Categorieën
Geen categorie

Hälsingeleden

..het deel van Bollnäs naar Harsa en door naar Järsvö!

IMG 2449 1 768x1024 - geen-categorie - Hälsingeleden
Perfect hiking plaatje

Mijn bestemming in Zweden is Undersvik – daar mag ik dit weekend naar mijn diploma-uitreiking van mijn Vita Bandet (meer daarover in een volgende blogpost). Uiteraard  grijp ik deze mogelijkheid aan met een paar extra dagen om te hiken. Ik heb geen zin om minimalistisch te gaan en dus zoek ik iets met overnachtingsmogelijkheden. Uiteindelijk kom ik uit bij een deel van de Hälsingeleden dat eindigt in de buurt van Järvsö dat dan weer in de buurt van Undersvik ligt. Totaal 78 km – mooi op te delen in 4 dagetappes, met aanloop op de startavond. 

Bollnäs – Bollebacken 5,32km

Ik reis af naar Bollnäs en stap daar vroeg in de avond van de trein. Onderweg heb ik al boodschappen gedaan, zodat ik meteen aan de wandel kan naar mijn eerste bestemming: Bollebacken. Met de boodschappen deels in de hand (geen zin om ze netjes in de tas te steken), wandel ik in de schemer het dorp uit. Al snel wordt het donkerder en zoek ik enigszins op de tast mijn pad bergop. Het is nu al leuk! 

IMG 2133 768x1024 - geen-categorie - Hälsingeleden
Afdaling op donkere ski-piste

Rond achten in de avond kom ik bij Bollegården, mijn acco aan en wordt ik ontvangen door Lars – oudkampioen Nordic Combination (met de nodige bekers/medailles in de hal). Het blijkt hier allemaal om sport te draaien: zomer- en winterskiën, hiken, zwemmen, langlaufen, etc. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het laatste deel van mijn route over een donkere ski-piste ging.

Bollebacken – Acktjärbo 19 km 

Het is een koude start – de velden zijn bevroren en het gras knispert onder mijn schoenen. De ochtendzon doet goed haar best en geeft wat warmte. Een prachtige start! De velden maken snel plaats voor onverharde wegen en na een paar kilometer kom ik in het dennenbos. Hier is meer schaduw – de handschoenen blijven nog even aan. Het pad is gemakkelijk te volgen; de markering is oranje; dus oranje verf op bomen en palen met oranje top. Het pad is lichtelijk overgroeid en bedekt met gouden blaadjes van de bomen. Ik trek door het glooiende landschap; rugzak op en grote lach op mijn gezicht. Het is stil om mij heen, ik heb geen haast en ik geniet met volle teugen. Yup, dit voelt als vrijheid! 

IMG 2142 768x1024 - geen-categorie - Hälsingeleden
Op weg naar Harsa, via Acktjärbo

Ongeveer elk uur heb ik een stop, dit is vaak bij een vindskydd of een verlaten groepje van huizen. Rond lunch gaat de Zweedse voorkeursroute via Grasberget, een stukje klimmen. Het pad onderlangs is nat; als de Zweden aangeven dat iets nat is, dan is het zeiknat.. Heel veel klimmen doe ik deze tocht niet; de bergen zijn meer het formaat van heuvels en ze reiken niet veel hoger dan 500m. 

IMG 2239 768x1024 - geen-categorie - Hälsingeleden
Detour via Grasberget

Net na lunchtijd kom ik bij Galvsjön. Het is nog steeds fris en de wind waait recht over het meer in mijn gezicht. Het zonnetje piept zo nu en dan door de wolken en dat is genoeg uitnodiging om een skinnydip  te doen.  

Het laatste deel van de route van vandaag gaat omhoog naar Acktjärbo. Onderweg moet ik meerdere keren door stukken moeras; ik probeer er omheen te springen/manoeuvreren. Maar uiteindelijk zijn mijn schoenen toch zeiknat. 

IMG 2268 1 768x1024 - geen-categorie - Hälsingeleden
Balken voor een poging droge voeten te houden in het moeras

Eindpunt van vandaag is bij een langlaufgebied met een hut die het gehele jaar geopend is. Er zijn 8 slaapplekken, een keuken met kachel om op te koken en een woonkamer met haard. Buiten is een gebouw met twee droogtoiletten en een houtvoorraad.. Water vind ik 50m verderop bij een bronnetje. Alle ingrediënten voor een aangenaam verblijf. Behalve dan dat er geen dekens zijn en ik geen slaapzak bij mij heb. Dat wordt dus flink vuur maken en een warme plek improviseren voor deze nacht.

IMG 2284 1024x768 - geen-categorie - Hälsingeleden
Diner bij houtvuur

Mijn diner is snel klaar: wat verse snackgroenten, deels in de groentenbouillon, en Wasa krackers met paté. Leesvoer heb ik van thuis meegenomen, ook meteen mooi aansteekmateriaal voor de haard!

Acktjärnbo- Byvallen 14km

IMG 2289 1024x768 - geen-categorie - Hälsingeleden
Mij maak je blij met een warme koffie in de morgen!

Het lukt me om een paar keer ’s nachts op tijd een blok hout op het vuur te gooien en daarmee is het comfortabel genoeg. ’s Ochtends stook ik alleen het houtfornuis op voor de warme koffie en thee. Ook deze ochtend is het een fris begin met bevroren gras. Glooiend wandel ik Bessbo en Möckelbåsbo. Hier is een dorpje dat in de zomer een stuk levendiger is gezien de meerdere picknicktafels.  

IMG 2347 768x1024 - geen-categorie - Hälsingeleden
Hmm, waar wordt dit hutje voor gebruikt?!

Vanaf hier gaat het glooiend naar Nyvallen en zijn er meerdere stukken met moeras. Op dit gedeelte is het pad minder goed onderhouden en liggen er minder planken bij de moerassen. Kortom, ik zak nog dieper weg in de blub. Nyvallen bestaat uit een hutje in de kleuren van mijn hike-outfit – daar word ik wel vrolijk van. Zo’n 100m verder ligt Simsjon; en ja, ik doe weer een skinnydip. Dit water is kouder dan gister en ik wandel daarna stevig door om warm te worden.  

IMG 2371 768x1024 - geen-categorie - Hälsingeleden
Hut in de kleuren van mijn kleding

Het is een korte etappe en begin van de middag ben ik al op mijn bestemming: Byvallen. Dit is een groot huis dat voor activiteiten gehuurd kan worden.  Er zit een kleine ruimte op de kop van het huis waar een keukenfornuis is en 4 bedden. Buiten vind ik de houtvoorraad, de waterpomp en er staan vier picknicktafels.

IMG 2389 2 768x1024 - geen-categorie - Hälsingeleden
Waterpomp en houtvoorraad bij de hut in Byvallen

Het is zulk mooi weer, strakblauwe lucht en windstil dat ik buiten lunch en mijn krant lees. Tegen het einde van de middag wordt het frisser en besluit ik het vuur in het fornuis te starten. Helaas, het lukte me niet om een vuurtje te stoken in deze prachtige Husqvarna.

Na een uur klooien bedenk ik me dat ik het ook buiten kan proberen; daar kan ik uiteraard ook water koken en mijn schoenen drogen. Zelfs dat lukt me niet; geen wind en blijkbaar is alles heel vochtig. Ik voel me klunzig dat het me niet lukt en baal best wel. In deze hut zijn ook geen dekens dus ik zorgen dat ik op een andere manier warm ga slapen – het wordt een paar keer heen en weer rennen over straat.

Byvallen – Harsa 19km

Dit was geen comfortabel warme nacht, maar gelukkig heb ik nog wel wat kunnen slapen. Rillend sta ik op en buiten jog ik een stukje om op temperatuur te komen. Het is nog steeds windstil dus ik heb er geen vertrouwen in dat het me nu wel zou lukken om vuur te maken. Geen koffie bij het ontbijt, dus gun ik mezelf een complete reep chocolade ter compensatie – dan ben ik in ieder geval voor mezelf een beetje te genieten.

De klim gaat richting Svedåsen – het oude bos is deels gekapt en meerdere windmowindmolens steken ver boven de bomen uit. Het is een deel van Finnskogen, een gebied waar in heel vroegere tijden Finnen woonden. Ik kom bij een huis met een bord in de tuin. Op het bord staat iets van galerie en nog meer tekst die ik niet begrijp. Het huis ziet er verlaten uit maar het lijkt wel of het in de zomer gebruikt wordt. Ik zie een toilet en maak er gebruik van – toch wel fijner dan je behoefte in de natuur te moeten doen. Daarna maak ik nog een rondje rond het huis tot er plots iemand uit de voordeur stapt. Oeps, we schrikken lichtjes van elkaar. Het blijkt dat Wila hier woont en deze galerie heeft. Ze laat me zien welke mooie kunstwerken ze maakt van natuurlijke materialen. Wel vraagt ze mij om mijn mobiel weg te leggen – het blijkt dat ze niet tegen straling kan. Vandaar dat ze op deze plek woont; een plek met extreem weinig straling en dus ook geen bereik. In de winter verblijft ze in een dorp waar ze ook kan wassen en koken, echter dan moet ze binnen 3 meter van het huis blijven om geen last te hebben van de straling. Ongelofelijk, dat is geen gemakkelijk leven in de huidige maatschappij.

 

IMG 2466 1 768x1024 - geen-categorie - Hälsingeleden
Atelier en stralingsvrije plek (dan moet ik wel mijn mobiel uitschakelen..)

Ik wandel door naar Prästvallen, een klein dorpje dat deels bewoond is. Het pad is lastiger te volgen en de moerasstukken zijn langer en dieper dan de vorige dagen. Zelfs de plasticzakjes-strategie blijkt niet te werken want ik zak tot boven de enkels (ofwel boven de plastic zakjes) in de blub. Sterker nog, af en toe verlies ik bijna mijn schoen – ik kan er wel om lachen hoe ik aan het kneien ben. 

IMG 2474 1 768x1024 - geen-categorie - Hälsingeleden
“Plastic zakjes strategie” voor de moerasdelen #didnotwork

Steeds verder klim ik; ik rond de Hästberget en de Kronskogskojan om uiteindelijk op de Blackåsberget te staan (504m hoog). De afdaling gaat door nog meer moerasgebied richting Harsa. Dat is mijn bestemming van vandaag – ik hoop daar een bed in het hostel te hebben. Ook nu heb ik nog steeds geen bereik en kan ik dus niet informeren of er plek is. Ik banjer door tot het hostel en het blijkt dat ik nipt op tijd ben. Een kwartier later en alles zou afgesloten zijn en had ik een andere optie moeten vinden. Deze nacht heb ik dus wel een comfortabel bed, een warme douche en verwarming. En zelfs de allergrootste tv die ik ooit gezien heb, het Zweedse nieuws was ineens erg indrukwekkend op dit bioscoopgrote beeldscherm. 

IMG 2548 1024x768 - geen-categorie - Hälsingeleden
Uitzicht!

Harsa – Järvsö 21km 

Jippie, warme koffie en thee bij mijn ontbijt dat vind ik wel weer luxe. Vandaag is het helaas geen enorm inspirerende route; grotendeels langs de asfaltweg. Er is geen alternatief, maar gelukkig is het een rustige weg en ik heb vandaag geen plastic zakjes nodig. Bovendien tref ik weer goed weer en is er ook een mooi skinnydip-meer. Vandaag is het grotendeels bergaf en met het asfalt onder de voeten gaan de kilometers toch nog snel voorbij. 

