Categorieën
Geen categorie

Have you landed?

(an English blog)

The most asked question.. tricky question, because what is landed? Is that the moment that you get back to your daily routine, join the ratrace and take everything for granted? But wasn’t that one of the reasons to hop on this adventure: go back to the basics, forget about the days, be in the moment.

IMG 5553 1024x768 - geen-categorie - Have you landed?
On the way to Fältjägarstugan (fotocredit: Saar Langelaan)

So I struggle with it; I don’t want to get back to daily life as if it is normal. On one hand I have to join in, that is how our society works and I do need to pay the rent and want to eat. On the other hand I try to take with me the insights I got from this trip. And by taking the time to get adjusted, I figure out what I learned from this trip and what my take-aways are.

On forehand I wrote a blog about the what/why of this adventure (blog: Fjällfarare vita band). Let’s get back to what I expected and what I hoped to get from these days solo in the mountains

What I expect:

  • I expect that I go bananas from the, infinite, white world around me
  • I expect that I consider myself very pathetic because it is cold
  • I expect that I get angry with myself if I make mistakes
  • I expect that there are moments that I think: if I just continue than I’m faster

Funny fact: these expectations never crossed my mind!

What I hope to get:

  • I hope that I can submerge myself in the white world and that I’m fine with it that it continues after the next hill
  • I hope that I can hug the cold and be comfortable in it
  • I hope that I can give myself the space to make mistakes and learn instead that I get angry with myself
  • I hope that I don’t think in time/speed but make choices that are related to enjoy it rather than rush towards an end

Funny fact 2: I got it all!

IMG 9514 1024x769 - geen-categorie - Have you landed?
Breaking trail in fresh snow, on my way to Ammarnäs

But how did I manage that? Because even on the road I sometimes fell into the old expectations but I could stay away from them.
My objective was to achieve my above “hopes” and I had given myself a lot of time. The time gave me room to fix the mental stuff along the trip – there was no rush so I could confront them. And it also meant that if I didn’t like it anymore, it would be okay to go home. Or if I liked it more to go to the south than being northbound, that would be okay. Finishing upnorth at Trerikröset wasn’t the goal of this trip.

I guess one important factors was that I did not have a ticket back and I had cleared my agenda for a very long period. So there was no time cap; in my previous adventures there was a time or distance that I (preferably) wanted to reach. In this way I could live in the moment instead of planning to be somewhere/sometime – and that feeling is indescribable.

Getting back to the question “have you landed?” – yes I’ve landed, the fact that I am not living every moment in the moment is one of the signs. I miss this feeling but everyday I try to get my moment of being in the moment, and that can be anywhere/anytime. And balancing that with my daily life is a big challenge at the moment. And no, I’m not planning new big adventures because that would be an easy escape of reality. So I undertake small adventures, I’m a lot in nature (although it is still in the Randstad) and I’m standing still (literally) at random moments.

WhatsApp Image 2024 05 28 at 07.13.56 770x1024 - geen-categorie - Have you landed?
Walking in my “backyard”
Categorieën
Geen categorie

Mijn maatjes

Soms lijkt het nog ver weg, maar over zeven weken hopen Saar en ik de eerste meters afgelegd te hebben! De tickets zijn geboekt, ons onderkomen voor de eerste nacht is geboekt en we kennen de eerste kilometers zo ongeveer uit ons hoofd. De hoogste tijd om de belangrijkste items, aka mijn maatjes, in huis te halen.

IMG 82581 658x1024 - geen-categorie - Mijn maatjes
  • Maatje numero uno: ski-set
  • Maatje numero dos: pulka

Beetje gek misschien om materialen je maatjes te noemen.. maar als Saar me na een paar honderd kilometer verlaat dan sta/loop ik er alleen voor. Ik word blij als ik fijne ski’s en schoenen heb die mij van A naar B, ofwel Grövelsjön naar Trerikroset, brengen. En in mijn pulka trek ik mijn energie (eten, brandstof en power) en onderdak (tent) mee. Aangezien ik in mijn eentje zo’n 1000KM voor de boeg heb, kan ik daar maar beter goed in investeren.

Mijn skiset bestaat uit de Fischer Outback 68, een wat kortere schubbenski met staalkanten (lekker wendbaar in de afdaling) en doordat deze net wat breder is, blijf ik mooi op de sneeuw floaten. Bij deze ski’s kan ik voor extra grip ook nog korte skins gebruiken, dan hoef ik niet meteen mijn stijgvellen erop te doen. Die laatste gebruik ik uiteraard wel bij het klimwerk.
Met mijn schoenen ben ik helemaal in mijn nopjes – het zijn de Quest Advance van Alfa. Dit is een lekkere brede lederen schoen met Goretex voering, zodat mijn voeten én droog én warm blijven. Ik kan nu al lyrisch over deze schoenen zijn, maar het is uiteraard afwachten hoe ze in de sneeuw bevallen. Meerdere sokken, sporttape en blarenpleisters staan op de paklijst.

