje kletsen, drinken en we gaan door met de laatste kilometers. Einddoel van vandaag is de camping aan het strand. Ik ben aangekomen bij het nationaal park Skuleskogen en daar mag je niet overal kamperen. Mijn dag eindigt met een duik in brak water.

IMG 6917 1024x768 - geen-categorie - Höga Kusten Leden
ochtendzon bij Kälsviken

Kälsviken – Balesudden stuga (28.1KM, 733hm)

Met mijn tarp heb ik een prachtige semi-tent gemaakt en heerlijk geslapen. Ondanks dat deze plek dichtbij het water is, heb ik bijna geen last van muggen gehad. Gisteravond was het nog tot laat (alhoewel, tien uur is niet eens zo heel laat) druk op deze plek. Maar met mijn podcast op heb ik er weinig last van gehad. Al vroeg pak ik mijn boeltje weer en vertrek voor een enorme klim.

IMG 6920 1024x768 - geen-categorie - Höga Kusten Leden

Hoogtepunt van dit nationale park is de Slåttdalsskrevan, een 200m lange, 30 meter diepe en 7 meter brede kloof die de berg in twee delen splitst. Helaas mag je sinds een paar jaar niet meer door de krevan lopen, maar het uitzicht van de Slåttdalsberget is prachtig!

IMG 6960 1024x768 - geen-categorie - Höga Kusten Leden

Er volgt een lange afdaling waarbij ik denk dat het volgende dorp, Näske, bij de noordingang van het park is. Maar dat was misinformatie want het dorp ligt 4 kilometer verderop. Ik kijk ernaar uit omdat ik weer water wil hebben. Eenmaal bij het dorp is er geen water te krijgen dus mag ik door naar het volgende dorp, Köpmansholmen, nog zo’n 3 kilometer verderop. Wel nog even stil gestaan bij een Arknat vindskydd, maar de “Componare” vind ik tot nu toe de minst mooie. Afijn, dat is echt een grotere plaats met een supermarkt, hier scoor ik weer een cola. Bij een voetbalveld tap ik water. Er is een wedstrijd voor kinderen en ik ruik koffie. Dus ik vraag koffie met een zelf gebakken stukje taart – helaas kan ik niet betalen (Swish is een betalingsmanier voor Zweden). Dus daar zit ik dan, in de geur van koffie maar zonder het zwarte goud voor mijn neus. De kantinejuf vindt het blijkbaar ook zielig en brengt mij toch een kop en een taartje; het is haar treat en ik ben in de zevende hemel!

IMG 6974 1024x768 - geen-categorie - Höga Kusten Leden

Na mijn tweede kopje koffie (het is gebruikelijk dat je in Zweden je kopje navult) sta ik op – het is prima weer en een paar kilometer verderop is een havsbad met vindskydd van Arknat. Hier droog ik eerst mijn spullen (nat van de dauw van deze ochtend), ga uitgebreid lunchen en daarna kleed ik me om voor een duik. Het water is goed fris maar gelukkig is de zon lekker warm. Ik blijf een beetje lanterfanten, lees mijn boek, eet nog wat lekkers voor ik doorga met mijn hike. De komende kilometers loop ik over een weg langs de zee – prachtige uitzichten. De laatste 5 kilometer loop ik door het natuurreservaat Balesudden.

IMG 6977 1024x768 - geen-categorie - Höga Kusten Leden
het naturreservat kun je herkennen aan de witte ster en witte band op de bomen

Het pad begint glooiend door een donker bos maar wat hogerop wordt het een keienveld waar het balanceren is om de enkels niet te verzwikken. Ik ben er ondertussen wel klaar mee – het is een lange dag dus ik ben blij als ik de stuga in de verte zie liggen. Al snel hoor ik stemmen, hier is het ook al druk. Gelukkig is het een grote stuga en slapen we die nacht met z’n zessen in de bunk bedden. Ik ben laat aangekomen en na mijn diner heb ik niet veel zin meer om te integreren – ik kruip weer vroeg in de slaapzak met een podcast op de oren.

Balesudden stuga – Örnsköldsvik (20.2KM, 474hm)

Vroeg erin dus vroeg eruit – ik heb ’s avonds mijn rugzak al grotendeels ingepakt zodat ik mijn stuga-genoten niet wek bij vertrek. Bij buitenkomst ben ik verbaasd, ik hoor gedrup en het is mistig. De eerste dag met minder weer. Mijn regenjas en -broek gaan aan en ik trek de regenhoes over mijn rugzak.