IMG 2585 1024x768 - geen-categorie - Hälsingeleden
Langs velden en boerderijen

Een echte fika nuttig ik in het dorp. En ook is er een supermarkt voor mijn boodschappen. Bij de VVV informeer ik vast naar de dingen die er te doen zijn in het dorp. Het is superlaag seizoen dus alleen de dierentuin is geopend. Mijn acco ligt een paar kilometer buiten het dorp dus ik wandel weer verder.   

IMG 2599 768x1024 - geen-categorie - Hälsingeleden
Kerk van Järvsö

Met deze wandeletappe eindigde mijn micro-adventure op de Hälsingeleden. Een leuke en makkelijke route in een prachtig herfstig landschap en vanwege de moerasdelen kun je laarzen overwegen. Aanrader is om een slaapzak mee te nemen! 

  • Bollnäs – Bollebacken 5km, 128hm
  • Bollebacken – Acktjärbo 19km, 462hm
  • Acktjärbo – Byvallen 14km, 205hm
  • Byvallen – Harsa 19km, 433hm
  • Harsa – Järvsö 21km, 123hm
IMG 2334 768x1024 - geen-categorie - Hälsingeleden
Categorieën
Geen categorie

Rollend avontuur…

Wat als je in het noorden van Duitsland bent en de mogelijkheid hebt om daar je vakantie te plannen – dan ga je een mini-ronde westelijke Oostzee rollen.

IMG 1176 1 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Ik ga op rolski-vakantie, aka rolliday, en ik heb geen idee waar ik aan begin. Maar hoe ga ik dat aanpakken? Want, punt één: je kunt niet overal rolskiën; je bent afhankelijk van de ondergrond en hoogtemeters. En ten tweede: hoe gaat het rollen met een gevulde rugzak?

Online zocht ik een lange afstandsfietstocht op – hopende dat daarmee de ondergrond een beetje okay zou zijn. Al is dat altijd wel wat lastig in Duitsland; gravel- en bospaden vallen daar ook onder de normale fietspaden. Een mooi tochtje leek mij wel de Oostzee-route; de volledige versie was me iets te gortig voor de eerste keer dus maakte ik er een mini-ronde van. De gpx haalde ik door Komoot om een impressie te krijgen van de ondergrond en ook de hoogtemeters. Dat zag er niet al te gek uit. Een laatste check op supermarkten en overnachtingsmogelijkheden en ik maakte een grove schets met de belangrijkste info.

IMG 1406 blog 1024x743 - geen-categorie - Rollend avontuur…

En dan die rugzak – ik heb wel met een dagrugzak gerold maar dat waren korte stukken en met weinig inhoud. Ik waag de gok en pak mijn dagrugzak in; zo min mogelijk mee en wel flex blijven mocht het tegenzitten. Dat betekende bivak en slaapzak mee en grote waterzak voor voldoende vocht. Deze items betekenen meteen heel wat voor het volume dus verder heb ik alles zoveel mogelijk geminimaliseerd. Mijn rugzak kwam uit op 5 kilo met de vaste spullen en dus rond de 8 kilo met eten & drinken.

IMG 1404 blog 958x1024 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Oldenburg in Holstein – Gut Schmoel 41KM

Begin van de middag sta ik op het station klaar met mijn rugzak. Ik kan beginnen; het is altijd wat lastig om weg te komen uit een stad en de fietsbordjes zijn niet dicht bezaaid. De stad is niet groot en na wat gekrioel over kinderkopjes in het centrum ben ik toch nog snel op weg naar de kust. Het is wennen aan de dynamiek van het rollen met rugzak en in de toermodus komen. Mijn doel vandaag is niet om ver te komen, maar alleen om de ‘kop eraf’ te rollen en onderweg te zijn. Op de eerste kilometers van mijn Runde zijn er genoeg campings dus ik verwacht daar een plekje te vinden.

IMG 1046 769x1024 - geen-categorie - Rollend avontuur…

De rugzak voelt okay; al heb ik mijn waterzak nog niet afgevuld omdat ik verwacht snel bij een camping te zijn en te stoppen. Het asfalt ligt er prima bij en ik ben razendsnel bij de kust. Dus rol ik rustig door met de Ostsee op rechts. Bij Alte Liebe pak ik een frietje als verlate lunch en top ik mijn waterzak toch maar helemaal af want het is warm. Ik ben blij om onderweg te zijn dus rol ik door. De route gaat slingerend langs de kust en door het binnenland waarbij er ook wat hoogtemeters gemaakt moeten worden. Het gaat allemaal prima, het naar beneden gaan op de weggetjes gaat geleidelijk en dus durf ik me te laten rollen. Tot ik op borden het woord “Steilküste” zie staan – oepsie, ik ben in de regio van de Steilküste.. meteen gaan de ankers uit bij de volgende afdaling en verwacht ik om elke bocht een steile klim of afdaling. Het blijkt mee te vallen, ondanks dat de uitzichten op de mooie rotswanden langs de zee anders doen vermoeden.

IMG 1050 1024x768 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Het is begin van de avond en ik stop bij een camping – het ziet er niet echt gezellig uit en het is een prachtige avond. Ik besluit water in te slaan, door te rollen en wel zien waar ik uitkom. Nog geen kilometer verder kan ik van de rolski’s stappen – hier is een deel van het kustpad weggeslagen en het pad is een gatenkaas. Ik wandel met de rolski’s en stokken in mijn hand door een prachtig natuurgebied. Er is een vogelspottersplek en even denk ik dat dat een perfecte plek is om te blijven rondhangen, maar ik ben daar niet de enige. Dus wandel ik verder door het Strandseelandschaft bei Schmoel. Inmiddels heb ik al mensen gesproken die mij konden vertellen dat het pad er tot na het natuurgebied zo bij ligt (kilometer of 4), dus ik besluit mijn gewone schoenen aan te trekken, dat wandelt toch net wat prettiger.

Op een bankje in de avondzon snack ik nog wat en ik rol een uurtje later mijn bivak uit langs een maïsveld bij Gut Schmoel – alleen al om de naam wilde ik daar wel blijven.

IMG 1106 1024x769 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Dit is vet mensen – ik ben begonnen met mijn rol-avontuur!

Gut Schmoel – Friedrichsort 47KM

Het is bewolkt als ik wakker word en snel pak ik mijn natte boeltje in en ga onderweg om mezelf warm te wandelen. Ruim een kilometer verder ben ik buiten het Naturschutzgebiet en ligt er weer asfalt. Ik stap op en rol richting de supermarkt van Schönberg voor mijn ontbijt. Bij de Edeka scoor ik een koffie en croissant en nuttig dit de regionaal bekende Strandkorb (beschutte strandstoel). Langzamerhand komt de zon door en wordt het flink warm. Ik rol vlak langs de zee over een kilometers lange boulevard – grof asfalt en flinke bak wind tegen. Onderweg drink ik her en der een koffietje en zo af en toe plons ik in de zee voor verkoeling.

IMG 1144 769x1024 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Mijn Runde draait richting het zuiden, richting Kiel. De wind komt nu wat meer van opzij in plaats van rechtvooruit – dat is fijn. Lunchen doe ik aan zee bij het Sommerhaus van Zantopps. Vanaf het terras heb ik zicht op Friedrichsort, dat ligt aan de andere kant van het water, een aantal kilometer ten noorden van Kiel. Een hotel in dit dorp is mijn mikpunt voor vandaag – dus ik mag door de warme stad rollen. Het gaat heuvelop en wandelend heuvelaf; het is plakkend warm, luidruchtig en het stinkt in de stad. Ik ben blij als ik over de boulevard rol en verfrissing van het water voel.

IMG 1149 1024x768 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Net boven Kiel ligt het kanaal dat de Oostsee met de Noordzee verbindt en daar mag ik met een veer oversteken. Ik ben in Holtenau, rol wat langs het water en zie in de verte kinderen in het water plonzen => een Seebad! Dolgelukkig meld ik mij bij de poort voor een duik. Hierna bol ik rustig uit naar mijn onderkomen.

IMG 1166 768x1024 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Wat een prachtige dag was dit; veel langs de zee over asfalt gerold met her en der een gravelstrook.

Friedrichsort – Kappeln 72KM

Bijtijds sta ik op om weer naar een supermarkt voor ontbijt te rollen. Het voelt al bijna als een vaste gewoonte. De eerste supermarkt komt wel erg snel, dus ik besluit 10 kilometer door te rollen naar Schilksee. Oeps, daar zit een flink stuk onverhard in waar ik niet kan rollen. Toch een beetje chagrijnig en hongerig kom ik bij de REWE aan – gelukkig is de filterkoffie goed en smaakt de croissant weer heerlijk. Vandaag heb ik een rollend landschap met veel schaduw en ik stap weinig van de rolski’s. Mijn supermarkt-lunch eet ik aan het strand van Eckenförde. Het is vakantie en superdruk op het strand, maar gelukkig merk ik alleen rondom steden wat van de vakantiedrukte.

IMG 1190 768x1024 - geen-categorie - Rollend avontuur…

En ja, hotels boeken is ook lastig – dat bleek vandaag wel. Rond drie uur in de middag kom ik bij het hotel waar ik graag wil overnachten; Booking.com geeft vrije kamers aan maar het reserveringssysteem ter plekke laat zien dat alle kamers bezet zijn. Dat is een teleurstelling aangezien het volgende hotel met plek ruim 20 kilometer verderop ligt; wel zijn er nog campings onderweg. Dus ik gooi mijn tas op de rug en rol door.

IMG 1180 1024x769 - geen-categorie - Rollend avontuur…

En ik had het tot nu toe getroffen met prima ondergrond, maar nu tref ik zelfs spiffy asfalt aan en ik raffel de kilometers af in de schaduw van de bomen. Voor ik er erg in heb, ben ik in Kappeln (die stad van 20 kilometer verder) waar ik wel een hotel vind.

IMG 1201 768x1024 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Woow, dit was een rappe dag met heel veel kilometers – nu moet ik niet gaan verwachten dat het de volgende dagen ook zo gemakkelijk gaat..

Kappeln – Flensburg 69KM

Landbäckerei Ohm is ruim 10 kilometer verderop, maar het klinkt als een goede plek om te ontbijten. De Bäckerei ligt honderd meter van mijn route en bijna mis ik ‘m in dit slaperige dorpje. Bij aankomst blijken ze alleen nog maar bakkerij te zijn en dus schenken ze geen koffie.. dat is een tegenvaller. Ik bestel toch maar een croissant en vraag naar de dichtstbijzijnde koffie-plek. Tja, die is ver weg dus ik kijk teleurgesteld. De bakker kan wel een kopje thee verzorgen – ik ben blij, want heet water betekent voor mij koffie met mijn eigen prutzakjes! Yes, ik heb mijn ontbijt toch kunnen scoren.

IMG 1207 768x1024 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Met een caffeïne-kick rol ik verder richting de Oostzee. Een stukje langs zee, stukje binnenland, stukje Naturschutzgebiet (waar ik uiteraard moest klunen) en ik kom bij havens uit. Hier heb ik mijn pijlen gericht op de volgende koffieplek, Fähr Café, in de hoop dat ze hier een fatsoenlijk stuk taart kunnen serveren. Het wordt een flink stuk taart matchend bij mijn outfit – jariger kan ik mij niet voelen!

