Wat als je in het noorden van Duitsland bent en de mogelijkheid hebt om daar je vakantie te plannen – dan ga je een mini-ronde westelijke Oostzee rollen.
Ik ga op rolski-vakantie, aka rolliday, en ik heb geen idee waar ik aan begin. Maar hoe ga ik dat aanpakken? Want, punt één: je kunt niet overal rolskiën; je bent afhankelijk van de ondergrond en hoogtemeters. En ten tweede: hoe gaat het rollen met een gevulde rugzak?
Online zocht ik een lange afstandsfietstocht op – hopende dat daarmee de ondergrond een beetje okay zou zijn. Al is dat altijd wel wat lastig in Duitsland; gravel- en bospaden vallen daar ook onder de normale fietspaden. Een mooi tochtje leek mij wel de Oostzee-route; de volledige versie was me iets te gortig voor de eerste keer dus maakte ik er een mini-ronde van. De gpx haalde ik door Komoot om een impressie te krijgen van de ondergrond en ook de hoogtemeters. Dat zag er niet al te gek uit. Een laatste check op supermarkten en overnachtingsmogelijkheden en ik maakte een grove schets met de belangrijkste info.
En dan die rugzak – ik heb wel met een dagrugzak gerold maar dat waren korte stukken en met weinig inhoud. Ik waag de gok en pak mijn dagrugzak in; zo min mogelijk mee en wel flex blijven mocht het tegenzitten. Dat betekende bivak en slaapzak mee en grote waterzak voor voldoende vocht. Deze items betekenen meteen heel wat voor het volume dus verder heb ik alles zoveel mogelijk geminimaliseerd. Mijn rugzak kwam uit op 5 kilo met de vaste spullen en dus rond de 8 kilo met eten & drinken.
Oldenburg in Holstein – Gut Schmoel 41KM
Begin van de middag sta ik op het station klaar met mijn rugzak. Ik kan beginnen; het is altijd wat lastig om weg te komen uit een stad en de fietsbordjes zijn niet dicht bezaaid. De stad is niet groot en na wat gekrioel over kinderkopjes in het centrum ben ik toch nog snel op weg naar de kust. Het is wennen aan de dynamiek van het rollen met rugzak en in de toermodus komen. Mijn doel vandaag is niet om ver te komen, maar alleen om de ‘kop eraf’ te rollen en onderweg te zijn. Op de eerste kilometers van mijn Runde zijn er genoeg campings dus ik verwacht daar een plekje te vinden.
De rugzak voelt okay; al heb ik mijn waterzak nog niet afgevuld omdat ik verwacht snel bij een camping te zijn en te stoppen. Het asfalt ligt er prima bij en ik ben razendsnel bij de kust. Dus rol ik rustig door met de Ostsee op rechts. Bij Alte Liebe pak ik een frietje als verlate lunch en top ik mijn waterzak toch maar helemaal af want het is warm. Ik ben blij om onderweg te zijn dus rol ik door. De route gaat slingerend langs de kust en door het binnenland waarbij er ook wat hoogtemeters gemaakt moeten worden. Het gaat allemaal prima, het naar beneden gaan op de weggetjes gaat geleidelijk en dus durf ik me te laten rollen. Tot ik op borden het woord “Steilküste” zie staan – oepsie, ik ben in de regio van de Steilküste.. meteen gaan de ankers uit bij de volgende afdaling en verwacht ik om elke bocht een steile klim of afdaling. Het blijkt mee te vallen, ondanks dat de uitzichten op de mooie rotswanden langs de zee anders doen vermoeden.
Het is begin van de avond en ik stop bij een camping – het ziet er niet echt gezellig uit en het is een prachtige avond. Ik besluit water in te slaan, door te rollen en wel zien waar ik uitkom. Nog geen kilometer verder kan ik van de rolski’s stappen – hier is een deel van het kustpad weggeslagen en het pad is een gatenkaas. Ik wandel met de rolski’s en stokken in mijn hand door een prachtig natuurgebied. Er is een vogelspottersplek en even denk ik dat dat een perfecte plek is om te blijven rondhangen, maar ik ben daar niet de enige. Dus wandel ik verder door het Strandseelandschaft bei Schmoel. Inmiddels heb ik al mensen gesproken die mij konden vertellen dat het pad er tot na het natuurgebied zo bij ligt (kilometer of 4), dus ik besluit mijn gewone schoenen aan te trekken, dat wandelt toch net wat prettiger.
Op een bankje in de avondzon snack ik nog wat en ik rol een uurtje later mijn bivak uit langs een maïsveld bij Gut Schmoel – alleen al om de naam wilde ik daar wel blijven.
Dit is vet mensen – ik ben begonnen met mijn rol-avontuur!
Gut Schmoel – Friedrichsort 47KM
Het is bewolkt als ik wakker word en snel pak ik mijn natte boeltje in en ga onderweg om mezelf warm te wandelen. Ruim een kilometer verder ben ik buiten het Naturschutzgebiet en ligt er weer asfalt. Ik stap op en rol richting de supermarkt van Schönberg voor mijn ontbijt. Bij de Edeka scoor ik een koffie en croissant en nuttig dit de regionaal bekende Strandkorb (beschutte strandstoel). Langzamerhand komt de zon door en wordt het flink warm. Ik rol vlak langs de zee over een kilometers lange boulevard – grof asfalt en flinke bak wind tegen. Onderweg drink ik her en der een koffietje en zo af en toe plons ik in de zee voor verkoeling.