Mijn tweede maatje is de Fjellpulken Xcountry 144. Geen lange slee, slechts 144cm, want dat nodigt uit om veel mee te nemen. Ik ken de slee al van eerdere toerlanglauf reizen en de Fjellpulken is me altijd goed bevallen; fijne vorm van de slee, mooie afwerking van de materialen, extra rits om snel je bij-de-handtasje te pakken, etc. Zo’n tas is gevuld met de dingen die ik overdag nodig heb, denk aan de thermosflessen met warme thee, mijn snacks, mijn lunch maar ook een droog shirt, extra muts en dergelijke.

Tof dat ik nu mijn maatjes in huis heb, maar ik moet nog even wachten met testen en uitproberen. Half januari duik ik in Duitsland de sneeuw in voor de testronde. Tot die tijd duim ik voor sneeuw in Nederland, want het is natuurlijk veel leuker om de spullen uit te proberen op mijn eigen Heuvelrug.

Categorieën
Geen categorie

Doe mij maar Pullka!

Saar en ik houden er van om in de natuur te zijn, het liefst op een actieve manier. Allebei vinden we een trektocht van A naar B geweldig en in de sneeuw helemaal prachtig. Zo’n wintertrektocht is meestal van hut naar hut en dan gebruiken we een pulka voor de spullen.
Pulka: slee waarop je je bagage mee kunt nemen over sneeuwlandschap

En dan stuit ik op een krantenbericht over Pullka trainingen in Nederland.
Pullka: komt van pulka maar met een extra L zodat het woord “pull” er ook inzit, samen vormen ze precies wat Pullka is @pullka.com

02e66aa6 d577 49b5 aa87 d6453b2a866f - geen-categorie - Doe mij maar Pullka!

Eerlijk gezegd dacht ik dat het een beetje rondlopen met sleetje is waarbij het gewicht of tempo af en toe veranderd; “How hard can it be?”. Training geboekt bij Gert in de Soesterduinen en op een dinsdagochtend staan we in ons sportieve outfit klaar. Ik had aangegeven dat we beiden sportief zijn en Gert kent me langer dan vandaag. We krijgen een diverse training – we zijn benieuwd!

Sleetje aan ons harnas bevestigd en daar lopen we met onze stokken weg van de parkeerplaats. Ondanks het zand en het lichtgewicht sleetje is er meteen herkenning. De tred, het ritme, het gevoel – net als in de sneeuw!
Zodra we bij de duinpan komen, mogen we wat scheppen mul zand in onze sleetjes gooien. We zijn nog aan het warmdraaien dus hoeven het nog niet te gek te maken. Ondertussen gaan de regenspullen uit want het is droog en toch ook flink inspannend, lees natte rug.

eda94f75 9273 448c a54e 1ad405278866 1024x771 - geen-categorie - Doe mij maar Pullka!

Onze eerste oefening is het meerdere keren beklimmen en afdalen van een grote zandheuvel: de Soester Alp. Onderaan de heuvel komen we langs Gert die bij ons elke ronde een schep zand in de slee gooit. We beginnen vrolijk babbelend, maar met elke ronde wordt het toch wat stiller en zijn we meer gefocused. In de laatste ronde vraag ik om een halve schep – ik voel het gewicht al behoorlijk.

Gert vertelt ons dat we geluk hebben. Door het natte zand hebben we meer grip met onze schoenen en glijdt de slee makkelijker.
Saar en ik geloven hem niet – wij zijn namelijk aan het hijgen en zweten!

Op naar de volgende oefening, deze is op de Highway. Hier variëren we in de manier waarop we de slee voort bewegen – echte krachtoefeningen. We voelen dat je met de sleetjes een complete body-workout kunt doen – menig bootcampsessie kun je erbij laten verbleken.

De regen begint weer toe te nemen dus we vertrekken richting een beschut deel; daar ligt De Muur van Gert. Is de Muur van Geraardsbergen een fenomeen in wielerland (want de beklimming is steil, smal en hobbelig).
De Muur van Gert doet er niet voor onder, deze gaat geheid naam maken in Pullka-land! Superleuk, want naast het botte trekken van de slee moet je nadenken over je koers want de slee trek je niet zomaar over alle uitstekende boomwortels.

48191e56 298d 4c1f b094 725b72dab487 1024x768 - geen-categorie - Doe mij maar Pullka!

Terug naar de open duinen voor een oefening waarbij we elkaars tegengewicht zijn – blijft leuk om de ander wat te pesten door wat harder te hangen. Hartslag gaat hiermee goed omhoog! We gaan weer terug naar de Highway voor een laatste opdracht: pull till you drop. Een stuk vlak waarbij de slee onderweg door je maatje gevuld wordt tot vol en dan de hoek om om omhoog te gaan. Je maatje stopt dan niet maar zorgt dat er geleidelijk aan een kop op de slee komt. Oeffff dat is echt sleuren én puffen én nog meer zweten – maar wel leuk!

f6ba1eee f1f8 4ce7 9d0b c4a2a2d050bc 1024x768 - geen-categorie - Doe mij maar Pullka!

Ondertussen zijn we twee uur bezig – Gert zei al dat hij een speciale training voor ons in petto had. Dit was echt superspeciaal – het was zoveel meer dan wij hadden verwacht. We gaan vaker met een slee de duinen in!

IMG 3957 1024x769 - geen-categorie - Doe mij maar Pullka!

Wil jij, net als wij, dit ervaren: kijk dan op pullka.com voor meer informatie en trainingsplekken in Nederland.