IMG 1219 1024x769 - geen-categorie - Rollend avontuur…

De route slingert langs de kustlijn – de ene keer echt langs zee (meestal wandelen) en dan weer over binnenwegen – naar Westerholz. Dit blijkt een supertoeristische stek te zijn met verschillende restaurants aan de kust. Hoewel het na lunchtijd is, eet ik een portie Duitse Fish and Chips. Hier kom ik voor de derde keer het fietsende drietal tegen die dezelfde route afleggen. Met handen en voeten komen we erachter dat we dezelfde route doen, deze Fransen doen ook een mini-ronde – ik ben dus niet origineel met mijn route.

IMG 1224 1024x768 - geen-categorie - Rollend avontuur…

De route hierna gaat over prima asfalt maar wel met wat pittigere hoogte- en laagtemeters; ik stap vaak af om het eerste deel van de afdaling te wandelen. Fijn is dat er weer veel schaduw is op dit deel. Ik kom in de buurt van Glücksburg en rol over een deel van het fietsparkoers van de Ostseeman (triatlonwedstrijd) en weet dus zeker dat het asfalt goed is. Mijn overnachtingsplek is iets verder zuidelijk in de stad Flensburg; het laatste stuk in de stad is weer warm.

Het was een pittige dag door een supermooie omgeving en ik rolde gelukkig veel in de schaduw.

Flensburg – Vollerup 52KM

Stad uit – ik vind het altijd lastig; de route door het stadspark is niet te doen door de ondergrond en vooral ook de hoogtemeters. Daarna wandel ik een groot deel door het bospark in het grensgebied met Denemarken. Hiermee is het een langzame start van de dag – dat is geen fijn gevoel omdat je dan toch iets meer in de haastmodus gaat omdat je bang bent dat de rest van de dag evenzo langzaam gaat. Maar dat valt reuze mee en er zitten mooie stukken tussen waar ik lekker door kan prikken. Het Deense asfalt lijkt tot dusverre van prima kwaliteit.
Na twee uur hoor ik: “Bonjour”; het is het Franse drietal, we hebben hetzelfde dagritme.

IMG 12301 768x1024 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Ik laat mij de koffie en ijsjes goed smaken in Denemarken; alhoewel ijsjes, ze zijn er hier verzot op dus zijn ze van mega-formaat en in vele verschillende varianten. Na een mega-softijs in Sønderborg wandel ik over de Gendarmstieg langs de kust (te grof gravel om te rollen) verder richting het noorden. Mijn slaapplek is deze keer in Dan Hostel, een jeugdherberg. Helaas serveren ze geen diner en er is geen supermarkt in de buurt, dus doe ik het met een zak noten, kop thee en bouillon.

IMG 12461 768x1024 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Vandaag aangekomen in Denemarken en het voelt alsof ik al op de helft ben maar dat hoeft niet zo te zijn want ik heb echt geen idee wat mij de komende dagen nog te wachten staat..

Vollerup – Svendborg 44KM

Het ontbijt heb ik deze keer wel geboekt, want na mijn karige diner wil ik de dag graag vol energie starten. Meerdere keren ben ik langs het heerlijke ontbijtbuffet gelopen. Vandaag is een dag met twee veerboten – ik steek namelijk het eiland Ærø over. De dag begint bewolkt en zelfs een piepklein beetje regen – heerlijk om niet ’s ochtends al verhit te zijn. Het rolt lekker door naar de eerste veerboot, al mag ik wel het laatste deel naar de boot wandelen omdat de weg net te steil is om mezelf te laten rollen. Bij de boot hoor ik weer het vertrouwde “Bonjour”; het kon ook niet anders dan dat we elkaar weer zouden zien. We spreken af dat we elkaar weer zien op de boot naar het volgende eiland, Fyn.

IMG 1262 1024x769 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Ik verbaas me over het asfalt op het eiland – dat rolt lekker door maar de hoogtemeters zijn mij net wel te pittig. De route gaat van strand naar dorp hogerop en weer terug naar strand – het is dus continue af- en op- de rolski’s. Ik word er een beetje kierewiet van en het schiet niet op, maar de omgeving is echt prachtig. De boot naar Fyn mis ik op een paar minuten, in eerste instantie baal ik want ik moet nu een paar uur wachten op de volgende. Maar dan realiseer ik mij dat er een jazz-festival is in het prachtige dorpje waar de boot vertrekt. Het dorp Ærøskøbing is werkelijk idyllisch; prachtige kassei-straten, gerestaureerde kleurige huizen en bloemenpracht bij de voordeuren. Het jazz-festival is gezellig druk en de muziek is overal te horen zodat je niet eens een toegangskaartje hoeft te kopen om ervan te genieten. Ondanks de gezelligheid pak ik toch maar de volgende boot want ik wil wel in het licht bij mijn logeeradres in Svendborg aankomen.

IMG 12801 768x1024 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Wat een verassende dag was dit – een prachtig eiland over gerold, veel moeten af- en opstappen en dan uiteindelijk getrakteerd worden op een jazz festival.

Svendborg – Nakskov 46KM

Ontbijten doe ik vandaag op mijn logeeradres – ik heb een kamer in een AirB&B huis, dus kan ik koffie en thee maken. En nog fijner, ik kan vandaag starten in een fris setje kleding want er was een wasmachine. Vandaag rol ik weer over een aantal eilanden, alleen zijn de eersten verbonden met bruggen. De stad uit rol ik over de Sendborgsundbroen van ruim een kilometer lang.

IMG 1287 1024x769 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Ik kom op het eiland Tåsinge en via het slot van Valdemar (helaas gesloten) ga ik door naar Siø, het volgende eiland. Het asfalt langs de lokale “N-weg” is grof, het is volgens mij ook vals plat en ik heb wind tegen – kortom, het is werken om vooruit te komen. Aan het einde van de ochtend hoor ik een vrolijk “Bonjour”, iets later dan op andere dagen komt het Franse trio weer langs.

IMG 13281 1024x769 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Vanaf Siø is er een kortere en ook steilere brug naar het volgende eiland: Langeland. De zon brandt er flink op los en ik kijk uit naar de laatste kilometers van deze dag. Deze gaan namelijk langs de zee en dat betekent dat ik een dip kan nemen. Maar voor ik daar ben, is er in Spodsbjerg nog een veerboot om van Langeland naar Lolland over te steken. Net voor vertrek, haal ik een fish & chips bij de lokale visboer. Het is er druk en dus duurt het lang voor ik mijn portie in handen heb. (te) Snel verorber ik mijn gloeiend hete lunch en hop ik aan boord.

Wind om af te koelen is er amper op Lolland en ik rol op een rustig tempo richting de zee bij Nakskov. Het water is heerlijk verkoelend en ik blijf er extra lang in liggen. Als ik bij mijn slaapadres kom, is al mijn water op – dat zegt genoeg over de warmte van vandaag. Nakskov is een gek stadje; veel grijs in de omgeving, geen echt centrum en overdag weinig te beleven. Blijkbaar is er ’s nachts wel wat te doen, want het is flink rumoerig op straat.

IMG 13321 1024x768 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Ondanks het vele asfalt voelde het alsof het niet opschoot deze dag, waarschijnlijk speelde de warmte me wat parten.

Nakskov – Rødbyhavn 44KM

Ook nu kan ik weer mijn eigen ontbijt maken en vertrek ik vroeg. Het is grijs, er staat een stevige wind en er is regen voorspeld. De originele route gaat grotendeels langs de kust en is onverhard – een stuk van ruim 25KM lang. Dat is me iets te gortig en dus pak ik de geasfalteerde wegen in het binnenland; het levert geen winst op in de afstand maar wel in het rolplezier. Als ik een uurtje onderweg ben, voel ik lichte miezer. Ik kan bijna niet ontwaren uit welke wolken die neerslag valt, want het is wel grijs maar niet donkergrijs. En verder valt het me op dat er geen heuvels zijn, ik kan kilometers ver kijken – dit is een vlak eiland!

IMG 1336 1024x769 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Tijdens mijn koffie-pauze zie ik op rechts wel donkere wolken en ik check de buienradar. De activiteit zeilt langs mijn route dus ik hoef me geen zorgen te maken. Een uurtje later is de donkere lucht op rechts bijna zwart gekleurd en vertrouw ik het niet helemaal. Ik check nogmaals buienradar en zie dat nog steeds deze regenbuien langs mij heen zeilen, maar met het gerommel van onweer in mijn buurt besluit ik in de buurt van de boerderij te wachten. Bij een bos trek ik mijn rolski’s uit, leg ik mijn rugzak op de grond en pak een shirt lange mouw om warm te blijven. Met een kwartiertje wachten zal het vast voorbij/over gewaaid zijn. Het begint te druppen en voor ik goed en wel mijn regenjas uit mijn tas heb, is het aan het stort regenen. Het is nog heel even droog onder de bomen maar dat duurt niet lang. Ik kijk om de hoek en zie dat er nog veel meer superdonkere wolken mijn kant op komen.

IMG 1353 1024x769 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Snel pak ik mijn bivakzak en trek deze aan – dan houd ik tenminste ook droge benen en schoenen. Buienradar heeft het dus helemaal mis en ik sta een uur lang met gebogen hoofd te luisteren naar het getik op mijn bivakzak. Ik koel enorm af, ondanks mijn warme shirt en winddichte zak. Op het moment dat het lichter wordt en de regen iets minder wordt, pak ik snel mijn spullen om verder te gaan. Ik heb wind in de rug dus dan voelt het minder koud aan. Een uurtje verder houd ik een korte pauze en zie bij toeval een overdekte picknickplek; mijn oog is er nog niet net op gevallen of de druppels vallen alweer op de grond. Ook hier kan ik een uurtje schuilen, al is deze plek wel een stuk comfortabeler dan de vorige. Ik zit op een bank en kan rondlopen/springen om mezelf warm te houden. Uiteraard trekt ook deze bui op een keer over en stap ik weer op de rolski’s.

IMG 1366 768x1024 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Vandaag kan ik bijna alles rollen dus ondanks de regen schiet het wel op. Net na het middaguur meld ik mij bij het luxe Hages Badehotel. Hier heb ik een huisje voor mezelf, maar ik moet daar helaas nog wel 3 uur op wachten. Dus plons ik in het bijbehorende zwembad, doe ik boodschappen in het ernaast gelegen pretpark en lig wat in de zon te soezen – ja, het is nu wel prima weer!

Dit was een prima en redelijk korte roldag met gerommel van onweer op de achtergrond over een plat eiland.

Rødbyhavn – Oldenburg in Holstein 62KM

Ontbijt is in de prijs inbegrepen dus breng ik een uur door aan de ontbijttafel – een overheerlijk buffet. Vandaag verwacht ik mijn ronde te beëindigen, maar voor ik aan deze rol begin ga ik eerst met de laatste veerboot van deze trip naar het Duitse eiland Fehmarn. Het is wel even zoeken naar de voetgangerstoegang van het grote veer. Op dit eiland heb ik ook mijn route deels omgelegd naar asfaltwegen; 2×10 kilometer potentieel klunen is me te veel. Het is rustig zonnig weer en ik heb prachtige vergezichten op windmolens en over glooiende akkers.

IMG 1371 1024x769 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Halverwege het eiland ontwaar ik in de verte de superhoge brug naar het vaste land – ik kijk ernaar uit, het lijkt me mooi om op het hoogste punt te staan. Maar eerst nog wat kilometers wegrollen voor ik er ben. Bij Petersdorf stop ik bij de REWE voor een koffie met croissant – die gewoonte was ik al bijna verleerd.. In het zonnetje rol ik verder en kom langzamerhand dichterbij de brug.