IMG 6983 1024x769 - geen-categorie - Höga Kusten Leden

Na twee kilometer kom ik bij een lege vindskydd; ik vind het nog koud dus besluit hier mijn thee en koffie te maken. Het is echt smerig weer – de regen waait aan alle kanten de skydd binnen. Tijdens mijn uitgebreide ontbijt wordt het langzamerhand ietsje lichter dus kan ik in korte broek en regenjas verder. Dit is een makkelijk deel van de Leden; een gravelweg langs allerlei kleine gehuchtjes. Zo vroeg in de morgen is het nog rustig. Halverwege de ochtend mag ik de laatste grote klim doen naar de Småtjärnarna op 150m hoogte. In een kleine stuga, de Affesstuga, heb ik mijn tweede koffiepauze; het is namelijk nog niet droog.

IMG 7005 1024x768 - geen-categorie - Höga Kusten Leden

Na een afdaling kom ik bij Svedje uit, hier is al flink wat bebouwing waardoor je het gevoel hebt dat de trail bijna einigt. Maar nee, nog vijf kilometer te gaan tot de officiële finish in Örnsköldsvik waarvan toch zeker vier kilometer nog in de natuur zijn. Er is nog een pittige klim met klauterwerk voor het allerlaatste hoogste punt waarvandaan je bovenop de stad kijkt. Het blijft machtig om zo op een stad neer te kijken.

IMG 7013 1024x768 - geen-categorie - Höga Kusten Leden

Mooi moment om even stil te staan bij wat ik gedaan heb: zes dagen gehiket met prachtige overnachtingsplekken, nog mooiere uitzichten en ik had heerlijk weer. De laatste kilometer gaat met trappen naar beneden naar het centrum om af te kunnen tikken bij de finishpaal. Voor het gevoel moet dat om officieel de hele Leden lopen; maar op de berg heb ik mijn finishfeestje al gevierd, woehaaaa!!!

IMG 7018 769x1024 - geen-categorie - Höga Kusten Leden

Etappes
Hornöberget – Valkallen (13,4KM, 526hm)
Valkallen – Brattnäset (25KM, 640hm)
Brattnäset – Äskjastugan (25.7KM, 803hm)
Äskjastugan – Kälsviken (28.6KM, 815hm)
Kälsviken – Balesudden stuga (28.1KM, 733hm)
Balesudden stuga – Örnsköldsvik (20.2KM, 474hm)

Categorieën
Geen categorie

Ah oh.. O-ringen

In november vorig jaar bestudeerde ik de site van O-Ringen (met niet de allerbeste navigatie) en ik had doorgeklikt en doorgeklikt en auto-fill deed de rest.. dus was ik plots ingeschreven voor een oriëntatie-festijn in Zweden. Hmmm, wat nu?

IMG 6195 1024x769 - geen-categorie - Ah oh.. O-ringen

Wikipedia: Oriëntatieloop is een loopsport waarbij met kaartlezen zo snel mogelijk een omloop wordt afgelegd. Een omloop is een af te leggen route op de kaart: vanaf de start komt de deelnemer via de gemarkeerde punten bij de finish uit: de route tussen de punten mag de loper zelf uitstippelen. Tijdens wedstrijden wordt de tijd opgenomen en gebruiken de deelnemers een speciaal vervaardigde kaart en een kompas om door een gebied te navigeren. De route langs de controlepunten wordt tot de start geheimgehouden.

IMG 7044 1 1024x768 - geen-categorie - Ah oh.. O-ringen

Wikipedia: De O-Ringen is een oriëntatiewedstrijd die jaarlijks op verschillende locaties in Zweden wordt gehouden. Orientatielopers van over de hele wereld komen hierheen. De wedstrijd vindt plaats in juli en duurt zes dagen (vijf wedstrijddagen + een activiteitendag) waarbij elke actieve dag overeenkomt met een etappe. Gemiddeld aantal deelnemers ligt op 17.800.

Meedoen betekent een vakantie in Zweden; uiteraard geen straf, maar vorig jaar al geweest en volgend jaar plannen dus niet per se op het verlanglijstje. Afijn, dit doorklikken gebeurde in november dus nog alle tijd om erover na te denken. En alle tijd om te oefenen, want oriëntatielopen doe je niet zomaar. Het nadenken schoot erbij in en het oefenen is ook lastig omdat er weinig events in de buurt zijn. Maar eind mei vielen ineens de puzzelstukjes toch in elkaar: de O-Ringen doen en een swimpacking-avontuur aangaan (zie mijn vorige blog). De tickets werden geboekt en half juli ging ik op weg naar Åre, Jämtland.

In Duved (dorpje vlakbij Åre) wordt ik van het station opgehaald door Katja; zij was degene die de link naar de O-Ringen website had doorgestuurd, dus eigenlijk is het haar schuld dat ik dit ga doen. Met haar clubgenoten van de Norbergs Orienteringsklubb zitten we in twee huisjes vlakbij Åre. Hiervandaan kunnen we elke dag forensen (met auto, bus en/of trein) naar verschillende etappe-plekken. Het festijn duurt zes dagen, waarbij er 5 dagen geraced wordt.. althans, dat er races georganiseerd worden, voor mij is het een leuk spelletje spoorzoeken in de natuur.