IMG 1374 768x1024 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Plots is daar de fietsopgang naar de brug, maar verdikkeme die is afgesloten en er staat een bord bij met “Sperrung”. Hè dat is balen; er blijkt een busdienst over de brug te zijn die niet vaak gaat en ook nog eens zeer onregelmatig. Maar ik kan niet vinden waar de opstapplaats is; ja, er staat een dorpsnaam bij van een dorp 5 (!) kilometer verderop. Ik vraag fietstoeristen hoe ik daar het beste kan komen – een gravelpad..uiteraard.. Het schiet niet op en ik word er niet echt blij van dat ik eigenlijk niet weet waar ik naar toe moet. Onderweg vraag ik andere fietsers, maar niemand lijkt het te weten. Ik zoek nog eens op internet hoe het precies zit en kom erachter dat het dorp nog 3 kilometer verderop ligt en ik nog een kwartier heb voor de bus. Ik rol hard door, maar bij het dorp weet ik weer niet waar ik moet zijn – geen borden, geen plattegrond, niets. Ik rol het dorp uit richting brug en vraag het nogmaals aan fietsers. Samen komen we eruit dat ik in ieder geval de verkeerde kant op rol want daar is geen oprit van de brug. Dus ik ga in rap tempo terug naar het dorp en rol door het centrum en ben alweer bijna het dorp uit als één van de fietsers mij hard achterna komt. Ze hebben de bushalte in een nauw zijstraatje ontdekt en roepen me terug – superfijn!
Ik spring op de bus en kom erachter dat de buschauffeur absoluut geen haast heeft. De fietsen worden op een aanhanger geladen en het is drie kwartier later eer we vertrekken. Ik vind het niet erg; ik zit in de schaduw en heb nu rustig de tijd om te eten en drinken en vooral ook om bij te komen – ik had me rot gerold!

IMG 1377 1024x769 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Ik vervolg mijn trip en kom door Heiligenhafen – oepsie, wat een toeristenoord is dit. Bij het strand moet ik me tussen de mensen door wurmen om bij het water te komen voor een dip. Verder is het druk op straat en lawaaierig. Grappig, want dat had ik op basis van de kaart niet verwacht.. ik dacht dat dit een stuk van de Steilküste (ja – we zijn er weer!) zou zijn door een natuurlijk landschap. Gelukkig gaan de laatste kilometers naar Oldenburg wel over rustige landweggetjes – stijgingspercentages zijn flink dus af en toe wandel ik weer. Het is een prachtig stuk van deze laatste etappe. Bij Oldenburg leg ik mijn hand op het plaatsnaambord en eindig ik mijn avontuur op de mini-Ostseerunde/mini-Østersøruten.

IMG 1381 1024x769 - geen-categorie - Rollend avontuur…

Wat een prachtig landschap is dit. Buiten de steden is het niet toeristisch terwijl er toch veel campings en natuurlijke/culturele hot spots zijn. Het rollen ging goed, het klunen was overzichtelijk, de rugzak voelde prima en ik had fantastisch weer => mijn avontuur is enorm geslaagd!

Totaal 477KM in 9 dagen afgelegd, waarvan zo’n 90% gerold en de rest geklund/gewandeld in verband met de ondergrond en/of hoogtemeters.

Paklijst:

  • bivakzak, slaapzak, lakenzak
  • mok, mes, vork, thermo-mok, drinkzak (1,5l), soft flask
  • toiletartikelen, bril/lenzen, zonnebrand, zonnebril, badmuts, zwembril
  • leesboek, dagboek
  • oplaadkabels, stekkers, powerbank
  • reserve/reparatie-materiaal, spanbandjes
  • regenhoes, drybags, boodschappentas
  • kleding (2x top, hemd, shirt, shirt lange mouw, donsjas, regenjas, korte en lange tight, 3x onderbroek, 2x sokken), schoenen, slippers
  • rolski-spullen (helm, handschoenen, langlaufschoenen, stokken, rolski’s)
    Totaalgewicht in rugzak (zonder 1x kledingset, rolskispullen, eten/drinken): 5KG

Etenswaren:

  • koffie/thee/bouillonzakjes
  • (deel van) rol biscuit (digestives)
  • 2x zak noten (studentenhaver/zoute mix)
  • (deel van) komkommer
  • start van de dag: 2,5 liter water
Categorieën
Geen categorie

Dag 2-4 Vitabandet

Dag 2 Hävlingestugorna – Rogenstugan, 20 kilometer 

Na een luxe nacht in een (stapel)bed staan we bijtijds op. Het gasstel lonkt om de sneeuw te smelten, de brander blijft dus nog even in de pulka. In de verwarmde hut (want de haard hebben we opgepookt) drinken we onze fika, ontbijten we en pakken we onze spullen in. 

Van de hut dalen we meteen een paar meter af naar het meer – het is een steil stukje. Op het meer, waar gisteren de mist hing, hebben we nu beter zicht en dat is fijn, het is veel leuker om te weten/zien waar je bent. De etappe van vandaag gaat grotendeels over water en heeft af en toe een stukje land, maar niet veel hoogtemeters.

IMG 8655 1024x769 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet

Fika doen we in de raststuga met een uilenkachel.  Uiteraard maken we geen gebruik van de kachel, ondanks dat er hout ligt.  Dit hout is bedoeld voor noodsituaties. Het is vandaag behoorlijk koud, onze ski’s glijden amper (sterker nog, ze maken behoorlijk lawaai) en mijn Garmin Inreach* heeft er ook moeite mee (geeft koude-alarm en gaat dan mijn binnenzak in, bij mijn telefoon). Gelukkig zien we in de loop van de dag onze schaduwen steeds beter. 

IMG 5399 1024x473 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet

Na onze break is er nog meer meer, met een lastig stukje. Bij Bredasjön zitten we op de helling in de zon en genieten van onze tweede break. We mogen wat klimmeters maken en daarna volgt een technische afdaling – het spoor is behoorlijk smal en diep dus het gaat al snel heel snel. Onderaan aangekomen kunnen we er wel om lachen, maar het was toch wel even spannend. Rustigaan komen we in ons ritme. We steken het laatste meer van vandaag over naar de Rogenstugan; daar is een Winterraum voor twee personen. Hier zien we op de thermometer dat het -18 graden is. 

Uit de pulka pakken we onze tassen en richten het Winterraum in. Hier doet het gas het niet, maar er ligt wel hout voor de kachel. Het is verrekte koud binnen dus we maken vuur. Buiten zetten we onze benzine-brander aan om sneeuw te smelten, dat gaat sneller dan op de kachel. Na onze maaltijd liggen we al snel in het stapelbed – we zijn moe van vandaag. De kachel hadden we enorm opgestookt dus bovenin de ruimte is het nu extra warm – Saar ontploft bijna in haar slaapzak. Plots bedenken we dat er misschien weinig zuurstof is dus gooien we de buitendeur open. Na een half uurtje luchten is het wat koeler en weten we zeker dat er voldoende zuurstof is – we kruipen weer in de slaapzak. 

Dag 3 Rogenstugan – Skedbrostugan, 12 kilometer

Saar is jarig vandaag- hiep hiep hoera! Dat betekent kadootjes, slingers aan de pulka, gebakje onderweg en een borrel in de avond.

IMG 8676 768x1024 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet

Bij het weggaan geeft de thermometer -33 graden aan, dat is wel verrekte koud. Het eerste deel van onze route gaat over het meer; het is een saai stuk waarbij we in een rechte lijn langs de oever lopen. Ik kan mezelf niet warmlopen; continue is er iets koud, mijn hand of voet of billen. Na twee uur komen we aan land en is het iets beschutter. Daar  drinken we een kopje warme thee en trek ik de puffy pants* van Saar aan. Pas na tien kilometer kan ik mezelf warm krijgen en houden. Het geeft me een mentale knauw, maar ik moet ook in het achterhoofd houden dat het belachelijk koud is. En ik moet helemaal in mijn achterhoofd houden dat ik meer kleding in de pulka had zitten wat ik aan had kunnen trekken. Eigenlijk was er dus niets aan de hand!

Ik heb het weer warm en we beginnen aan een tof stuk – we gaan slingerend over land/water/landtong/eiland et cetera. Wel maken we nog steeds veel lawaai met onze ski’s omdat we op het verijsde sneeuwscooterspoor zitten.

IMG 8679 1024x769 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet
Kanjers bij de koffie – hiephiephoera!

Het zicht is super strak en scherp; het is een blauwe lucht met volop zon dus de zonnebril hebben we op. Door de kou glijden we amper, dus doen we er bijna vier uur over om bij de Skedbrostugan te komen. We gaan binnen zitten om onze fika te drinken en Saar trakteert op Kanjers, overheerlijk! Na wikken en wegen, besluiten we te blijven. Het zijn de eerste dagen en we hebben geen haast/willen geen haast hebben – we willen juist onthaasten. En in ons achterhoofd weten we ook dat de eerste keer tent opzetten met deze kou niet het slimste idee is (het kan wel maar als het niet hoeft..).

Bovendien ligt deze stuga op een prachtige plek en we kunnen ons prima bezig houden. Zo gaan we eerst op zoek naar de hoofdgaskraan, we banjeren om de hut heen maar vinden ‘m niet. Met onze snowshoes aan verkennen we de omgeving en maken we tevens een goed pad naar het toilet. De dagen zijn nog niet zo lang dus einde van de middag begint het al te schemeren.

Op dezelfde dag als ons zijn Melanie en Sebastian* aan de Vita Bandet begonnen. En we zijn benieuwd of ze toevallig vanavond ook hier zullen zijn. Om zes uur krijgen we antwoord op deze vraag; we horen gestommel en er komen twee hoofdlampen binnen. Het wordt een gezellige avond; we drinken chocolademelk met korn! Én er is een toetje- een ware feestdag dus. 

IMG 5418 768x1024 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet
warme choco +

Dag 4  Skedbrostugan – Tänndalen, 22 kilometer

Het lukt ons bijna niet om weg te komen uit de stugan. Het is erg gezellig met onze Duits/Zweedse vrienden en we hebben zoveel vragen. We gaan ervan uit dat we elkaar vaker gaan tegen komen en met die gedachte lukt het ons om te vertrekken.

IMG E8687 1024x768 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet
met Melanie en Sebastian op de foto (met verjaardagsvlaggetjes op achtergrond)

Het is vandaag weer mooi weer en wat warmer; of lijkt dat alleen maar zo omdat we meer gewend zijn?  Na het oversteken van een klein meer gaat het op en neer door de bosjes en dat valt mij best zwaar. Voor Saar niet, die gaat continue gewoon door alsof er geen heuvels zijn. Ik trek inmiddels mijn jas uit, muts gaat af en loop te puffen. Nee, die bergbenen zijn er nog niet.. 

IMG 5427 1024x768 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet

In het zonnetje, gezeten op pulka en steen serveert Saar onze eerste fjällfika. Ons koffiefilter wordt op de mok gezet, gevuld met koffie en warm water opgegoten. Het blijkt toch wel koud te zijn want onze koffie is snel afgekoeld, maar dat doet niets af aan het mooie buitenmoment. 

IMG 8702 1024x769 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet
verse fjällfika

Halverwege zitten we weer in een raststuga – prima plek voor onze lunch. Vlak voor we bij deze plek aankwamen, hadden we zicht op de klim die hierna volgt. Op de kaart hadden we ook al gezien dat de hoogtelijnen vlakbij elkaar liggen: een steile klim dus. Omdat het vorige stuk mij al zwaar viel, zie ik hier toch wel tegenop. Ik pak nog wat extra nootjes en spreek mezelf moed in.

IMG 8708 1024x768 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet
de beloning als we boven zijn – uitzicht!

Tanden op elkaar en rustigaan stap voor stap naar boven. Het valt me mee hoe lang we erover doen en we worden ook nog eens vet beloond met een prachtig uitzicht! We kijken terug op Rogen, kijken Noorwegen in én we staan ondertussen te kicken op de ski’s want het is zó mooi. Foto’s, filmpjes, we zien steeds betere plekken en staan om de haverklap stil. Dit schiet niet op dus besluiten we op het allerhoogste punt de laatste fotosessie te doen. Daar doen we ook de fullies af omdat we afdalen naar Tänndalen. De zon staat al vrij laag en in dat laatste licht zet Saar de Duracell batterij aan op het eerste vals platte deel. Het is een lang stuk sporen, maar dan zien we in de verte het dal liggen. En op het moment dat de bosjes beginnen, komen we op een snowscooterspoor. En al rap gaat het hard naar beneden; het is een roetsglijbaan. Als we in het dal staan is het al bijna donker.

We hebben afgesproken om naar Magnus en Lucina* te gaan. Zij hadden een paar dagen geleden al contact met ons gezocht en gevraagd of we langs wilden komen. Nu staan we in het dal en hebben we een bericht op mijn tracker ontvangen. We geven door waar we zijn en we worden opgehaald met de auto – wat een luxe! In hun woonkamer ontploffen onze pulka’s en hangen we onze slaapzakken en tent uit om te drogen. Een uurtje later hangt daar onze fris gewassen spullen bij. We douchen, hebben bereik, kunnen opladen en worden overstelpt met vragen. We eten overheerlijke rendierworsten en hebben kanelbullar* als toetje. Ondertussen is Saar een trui rijker, een echte Zweedse met rode kruizen erop. We gaan pas laat naar bed. 

IMG 5445 768x1024 - geen-categorie - Dag 2-4 Vitabandet
ontplofte pulka’s in de huiskamer bij Lucina en Magnus

  • Garmin Inreach: dit is mijn tracker en mijn tevens mijn noodbaken, mocht ik in nood komen dan zit er op de Inreach een SOS-knop. Ik hoop uiteraard dat ik deze nooit hoef te gebruiken. De tracker geeft elke 10minuten een signaal af en mijn locatie wordt dan weergegeven op mijn Garmin-page (https://share.garmin.com/thinkwhite) – vandaar dat je kon stippenkijken. Elke avond stuurde ik via de Inreach een bericht naar het thuisfront zodat ze wisten op welke plek ik zou overnachten. Het leuke is dat ik ook berichten kon ontvangen. Heel veel voordelen dus van dit kleine apparaat maar een nadeel was dat ‘ie wel begon te piepen als het koud was. En bij -20 Celsius valt de Inreach uit. Oplossing was om deze bij mijn telefoon in mijn binnenzak te stoppen – dichtbij mijn lichaam en meerdere lagen aan de buitenkant. 
  • Puffy pants: dit is de warme donsbroek; essentieel voor alle momenten dat je niet in beweging bent en soms dus zelfs als je aan het skiën bent en het enorm koud is 
  • Kanelbullar: de bekende Zweedse kaneelbroodjes – vooral lekker in Zweden als je op avontuur bent
Categorieën
Geen categorie

Have you landed?

(an English blog)

The most asked question.. tricky question, because what is landed? Is that the moment that you get back to your daily routine, join the ratrace and take everything for granted? But wasn’t that one of the reasons to hop on this adventure: go back to the basics, forget about the days, be in the moment.

IMG 5553 1024x768 - geen-categorie - Have you landed?
On the way to Fältjägarstugan (fotocredit: Saar Langelaan)

So I struggle with it; I don’t want to get back to daily life as if it is normal. On one hand I have to join in, that is how our society works and I do need to pay the rent and want to eat. On the other hand I try to take with me the insights I got from this trip. And by taking the time to get adjusted, I figure out what I learned from this trip and what my take-aways are.

On forehand I wrote a blog about the what/why of this adventure (blog: Fjällfarare vita band). Let’s get back to what I expected and what I hoped to get from these days solo in the mountains

What I expect:

  • I expect that I go bananas from the, infinite, white world around me
  • I expect that I consider myself very pathetic because it is cold
  • I expect that I get angry with myself if I make mistakes
  • I expect that there are moments that I think: if I just continue than I’m faster

Funny fact: these expectations never crossed my mind!

What I hope to get:

  • I hope that I can submerge myself in the white world and that I’m fine with it that it continues after the next hill
  • I hope that I can hug the cold and be comfortable in it
  • I hope that I can give myself the space to make mistakes and learn instead that I get angry with myself
  • I hope that I don’t think in time/speed but make choices that are related to enjoy it rather than rush towards an end

Funny fact 2: I got it all!

IMG 9514 1024x769 - geen-categorie - Have you landed?
Breaking trail in fresh snow, on my way to Ammarnäs

But how did I manage that? Because even on the road I sometimes fell into the old expectations but I could stay away from them.
My objective was to achieve my above “hopes” and I had given myself a lot of time. The time gave me room to fix the mental stuff along the trip – there was no rush so I could confront them. And it also meant that if I didn’t like it anymore, it would be okay to go home. Or if I liked it more to go to the south than being northbound, that would be okay. Finishing upnorth at Trerikröset wasn’t the goal of this trip.

I guess one important factors was that I did not have a ticket back and I had cleared my agenda for a very long period. So there was no time cap; in my previous adventures there was a time or distance that I (preferably) wanted to reach. In this way I could live in the moment instead of planning to be somewhere/sometime – and that feeling is indescribable.

Getting back to the question “have you landed?” – yes I’ve landed, the fact that I am not living every moment in the moment is one of the signs. I miss this feeling but everyday I try to get my moment of being in the moment, and that can be anywhere/anytime. And balancing that with my daily life is a big challenge at the moment. And no, I’m not planning new big adventures because that would be an easy escape of reality. So I undertake small adventures, I’m a lot in nature (although it is still in the Randstad) and I’m standing still (literally) at random moments.

WhatsApp Image 2024 05 28 at 07.13.56 770x1024 - geen-categorie - Have you landed?
Walking in my “backyard”
Categorieën
Geen categorie

Voor vertrek en dag 1

Dag –2: huis-Mora 

PNIW0895 snij 882x1024 - geen-categorie - Voor vertrek en dag 1
Onze berg met spullen: 1x pulkatas (met 2 pulka’s met spullen), 1x grote skizak (volgestouwd en matjes eromheen), 2x frakta’s, 2x big shopper, 2x dagrugzak

Al heel vroeg staat Saar met de auto voor de deur; ik pak mijn laatste spullen en stap in. Achterin liggen onze pulka’s (=slee), ski’s, frakta’s (handige grote Ikea-tas), shoppers (boodschappentas) en dagrugzakken – het lijkt wel een volksverhuizing. Afgelopen week hebben we alle spullen bij elkaar gelegd, paklijsten doorgenomen en grotendeels ingepakt. En nu, nu gaat het avontuur beginnen – een avontuur in een witte, koude wereld! Ik heb er zin in, Saar heeft er zin in dus we zijn lekker hyper.  

Op het vliegveld verloopt alles smooth; natuurlijk is het wel gehannes met 8 items maar we zijn met z’n tweeën. Vandaag reizen we vanaf huis door naar Mora, dus na het vliegen gaan we een paar uur met de trein richting het noorden. Daar slapen we in een hostel en doen we in een supermarkt boodschappen. Verder halen we een tankje benzine voor onze branders. 

RRWL2322 1 768x1024 - geen-categorie - Voor vertrek en dag 1
bij het tankstation een tankje vullen met benzine voor de brander

Dag –1 Mora-Grövelsjön 

Het laatste deel van onze reis is nog een paar uur in de bus. We lezen wat, kijken wat naar buiten en drinken thee uit onze thermossen. Het gevoel van “geland zijn” begint steeds meer door te dringen en de trip is begonnen, ondanks dat we er nog niet zijn. Het ontkoppelen is gestart met steeds minder op onze mobieltjes te kijken en ook zijn we minder hyper dan gisteren.  

Als we in Grövelsjön zijn aangekomen is het grote til-, sleur- en sjouwwerk eindelijk voorbij. Koffie en wafel is onze eerste prioriteit. De wafels smaken heerlijk, maar het uitzicht maakt echt indruk – we zijn in de bergen!

IMG 8598 1024x768 - geen-categorie - Voor vertrek en dag 1
die wafel ziet er goed uit, maar dat uitzicht… magnifiek toch?!

We doen wat testen: testlauf, korte snowshoelauf, korte moonbootlauf en checken of onze GPSen het hier ook doen. Check-check-double-check, je wil niet de eerste dag onderweg moeten fixen wat je voor start had kunnen regelen. En dit kenmerkt meteen hoe wij de dingen aanpakken, allebei houden we ervan om dingen die we kunnen afvangen ook daadwerkelijk af te vangen.  

Ons diner smaakt overheerlijk en we scheppen een dubbel portie van het buffet op en drinken een biertje. En dat terwijl we maar weinig gedaan hebben. We zijn ongeduldig om op pad te mogen. Na het eten doen we een eerste inpaksessie, we verzamelen ieder onze eigen spullen en organiseren die op onze eigen wijze. Voor het reizen hadden we veel spullen bij elkaar gedaan in de pulkatas. 

IMG E8607 769x1024 - geen-categorie - Voor vertrek en dag 1
het is een bende in de kamer en opgelet: dit zijn dus de spullen van één persoon

Daarnaast doen we onze eerste kaartstudie in detail; we zijn er snel klaar mee want we willen niets liever dan op onze ski’s staan en gewoon beginnen. Ons eerste punt/ijkmoment is Hävlingestugorna. Vermoedelijk zijn we dan drie uur onderweg en dan kijken we verder. Opgewonden dat we morgen dan toch echt in de sneeuw staan met de pulka achter ons, gaan we naar bed.  

Vita Bandet: Grövelsjön is het zuidelijke punt van de tocht – daar begint het Zweedse gebergte ongeveer. Dit is het officiële startpunt van de Vita Bandet; je start de tocht met een foto voor de blauwe deur van het Fjällstation (berghotel). Er zijn weinig regels om je aan te houden tijdens deze tocht. Je moet westelijk van bepaalde punten blijven en je finish is bij Trerikröset, het drielandenpunt in het noorden. De route die je daarvoor volgt, stippel je zelf uit. Verder is het self-supporting, dus je zorgt voor je eigen natje/droogje onderweg en maakt alleen gebruik van faciliteiten waar iedereen gebruik van kan maken. Verder is het de bedoeling dat het een ongoing toer is en er is geen ranglijst. Vita Bandet betekent letterlijk witte band; in de zomer heet de tocht Gröna Bandet, groene band. 

Dag 1 Grövelsjön-Hävlingestugorna, 12 kilometer 

IMG 8641 1024x768 - geen-categorie - Voor vertrek en dag 1

Vandaag is dé start van het Vita Bandet avontuur! Dat betekent dat er de nodige foto’s en filmpjes van het vertrek gemaakt moeten worden. De sociale worden geüpdatet en dan kunnen we écht weg. We starten met een klim waarbij we steeds meer in de mist terecht komen. Het tempo ligt laag want we willen niet zweten. Het wordt steeds witter en er is een koude wind => #thinkwhite is nu al van toepassing.  