Tijdens deze dagen zijn er tig veel verschillende parkoersen; zo zijn ze er voor de Elite, age groupers, recreanten in age groups en recreanten, binnen deze groepen zijn er parkoersen van verschillende zwaarte en dan heeft alles nog een korte variant, iets langere en soms zelfs een lange variant. Ik kies dus voor de lätt (lichtste variant), maar dan wel de langste variant… die 10KM lijkt me niet eens zo lang.

Trillevallen (dag 1 en 2)

De eerste dag start met de verplaatsing naar Trillevallen op zo’n 25KM van Åre – het is een wintersportgebied (dus op de berg). Met auto, trein (tjokvol) en bus (tjokvol) en te voet (1,5KM) zijn we zo’n twee uur onderweg om op het eventterrein te komen. Die verplaatsing is een belevenis op zich zelf – we voelen ons een festivalganger, vooral omdat we ter plekke door de modder banjeren om een plekje te zoeken. Met de Norbergse vrienden zoeken we een plek uit op het ‘zitgedeelte’ (terrein waar de zitplaatsen zijn – er is ook een terrein voor tenten) om de clubvlag neer te zetten. Hier kan iedereen van de NOK (Norbergs Orienteringsklubb) verzamelen tijdens deze dag.

20230724 122348 1024x768 - geen-categorie - Ah oh.. O-ringen
de vlag staat in het zitgedeelte van het eventterrein

Aangezien ik nog volop in het herstel van mijn dubbel zit (gevoelige voeten), besluit ik de eerste dag voor de middellange afstand te gaan. Die keuze wordt goedgekeurd door de klubbies. Dat was na de verwonderde blik dat ik het slechts één keer in mijn eentje gedaan had (en dan nog wel in NL). Vanaf het eventterrein is het 1,5KM naar de start – dat gaat dwars door de bosjes over een glibberig, modderig pad. Dat voorspelt veel goeds voor de etappe.. Met de etappe-kaart in de hand, kompas in de andere ga ik van start. Het eerste checkpoint is dichtbij en ik kan er komen via de paden of via een doorsteek door het bos. Stom als ik ben, kies ik voor de doorsteek.. omdat er al vele duizenden voor mij gestart zij, ligt dat stuk helemaal vol met olifanten-paadjes. Het duurt dan ook wel een halfuur voor ik het eerste punt gevonden heb (hemelsbreed 500m vanaf start). Vanaf daar ben ik verstandiger en neem ik de paadjes om bij de volgende punten te komen.

IMG 6230 1024x768 - geen-categorie - Ah oh.. O-ringen
het echte startpunt

Onderweg wordt mij een aantal keer gevraagd waar we op de kaart zitten – ziet er dan naar uit dat ik het wel weet?! Na twee uur kom ik met een grote grijns en zeiknatte bemodderde schoenen binnen. Wat een feest is dit – slechts 5KM afgelegd maar het is zo leuk onderweg! Met eenzelfde karavaan als op de heenweg, wandelen we het pad af naar de bussen/trein/auto om terug te gaan naar ons huisje. Een iets andere reisstrategie brengt ons nu wat sneller thuis.

Dag twee gaat weer naar Trillevallen; nu vetrekken we wat vroeger want de reistijd slurpt veel van onze dag op. Vandaag is het parkoers op de berg tussen de skiliften en met prachtige uitzichten. De aanloop naar de start is deze keer 900m met 105hm.

20230724 110703 1 1024x768 - geen-categorie - Ah oh.. O-ringen
op weg naar de verschillende startlocatie’s

Ik kies weer voor de halve afstand – ik deed er gisteren lang genoeg over. Als een mierenhoop verspreiden de deelnemers zich over de hellingen. Onderweg beantwoord ik weer de nodige vragen “Ursäkta – waar zijn we op de kaart?” en met 5 andere zoeken we een half uur naar nummer 79, alias checkpoint 9. Deze keer kom ik nipt binnen de twee uur terug bij de NOK vlag – “bra” gedaan! Als Nederlander blijf ik het lastig vinden om “buiten de paden” te kijken – voor mijn gevoel moet alles aan een pad liggen; in Nederland mag je namelijk nooit van het pad. Hier ligt juist alles “van het pad” en stikt het overal van de olifantenpaadjes.

IMG 6232 768x1024 - geen-categorie - Ah oh.. O-ringen
grote lach bij de finish!