IMG 5373 1024x768 - geen-categorie - Voor vertrek en dag 1

Na drie kilometer gaan de fullies* van de ski’s, we nemen drie likkoekjes en gaan door naar de raststuga* (hut om te rusten). Deze is koud en de deur blijft niet op een kier staan (we willen graag licht en niet teveel warmte kwijt), dus is het een korte stop en gaan we verder naar beneden, naar het meer. Het pad slingert tussen dennen en berken door en dan zijn we bij de Hävlingestugorna. Er zijn wat mensen bezig met de voorbereidingen voor het seizoen (hut gaat later deze maand echt open met stugvärd*). En we mogen in de kleinere hut koffiedrinken. We smelten wat sneeuw op het gastoestel, pakken het Zweedse filter en breken ons pak koffie aan – we maken een echte fika*! 

IMG 8647 1024x769 - geen-categorie - Voor vertrek en dag 1
fika doen = foto-moment

We besluiten om hier te blijven; ik wil graag rustigaan in de tocht groeien dus niet meteen de eerste dag veel uren maken en focus op doorgaan hebben. Wel zetten we vanmiddag mijn gloednieuwe tent, Hilleberg, op om te kijken hoe mooi deze is.  

  • Fullies: om vooruit te komen met mijn ski’s heb ik weerstand nodig; dus zitten er onder mijn Fischer ski’s schubben die op het vlakke grip geven. Maar als ik ga klimmen is dat niet genoeg weerstand, dus plak ik vellen op de ski’s. Voor minder steile klims of glooiend terrein zijn dat korte vellen (halve skins) en als ik meer klim dan gebruik ik lange vellen, deze laatste gaan over de gehele lengte van de ski’s (ik heb ze fullies gedoopt). 
  • Raststuga: een kleine hut waar je kunt rusten, er zijn banken, vaak hangt er een zaag en bijl en er is een kachel. Hout ligt er ook maar dat mag je alleen in noodgevallen gebruiken. Verder staat er meestal een kist met noodartikelen, denk aan kaarsen, lucifers, EHBO, etc. In de onherbergzamere gebieden hangt er een noodtelefoon in de hut. Op zo’n 50m vind je vaak een poepdoos. 
  • Stugvärd: in het hoogseizoen zijn er berghutten die bemand worden door een huttenwaard, de stugvärd. Vaak zijn er dan meerdere hutten en heb je beschikking over meerdere faciliteiten. Zo zijn er bedden en dekens, een houtkachel, gasstel, toiletten en soms een sauna. Het hoogseizoen (zomer en winter) duurt zo’n 1 à 2 maanden. Als er in deze hutten geen stugvärd is, dan is er een noodruimte geopend. In deze ruimtes kun je overnachten en als het meezit is er hout om te stoken, zodat je de ruimte iets kunt verwarmen én op de kachel sneeuw kunt smelten.  
  • Fika: In Zweden wordt veel koffie gedronken, elke stad/dorp heeft wel een gelegenheid waar je fika kunt doen. Een fika is net iets meer dan alleen een kopje koffie nuttigen; bij voorkeur eet je er iets zoets bij en deel je het moment met vrienden en/of familie. Zelf ben ik ook gek op koffie, dus dat dronk ik elke dag en dat fika-moment heb ik elke dag vastgelegd. #everydayafika
Categorieën
Geen categorie

Tent, Moonboots, diepvriesbroeken en DIY powerbank

Nog een week en dan hebben we als het goed is onze eerste kilometers van de Witte Band, aka #thinkwhite, afgelegd. De hoogste tijd om ons to-do-lijstje flink in te korten!

Bij ons avontuur is het niet altijd mogelijk gebruik van de Zweedse hutten te maken – want ze zijn er gewoonweg niet altijd. Dat betekent dat we veel zullen kamperen, ofwel winterkamperen. En winterkamperen is toch net wel even anders dan kamperen in de zomer. Zo werken de normale tentharingen niet zo best in de sneeuw en ook niet elke tent is geschikt om in de sneeuw op te zetten. Een vierseizoenentent heb je nodig met sneeuwharingen. Mijn nieuwe tent is pas binnen gekomen – ik ga voor een Hilleberg: de Nammatj GT2, dat is een tweepersoonstent met royale voortent. Een tweepersoons, want stel dat ik één of meerdere dagen in de tent moet wachten dan wil ik wel een beetje beweegruimte hebben. En overigens is beweegruimte ook fijn om de vele laagjes kleding aan/uit te trekken. En die voortent is fijn, want daar kan ik mooi mijn beschutte keuken en toilet maken.

1342cda6 623c 481a 81f5 4afcea587190 - geen-categorie - Tent, Moonboots, diepvriesbroeken en DIY powerbank

De weken dat ik met Saar op pad ga, dan is het fijn om een tent te kunnen delen – want dat is stukken warmer en ook wat gezelliger dan dat je door het tentdoek heen elkaar welterusten wenst. In de achtertuin van Saar hebben we de driepersoonstent getest om te kijken hoe groot deze is (we hebben ‘m onze Buitenvilla genoemd) en of deze waterdicht is (de tent heeft de laatste buien overleefd). De Buitenvilla is goed gekeurd en mag met ons mee!

IMG 5192 1024x768 - geen-categorie - Tent, Moonboots, diepvriesbroeken en DIY powerbank

Tijdens het winterkamperen verwacht ik niet dat het comfi warm zal zijn. Denk je maar eens in.. je hebt kilometers gelaufd met de slee achter je aan, het is einde middag en de zon gaat/is onder en jij gaat dan je kampement maken. Tentplek klaar maken, tent opzetten, keuken maken, sneeuw smelten, eten koken.. Kortom, je bent niet 1-2-3 klaar en het wordt wel kouder. Het moment om af te koelen – dussss hebben we rondgekeken naar dingen waar we warm, aka blij, van worden. Zo lijkt het ons wel wat om die schoenen uit te kunnen doen en in comfi warme boots te stappen. Tadaaa – wat te denken van Moonboots. Je weet wel, die met die plateauzolen.. nu zijn deze weer helemaal hip en hot en dus duur. Wij verwachten niet dat wij na deze trip nog vele kilometers op deze boots rondstappen, dus hebben we ons hand over ons hart gestreken en de nepversie in China besteld. Roze units – lekker opvallend en enorm lelijk, en daar worden we best wel blij van.

49382f22 7986 4fa9 a3a3 9d30bbdacad1 - geen-categorie - Tent, Moonboots, diepvriesbroeken en DIY powerbank

Okay, dan hebben we lekkere warme voeten. Een warme jas, zo’n enorme dikke donsjas, hebben we ook maar een echt warme broek – donsbroek hebben we niet. Rondkijken op internet levert mooie broeken op maar we willen ze eigenlijk wel eerst passen voor we aanschaffen. De broek moet namelijk over al onze andere broeken aan en een fijne lange rits aan de zijkant hebben. Nog wat verder kijken dan ons neus lang is, bracht ons op het idee om naar werkkleding te kijken: diepvriesbroeken! Een leverancier, Tesutto, met eigen atelier, zit in Kaatsheuvel en wij mochten langskomen. Op een regenachtige woensdagochtend tuften we naar het zuiden om te passen. Met de koffie in de hand kregen we uitleg over de broeken en mochten we verschillende modellen passen. Het is niet de meest charmante broek, maar we weten zeker dat deze goed werk gaat verrichten – dus twee broeken rijker reizen we weer naar huis.

IMG 8530 879x1024 - geen-categorie - Tent, Moonboots, diepvriesbroeken en DIY powerbank

Ooit had ik al geroepen dat we nog zoekende waren naar onze energieleverantie tijdens ons avontuur. Zonnepanelen gaat het niet worden; in de eerste maand zal de opbrengst heel laag zijn en om ze dan alleen maar mee te sjouwen om de laatste dagen iets aan power op te wekken dat gaat me net iets te ver. Maar ondertussen moeten de tracker en telefoon wel voldoende energie hebben. Dus dat zou een reeks aan powerbanken opleveren omdat met kou alles sneller leeg loopt. Maar voilà, ik krijg de tip van clubgenote Petra om zelf mijn powerbank te maken. WAT? Ja, dat kan dus heel gemakkelijk. Van Petra krijg ik wat linkjes doorgestuurd om deze zelf in elkaar te zetten. Klinkt veel ingewikkelder dan het is – ik heb een hard case gekocht en 8 superbatterijen en dat is alles.

Al met al dus weer wat items van onze to-do-lijst geschrapt. En ondertussen blijf ik de kaart bestuderen, zoek ik naar verschillende route-mogelijkheden, verlies ik mij in reisverslagen en online foto’s. Zo’n zin in, ik kan bijhijna niet wachten!

IMG 8386 785x1024 - geen-categorie - Tent, Moonboots, diepvriesbroeken en DIY powerbank
Categorieën
Geen categorie

Mijn maatjes

Soms lijkt het nog ver weg, maar over zeven weken hopen Saar en ik de eerste meters afgelegd te hebben! De tickets zijn geboekt, ons onderkomen voor de eerste nacht is geboekt en we kennen de eerste kilometers zo ongeveer uit ons hoofd. De hoogste tijd om de belangrijkste items, aka mijn maatjes, in huis te halen.

IMG 82581 658x1024 - geen-categorie - Mijn maatjes
  • Maatje numero uno: ski-set
  • Maatje numero dos: pulka

Beetje gek misschien om materialen je maatjes te noemen.. maar als Saar me na een paar honderd kilometer verlaat dan sta/loop ik er alleen voor. Ik word blij als ik fijne ski’s en schoenen heb die mij van A naar B, ofwel Grövelsjön naar Trerikroset, brengen. En in mijn pulka trek ik mijn energie (eten, brandstof en power) en onderdak (tent) mee. Aangezien ik in mijn eentje zo’n 1000KM voor de boeg heb, kan ik daar maar beter goed in investeren.

Mijn skiset bestaat uit de Fischer Outback 68, een wat kortere schubbenski met staalkanten (lekker wendbaar in de afdaling) en doordat deze net wat breder is, blijf ik mooi op de sneeuw floaten. Bij deze ski’s kan ik voor extra grip ook nog korte skins gebruiken, dan hoef ik niet meteen mijn stijgvellen erop te doen. Die laatste gebruik ik uiteraard wel bij het klimwerk.
Met mijn schoenen ben ik helemaal in mijn nopjes – het zijn de Quest Advance van Alfa. Dit is een lekkere brede lederen schoen met Goretex voering, zodat mijn voeten én droog én warm blijven. Ik kan nu al lyrisch over deze schoenen zijn, maar het is uiteraard afwachten hoe ze in de sneeuw bevallen. Meerdere sokken, sporttape en blarenpleisters staan op de paklijst.

Mijn tweede maatje is de Fjellpulken Xcountry 144. Geen lange slee, slechts 144cm, want dat nodigt uit om veel mee te nemen. Ik ken de slee al van eerdere toerlanglauf reizen en de Fjellpulken is me altijd goed bevallen; fijne vorm van de slee, mooie afwerking van de materialen, extra rits om snel je bij-de-handtasje te pakken, etc. Zo’n tas is gevuld met de dingen die ik overdag nodig heb, denk aan de thermosflessen met warme thee, mijn snacks, mijn lunch maar ook een droog shirt, extra muts en dergelijke.

Tof dat ik nu mijn maatjes in huis heb, maar ik moet nog even wachten met testen en uitproberen. Half januari duik ik in Duitsland de sneeuw in voor de testronde. Tot die tijd duim ik voor sneeuw in Nederland, want het is natuurlijk veel leuker om de spullen uit te proberen op mijn eigen Heuvelrug.

Categorieën
Geen categorie

Een avondje kaarten

WhatsApp Image 2023 11 20 at 19.47.26 1024x768 - geen-categorie - Een avondje kaarten
Calazo bergkaarten 1:100 000

Voor mijn #thinkwhite tocht van 1300KM heb ik 9 kaarten nodig. Het is fijn als de kaarten redelijk op schaal zijn om gedetailleerd de hoogtelijnen en paden te zien. Maar je wil ook nog zicht hebben op de gehele route. Bij het aantal negen kun je je uiteraard afvragen hoeveel overzicht dat nog geeft.

Om een start te maken en een idee te krijgen wat ons te wachten staat, bestuderen Saar en ik de kaarten thuis. Op de vloer hebben we ze uitgespreid en letterlijk op handen en voeten kijken we naar bergen, valleien, meren en stippelen routes uit. Het is allemaal grofweg, om een idee te krijgen wanneer we ongeveer weer bij bewoonde wereld zijn. Dat bepaalt namelijk hoe vol wel onze slee/pulka moeten stoppen tussen de supermarkten of fjällstations in.

IMG 80011 1024x768 - geen-categorie - Een avondje kaarten

En zo’n avondje kaart bestuderen, levert ons nu al heel veel nieuwe informatie op. Het zijn dingen waar we op voorhand rekening mee moeten houden. Zo weten we nu dat de meeste fjällstations (berghutten) nog dicht zijn als we begin februari vertrekken. Een Winterruimte is aanwezig maar mag alleen gebruikt worden in nood. Op zich niet erg want we hebben onze tent mee. Maar dat betekent ook dat er op die plekken geen winkeltje is. Van zo’n winkeltje moet je je niet teveel voorstellen: een paar pakken havermout, wat blikjes, zakjes chips en een stapel snacks is zo ongeveer alles wat er te krijgen is. Maar hé, het is wel handig en het scheelt weer wat gewicht op de slee.

IMG 80021 edited scaled - geen-categorie - Een avondje kaarten

Afijn, op dit moment gaan we uit van 10 dagen energie mee. En telkens als we in de bewoonde wereld zijn dan moeten we zorgen dat deze weer aangevuld wordt. Die energie heeft voor ons drie vormen: 1. energie voor het lichaam (dus voor 10 dgn maaltijdpakketen), 2. energie voor het koken (dus voor 10 dgn benzine mee voor de brander) en 3. energie voor de apparaten (dus volle powerbanks en solar energy).

In de zonne-energie moeten we ons nog verdiepen; levert de winterzon voldoende power op om daar onze telefoons, tracker, en dergelijke mee op te laden? En welke zonnepanelen kunnen tegen een stootje? Maar wellicht heb jij er meer kaas van gegeten, dan horen we graag jouw tips & tricks!

Categorieën
Geen categorie

Huttentochten

Van 4 naar 3 naar 2, maar dan wel 2×2 dagen

IMG 7702 1024x1024 - geen-categorie - Huttentochten

Een huttentocht over de Greina Alta, Zwitserland, staat op het verlanglijstje van twee sportvriendinnen en ik mag mee. Er is een hele mooie 4 daagse trekking over deze hoogvlakte (toendra op 2300m), dus bestuderen we de route. Thuis buigt ieder van ons zich over de kaart, kijken we naar de lengte van de etappes, zoomen in op de hutten onderweg (hebben ze een Winterraum?) en bestuderen de passen (hoe hoog, hoe technisch). De paklijst wordt opgesteld; eten en thermos want bijna alle hutten zijn onbemand, regenpak, verschillende kledinglaagjes, stijgijzervaste schoenen en zelfs de snowshoes worden ingepakt. In oktober kun je alles verwachten..

IMG 7604 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

Aldus, na weken met prachtig nazomeren wordt het in de herfstvakantie toch echt herfst.. (hence the name) Wind, regen, sneeuw, mist, onweer => het stond allemaal op de verwachting voor de komende dagen. Dat is pech voor ons.

Bij het maken van plannen ga je uit van goede (weers)omstandigheden, maar tja.. onze beoogde startdag valt meteen in het water/regen/natte sneeuw. Daar hebben we geen zin in en we vermaken ons met een potje padel in het dal. Ondertussen checken we elk uur de weersberichten en zien we dat de neerslag voor onze laatste dag niet verschuift – sterker nog, op onze derde dag voorspellen ze ook al neerslag. De neerslag in het dal zal regen zijn, maar op de hoogte van de Greina kan dat sneeuw zijn en met temperaturen rondom nul kan dat ijs opleveren. Hmmm, op zoek naar een alternatief.. maar helaas, nergens in Zwitserland verschuiven de buien. De kaart leggen we op tafel – wat zijn alternatieven als we de tocht in drie dagen doen? Check, we hebben de route – een andere aan- en afloop waarbij we zelfs op de derde dag de mogelijkheid hebben om een kortere route te nemen. Top, die avond pakken we onze rugzakken in en gaan vroeg naar bed.

IMG 7587crop 1024x615 - geen-categorie - Huttentochten

Huttentocht 1, dag 1

We vertrekken met een strak blauwe hemel vanuit Vrinn-Puzzatsch op ruim 1600m. Het is wat frisjes en boven de Alp Diesrut (1900m) lopen we door de eerste sneeuwveldjes. Onze eerste pas, Pass Diesrut 2428m, ligt bedekt met een verse laag knisperende poedersneeuw. Woehaaa, het ziet er tof uit en dat geluid is zo mooi!

IMG 5851 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

Een korte afdaling brengt ons op de Greina Alta. Her en der ligt nog wat sneeuw, niet zoveel als op de pas, en er is veel nattigheid, grijze wolken en wind. Gelukkig is het niet koud op deze hoogte, vandaar ook de nattigheid (smeltende sneeuw). Ondanks de grauwe omgeving ziet de hoogvlakte er indrukwekkend uit – een vlakte met meerdere meanderende waterstromen. Deze stroompjes vormen de Rein da Sumvitg en deze mondt uit in de Vorderrhein. En ja, dat is een bronrivier van onze Rijn die door Nederland stroomt.

IMG 7609 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

We lopen een deel van de vlakte over voor we de route naar het zuiden nemen, richting Crap la Crusch. Inmiddels zien we nog maar weinig van de zon, deze zit vaak achter de wolken verscholen. We nemen een foto bij het kruis dat op deze pas staat. Deze pas is de overgang tussen het Kanton Graubünden en Tessin; we gaan van het Duitssprekende deel naar het Italiaans sprekende deel. Én we passeren de Europese Waterscheiding tussen de Noordzee en Middellandse Zee.

IMG 58621 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

Vanaf deze pas volgen we een voetspoor van één man. Althans, we nemen aan dat het een man is, gezien de schoenmaat. In de verte zien we iets geks; we weten dat op deze hoogvlakte geen bomen en struiken groeien (dat is juist het unieke van deze plek) maar wat we zien lijkt wel op lage bosjes of boompjes. Dichterbij gekomen zien we wat daarop lijkt, het is een veld vol steenmannetjes. We mogen verder afdalen in het dal, richting het stuwmeer Luzzone. Zo ver naar beneden gaan we niet, onze dag eindigt bij de hut: Capanna Motterascio (2171 m). Hier checken we in het Winterraum in, maken vuur, koken water en eten.

IMG 5229 1024x576 - geen-categorie - Huttentochten

Als we een beetje links van de waterbron op het terras staan dan hebben we nipt ontvangst met onze mobiele telefoons. Die ontvangst gebruiken we niet om de social media te updaten, maar wel om het weerbericht te bekijken. Het ziet er niet best uit, de voorspelde regen op de derde dag is niet verschoven. Sterker nog, morgen staat er ook regen voorspeld. Onze volgende bestemming is de Läntahütte, deze hut wordt nu nog bemand door Thomas. De afgelopen dagen hebben we al contact met hem gehad over de toestand van onze route en met name hoe de pas erbij ligt. De pas die ons scheidt van deze hut, is de Passo Soreda (2759 m). Op die hoogte weten we niet of en hoe veel sneeuw er valt; wat we wel weten is dat er vanaf deze kant een steil stuk in zit. Wikken en wegen.. wat zijn alternatieven (omkeren en terug via dezelfde weg of via Terri Hütte en afdalen naar Sumvigt of toch proberen met de kans dat we om moeten keren en nog een nacht in deze hut moeten blijven of via het stuwmeer het dal uit aan de Italiaanse kant of ..) het zijn enorm veel alternatieven. Daar moeten we eerst maar een nacht over slapen. We zoeken een bed op de Matrassenlager en liggen om negen uur al als een blok te slapen.

Huttentocht 1, dag 2

IMG 5235 576x1024 - geen-categorie - Huttentochten

Het is ochtend en het is mistig als we ontbijten. We checken nogmaals de weersberichten, deze zijn niet gunstiger geworden. We lopen ons plan en alle alternatieven nog eens na en lopen bijna vast. Okay, we moeten realistisch zijn.. wat we niet willen is lang op hoogte lopen met neerslag, vooral als we niet weten hoe technisch de beklimming van de Pass Soreda is. Dat betekent dat onze originele plan, doorlopen naar de Länta Hütte niet doorgaat. Het is grijs en mistig maar echte neerslag is het nog niet. Dus we besluiten terug te gaan naar de Greina Alta; daar hebben we nog steeds meerdere mogelijkheden. We besluiten dat we bij Crap la Crusch daar een beslissing over nemen.

IMG 58681 1 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

We trekken onze regenjas aan en lopen terug naar het noorden. Het valt ons op dat er minder sneeuw is dan gisteren, het is niet zo koud en er is nu geen neerslag – dat is een meevaller. We lopen weer door steenmannenveld en zien af en toe onze eigen voetstappen van gisteren in de sneeuw of modder. Bij de gele bordjes op de Crap overleggen we. Één dingen weten we zeker, wetende dat het vanmiddag maar vooral morgen slecht weer is, willen we vandaag in de bewoonde wereld eindigen. We hebben de keuze uit twee dalen om daar uit te komen; dezelfde pas als gisteren over, de Pass Diesrut, of afdalen naar Sumvigt. We zien een mogelijkheid om dat besluit nog even voor ons uit te schuiven door via de noordwestkant van de Greina Alta naar de Terri Hütte te hiken.

Vanaf de Crap volgen we het gele bordje – we steken het water over en lopen langs wat kleine meertjes. Het pad gaat omhoog en door middel van een ketting beklimmen en we een steil stuk rotsen. Inmiddels zijn de kleine druppels water in mini sneeuwvlokjes veranderd. Vlokjes in de lucht maar nattigheid op de grond, dus we moeten oppassen met de gladheid. Het pad verlaat hier de Greina Alta. We hiken verder en plots kijken we uit in het dal van Sumvitg, prachtig vergezicht. Nog iets verder zien we dan ook rechts van ons de Terri Hütte liggen – onze koffiestop is in zicht.

IMG 58701 768x1024 - geen-categorie - Huttentochten

We zoeken de beschutting in het Winterraum van deze hut. Ons gasstelletje halen we uit de rugzak en koken water voor onze koffiestop – gloeiend hete koffie, dat smaakt goed. De kaart wordt nogmaals te voorschijn gehaald – gaan we via Pass Diesrut of nemen we de afdaling langs Rein da Sumvigt? Het liefst nemen we niet dezelfde route terug. Maar we moeten ook erkennen dat de hoogtelijnen op de kaart aangeven dat de afdaling langs het water af en toe steil zal zijn. Gelukkig is het nog steeds prima weer, de sneeuw/regen zet nog niet door. De keuze valt op de afdaling, met de onderlinge afspraak dat als één van ons zich er niet comfortabel bij voelt, we omkeren en alsnog via de Pass weglopen. De rugzakken worden dicht gesnoerd en op de rug geslingerd. Stokken in de hand en we gaan weer op pad. Inmiddels is de wind flink toegenomen en moeten we oppassen dat we niet omwaaien – de stokken bieden gelukkig vaak genoeg steun. Het pad is smal en het pad is steil, maar wat een voortreffelijk uitzicht hebben we!