Rustdag

Op onze rustdag blijven we uiteraard niet op de bank zitten. Katja en ik vonden een fiets in de schuur van het huisje en na het oppompen van de bandjes was deze rijklaar. Katja heeft haar eigen fiets mee, dus ’s ochtends doen we boodschappen in het dorp. Gisteravond waren we bij de waterval geweest en nu hadden we het snode plan om die te gaan verkennen in packraft (Katja) en met harpoenduikvisdrijver (mijn swimpackunit).

1c80d2d9 5b0e 4f5d b01e 82054c0a80b4 1024x768 - geen-categorie - Ah oh.. O-ringen
spelen in de waterval met de packraft en harpoenduikvisunit

In de middag pakten we onze units op te gaan spelen met de stroming bij de waterval – een paar blauwe plekken rijker én spierpijn in de kaken van de lol.

P1140386 1024x576 - geen-categorie - Ah oh.. O-ringen
..hier word je toch blij van?!!

Järpen (dag 3)

Ons competitie-gebied is nu in klassiek Zweeds bos met deels veel bomen maar ook moerassig en een deel waar bosbouw plaats vond. De aanloop naar de start is ruim 2KM en wordt door de Zweden zonder morren afgelegd. Sterker nog, velen gebruiken het stuk om warm te lopen. Ik ben steeds aan het wandelen, want mijn lichaam en geest hebben niet zo’n zin in hardlopen. Maar bijna iedereen is hardlopend aan het oriënteren of in ieder geval joggend. Zelfs de deelnemers van age group 90 en 95 stappen pittig door.

IMG 6224 1024x769 - geen-categorie - Ah oh.. O-ringen
omhoog naar start in kolonne

Het is een echte familie-sport; zowel kinderen als bejaarden doen met hetzelfde event mee. Inmiddels heb ik mijn slag te pakken met de middellange afstand – die is uitdagend genoeg voor mij. Grotendeels loop ik via paden om mijn punten binnen te halen; soms met wat shortcuts, waar ik steeds behendiger in word. Al moet ik toegeven dat ik wel eens bij een verkeerd punt uitkom, maar dan kan ik meestal op de kaart herleiden waar ik dan wel sta. Super tof om te merken dat ik steeds beter word in het lezen van mijn omgeving. Het kost me deze keer anderhalf uur voor 5KM – er zit progressie in. Het reizen van en naar de startlocaties gaat ook steeds soepeler – de organisatie zet steeds sneller extra bussen/treinen in. Tijdens deze editie doen er totaal 15.000 mensen mee. Het is een flinke logistieke uitdaging om hen soepel met de bussen/treinen te vervoeren.

CRHZ6710 768x1024 - geen-categorie - Ah oh.. O-ringen
nabespreken van je fouten/successen

Ånn (dag 4 en 5)

De laatste twee dagen spelen zich af rondom Ånn – een plek net boven het meer, dus de uitzichten zijn prachtig. Was het de afgelopen dagen grijs en grauw maar wel droog – de voorspellingen voor deze dagen zijn fantastisch. De zonnebrand smeren we dan ook uitbundig. Het parkoers is deels in het bos en deels door moerassen. Het is de hele week al banjeren door modder en plassen en mijn schoenen zijn nog niet droog geweest. Ter plekke aangekomen zien we bij het mooie uitzicht over het meer, de grijze buien al hangen – nee, helaas vandaag houden we het zeker niet droog.

IMG 6227 1024x769 - geen-categorie - Ah oh.. O-ringen
gaan we weer!

De locaties hebben verschillende parkoersbouwers. De bouwers van vandaag hadden een makkelijk traject voor mij neergelegd – net na een uur ben ik al binnen. Of ben ik gewoon veel beter geworden in afgelopen dagen? Elke avond bekeken we de kaart nogmaals om de symbolen te ontrafelen. De kaarten zijn anders dan de gebruikelijke landkaarten en er staan zoveel details op dat je er een boekwerk naast moet leggen om alle symbolen te begrijpen.

IMG 6219 edited 1 scaled - geen-categorie - Ah oh.. O-ringen
studie van de symbolen op de kaart

De laatste dag neem ik een ander parkoers. De afgelopen dagen kan ik voornamelijk via paden mijn checkpoints vinden en dat gaat me nu gemakkelijk af. Ik wil wel wat moeilijkers – vandaag pak ik een middelzwaar parkoers met middellange afstand. Nu moet ik mijn kompas gebruiken om koers te bepalen als ik midden in het bos sta. De grijns op mijn gezicht kan na afloop niet groter zijn – ik heb alle punten gevonden en bij missers, dan kan ik terugvinden waar ik wel ben. Een perfecte afsluiting van een toffe week spoorzoeken in de natuur.

IMG 6304crop 1024x733 - geen-categorie - Ah oh.. O-ringen
trots op de speciale oriënterings-medaille #oneofakind