IMG 7701 edited scaled - geen-categorie - Huttentochten

Voor ons het diepe dal, naast ons verschillende watervallen vanuit de bergen en vanuit de Greina. Ik wil om mij heen kijken maar moet toch echt focussen op het pad. Her en der zijn er weer kettingen aangebracht voor een veilige afdaling. Langzamerhand komen we tussen de bomen en wordt het pad wat vlakker en de rivier wat minder wild. We vinden een plekje op een steen bij de rivier en besluiten dat dit onze lunchplek wordt. Omhoog zien we het pad waar vandaan we kwamen en verderop zien we het dal waar we verder in afdalen. Nog steeds hebben we nog niet veel neerslag gehad, daar zijn we blij mee want de afdaling was al tricky genoeg.

IMG 5879 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

Vanaf hier is het een peuleschil, afdalen op brede paden langs de rivier en we komen langzamerhand bij de bewoonde wereld. We lopen langs een oud kuuroord (voor het laatst in de jaren zeventig in gebruik) en kijken op de borden. Potdikkie, nog ruim twee uur naar het station; dat is wel een tegenvaller. We vragen ons net af of er genoeg auto’s langs komen om te lifen als daar een auto aankomt. Een bejaarde man dirigeert zijn keffertje naar de achterbak (waar deze bleef keffen) en wij mochten meerijden. Pfffieuw, dat was fijn want onze dag was al ruim zes uur lang en vooral de vele meters afdalen zaten in onze benen.

Tweedaagse Greina Alta
13.4KM, 934hm Vrinn-Puzzatsch – Capanna Motterascio
18.9KM, 571hm Capanna Motterascio – Bad Teniger, Sumvigt

Aangezien we onze huttentocht royaal gepland hebben met vrije dagen kunnen we een tweede keer op pad. Deze keer minder hoog, maar zeker niet minder spectaculair. Het wordt een tocht in het Safiental, de achtertuin van Versam.

Huttentocht 2, dag 1

IMG 5966 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

Met de Postauto vertrekken we naar de verste halte in het Safiental, Turra Thalkirch, 1695m. Onze rugzak weegt minder zwaar omdat we weten dat we slechts één nachtje weg zijn. Vanaf Turra hiken we langs een beek, door het bos met een duivelse sage en komen op de Camaneralp, 1948m. Koffie drinken we in het zonnetje in het gras. Het weer ziet er vandaag perfect uit; we zijn weer vertrokken met een blauwe lucht.

IMG 59721 768x1024 - geen-categorie - Huttentochten

Vanaf de Alp gaan we recht omhoog richting de Camaner Grat, de graad op zo’n 2400m. Alhoewel recht omhoog niet helemaal klopt, de alp is steil dus zigzaggen we naar de graad. Op de graad aangekomen is het tijd voor onze lunch, we zijn inmiddels al een paar uur onderweg. Genietend van het 360* uitzicht eten we onze boterhammen met Zwitserse oude kaas uit het vuistje. Pfieuw, ik moet echt even klimatiseren voor ik kan genieten – het is zo hoog en het uitzicht is zo ver, prachtig!

IMG 53271 1024x576 - geen-categorie - Huttentochten

Als de boterhammen op zijn, gaan we verder over de graad. In het begin ben ik nog niet zo trittsicher (de vertaling is vastberaden maar de letterlijke vertaling: stapzekerheid dekt de lading beter) en maak veel van mijn stokken gebruik. Gelukkig doet de energie zijn werk en binnen no time dartel ik als een gems over de graad (okay, zo elegant ben ik niet maar ik voel me zekerder). We klimmen hogerop en komen bij de grote steenman op de Piz Radun, 2581m. Uit deze steenman toveren we het toppenboek en schrijven onze namen erin. We blijven om ons heen kijken – aan alle kanten goed zicht, we zien de bergen aan de andere kant van het dal en daarachter nog veel meer toppen; intrigerend.

IMG 78131 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

We gaan door richting Güner Lückli, hier is een pad het dal in. Lückli is een vrolijk woord, het klinkt bijna als geluk maar het betekent niet meer dan dat het een kleine pas is. Het duurt wel even voor we er zijn, want we blijven op en neer gaan op de graad. Inmiddels betrekt het en het wordt wat kouder, we zitten immers nog steeds op 2400-2500m hoogte.

IMG 5336 1024x1024 - geen-categorie - Huttentochten

Maar dan plots zien we aan de linkerkant van de graad een paadje naar beneden gaan en na nog een hobbel beklimmen en afdalen zien we de opvallende gele bordjes op de Lückli. Yes, we zijn er – we belonen ons zelf met een kopje thee en een stuk chocolade. Onze hut voor vanavond hebben we in zicht gehad – twee rode daken die als een tweeling naast elkaar, ze liggen op 1960m én recht onder ons. Dus gaan we nagenoeg recht naar beneden dwars door de alpenweiden en koeienvlaaien. We mikken op de Käserei die net boven onze hut ligt, dit zijn meerdere gebouwen en die zijn makkelijker in het oog te houden bij onze rechte lijn naar beneden. Daar aangekomen nemen we meteen water mee voor in de hut.

IMG 5344kopie 1 595x1024 - geen-categorie - Huttentochten

En dan, een paar honderd meter verderop staan de hutten! Een schuurtje met toilet om te poepen en het hout en daarnaast de hut met haard, gastoestel en bedden. Binnengekomen mogen we eerst de vliegen opruimen, dat zijn er een enorme berg. De lampen kunnen meteen aan (op batterijen, we hebben hier geen stroom) want inmiddels is de zon net achter de bergen gezakt. We maken de houtkachel aan en zetten water op. Die warme chocolademelk smaakt zeer goed.

Het is een privé-hut en we hebben toestemming om te mogen grasduinen in de etensvoorraad. Naast mueslirepen die over datum zijn (goed voor ons toetje), vinden we een flesje wijn. Het wordt een luxe diner, een triologie van expeditie-maaltijden met een rode wijn en het toetje is een mueslireep. Na zo’n dag buiten zijn, is de trek groot en smaakt (bijna) alles lekker!

IMG 7840 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

De hut wordt lekker verwarmd door de houtkachel en we horen de wind loeien. Nog voor negenen hebben we onze slaapzakken uitgerold en binnen enkele minuten slapen we als een blok.

Huttentocht 2, dag 2

Wakker worden doen we als het nog donker is – in de verte zien we waar de zon opkomt, daar achter de bergen wordt de lucht steeds lichter en roder. Voor het ontbijt halen we nogmaals water wat we koken voor ons ontbijt en het vullen van de thermossen. Terwijl we onze havermoutpap met noten eten, zien we de zon opkomen in een rode gloed.

IMG 5353 1024x576 - geen-categorie - Huttentochten

Deze dag dalen we verder af naar de Rabiusa (ook deze komt uiteindelijk uit in de Rijn, net als de Rein da Sumvitg). We volgen pad en weg, lopen langs de kerk van Neukirch om dan tot waterhoogte te komen, 1192m. Het afdalen gaat snel maar is niet al te fijn voor de benen en voeten. Bij de Stausee van Egschi houden we een koffiestop en ik besluit om net achter de dam in het water te dippen.

IMG 7868 1024x768 - geen-categorie - Huttentochten

Vanaf de Rabiusa gaan we de berg weer op; we klimmen en klimmen door naar het uitzichtspunt Höhturra op 1584m. Na zoveel meters klimmen pakken we hier onze Snelle Jelle als lunch met een bakje thee. Vanaf hier is het niet zo ver meer en al helemaal niet zoveel hoogtemeters meer – we hiken naar de bushalte, Tenna Mitte. We hebben het weer droog gehouden vandaag en weer af en toe de zon gezien. We kijken een laatste keer het Safiental in – wat een prachtig zicht. De Postauto komt eraan en deze brengt ons weer naar start. Het waren wederom twee magnifieke dagen!

IMG 7873 768x1024 - geen-categorie - Huttentochten

Tweedaagse Güner Alp

16.66KM, 1296hm Turra Thalkirch – Güner Alp
12.96KM, 635hm Güner Alp – Tenna

Categorieën
Geen categorie

Fjällfarare vita band

IMG 7511 1024x662 - geen-categorie - Fjällfarare vita band

Het speelt al een tijdje in mijn hoofd, een supergroot avontuur in winterse omstandigheden. Als fan van A-B routes is dit er eentje in de buitencategorie. Niet omdat dit avontuur zo rond de 1300KM lang is en ik deze op eigen kracht wil afleggen. Maar de grootste uitdaging zit ‘m voor mij in de winterse omstandigheden. Ik ben geen held met kou, ik heb moeite met temperatuurswisselingen, ik kan ‘kapot’ gaan op koude handen dus hoezo en hoe dan? Mijn uitdaging zit erin om comfortabel te zijn in die witte, koude wereld.


En waarom denk ik dat ik dat kan? Hmm, eigenlijk weet ik dat niet en dus ben ik superblij dat ik samen met Saar kan beginnen met mijn avontuur. Saar is een doorgewinterde ervaringsdeskundige dus ik kijk graag de foefjes bij haar af voor ik na een paar weken solo door ga…

..ik ga de witte band doen

Dit is een continue toerlanglauftocht die je op eigen kracht aflegt, de route loopt van Grövelsjön naar Treriksröset. De route bepaal je zelf en is uiteraard afhankelijk van sneeuw en weer. Onderweg zijn er niet altijd hutten, dus zet je je tent op om tet slapen en smelt je de sneeuw voor je kopje koffie.

IMG 7521 1 1024x629 - geen-categorie - Fjällfarare vita band
Kaarten bestuderen hoort bij de voorbereiding

Wat ik verwacht:

  • ik verwacht dat ik gek word van de, onophoudelijke, witte wereld om mij heen
  • ik verwacht dat ik mezelf heel zielig vind omdat het koud is
  • ik verwacht dat ik boos op mezelf word als ik fouten maak
  • ik verwacht dat er een momenten zijn dat ik denk: als ik gewoon doorga ben ik er sneller

Wat ik wil:

  • wat ik wil, is dat ik mezelf kan onderdompelen in de witte wereld en het mij niets doet dat er nog meer wit is na de volgende heuvel
  • wat ik wil, is dat ik de kou kan omhelzen en mezelf comfortabel kan voelen
  • wat ik wil, is dat ik mezelf ruimte geef om fouten te maken en daar van leer in plaats van dat ik mezelf op mijn kop geef
  • wat ik wil, is dat ik niet denk in tijd/snelheid maar keuzes maak waarbij genietmomenten hoger op de lijst staan dan het sneller bereiken van het einde

Zal mij dat lukken? Vast niet altijd maar dat is ook juist de uitdaging. Want ik kan nu wel bedenken wat ik wil en hoop, maar de realiteit is toch anders. En daarom noemen we het een avontuur; en ja, voor mij is dit een mega-avontuur en ik kijk er enorm naar uit!

IMG 5096 1024x768 - geen-categorie - Fjällfarare vita band
Witte wereld bij Vindelfjällen tijdens mijn huttentocht 2017 – lees mijn blog