Mijn Runde draait richting het zuiden, richting Kiel. De wind komt nu wat meer van opzij in plaats van rechtvooruit – dat is fijn. Lunchen doe ik aan zee bij het Sommerhaus van Zantopps. Vanaf het terras heb ik zicht op Friedrichsort, dat ligt aan de andere kant van het water, een aantal kilometer ten noorden van Kiel. Een hotel in dit dorp is mijn mikpunt voor vandaag – dus ik mag door de warme stad rollen. Het gaat heuvelop en wandelend heuvelaf; het is plakkend warm, luidruchtig en het stinkt in de stad. Ik ben blij als ik over de boulevard rol en verfrissing van het water voel.
Net boven Kiel ligt het kanaal dat de Oostsee met de Noordzee verbindt en daar mag ik met een veer oversteken. Ik ben in Holtenau, rol wat langs het water en zie in de verte kinderen in het water plonzen => een Seebad! Dolgelukkig meld ik mij bij de poort voor een duik. Hierna bol ik rustig uit naar mijn onderkomen.
Wat een prachtige dag was dit; veel langs de zee over asfalt gerold met her en der een gravelstrook.
Friedrichsort – Kappeln 72KM
Bijtijds sta ik op om weer naar een supermarkt voor ontbijt te rollen. Het voelt al bijna als een vaste gewoonte. De eerste supermarkt komt wel erg snel, dus ik besluit 10 kilometer door te rollen naar Schilksee. Oeps, daar zit een flink stuk onverhard in waar ik niet kan rollen. Toch een beetje chagrijnig en hongerig kom ik bij de REWE aan – gelukkig is de filterkoffie goed en smaakt de croissant weer heerlijk. Vandaag heb ik een rollend landschap met veel schaduw en ik stap weinig van de rolski’s. Mijn supermarkt-lunch eet ik aan het strand van Eckenförde. Het is vakantie en superdruk op het strand, maar gelukkig merk ik alleen rondom steden wat van de vakantiedrukte.
En ja, hotels boeken is ook lastig – dat bleek vandaag wel. Rond drie uur in de middag kom ik bij het hotel waar ik graag wil overnachten; Booking.com geeft vrije kamers aan maar het reserveringssysteem ter plekke laat zien dat alle kamers bezet zijn. Dat is een teleurstelling aangezien het volgende hotel met plek ruim 20 kilometer verderop ligt; wel zijn er nog campings onderweg. Dus ik gooi mijn tas op de rug en rol door.
En ik had het tot nu toe getroffen met prima ondergrond, maar nu tref ik zelfs spiffy asfalt aan en ik raffel de kilometers af in de schaduw van de bomen. Voor ik er erg in heb, ben ik in Kappeln (die stad van 20 kilometer verder) waar ik wel een hotel vind.
Woow, dit was een rappe dag met heel veel kilometers – nu moet ik niet gaan verwachten dat het de volgende dagen ook zo gemakkelijk gaat..
Kappeln – Flensburg 69KM
Landbäckerei Ohm is ruim 10 kilometer verderop, maar het klinkt als een goede plek om te ontbijten. De Bäckerei ligt honderd meter van mijn route en bijna mis ik ‘m in dit slaperige dorpje. Bij aankomst blijken ze alleen nog maar bakkerij te zijn en dus schenken ze geen koffie.. dat is een tegenvaller. Ik bestel toch maar een croissant en vraag naar de dichtstbijzijnde koffie-plek. Tja, die is ver weg dus ik kijk teleurgesteld. De bakker kan wel een kopje thee verzorgen – ik ben blij, want heet water betekent voor mij koffie met mijn eigen prutzakjes! Yes, ik heb mijn ontbijt toch kunnen scoren.
Met een caffeïne-kick rol ik verder richting de Oostzee. Een stukje langs zee, stukje binnenland, stukje Naturschutzgebiet (waar ik uiteraard moest klunen) en ik kom bij havens uit. Hier heb ik mijn pijlen gericht op de volgende koffieplek, Fähr Café, in de hoop dat ze hier een fatsoenlijk stuk taart kunnen serveren. Het wordt een flink stuk taart matchend bij mijn outfit – jariger kan ik mij niet voelen!
De route slingert langs de kustlijn – de ene keer echt langs zee (meestal wandelen) en dan weer over binnenwegen – naar Westerholz. Dit blijkt een supertoeristische stek te zijn met verschillende restaurants aan de kust. Hoewel het na lunchtijd is, eet ik een portie Duitse Fish and Chips. Hier kom ik voor de derde keer het fietsende drietal tegen die dezelfde route afleggen. Met handen en voeten komen we erachter dat we dezelfde route doen, deze Fransen doen ook een mini-ronde – ik ben dus niet origineel met mijn route.
De route hierna gaat over prima asfalt maar wel met wat pittigere hoogte- en laagtemeters; ik stap vaak af om het eerste deel van de afdaling te wandelen. Fijn is dat er weer veel schaduw is op dit deel. Ik kom in de buurt van Glücksburg en rol over een deel van het fietsparkoers van de Ostseeman (triatlonwedstrijd) en weet dus zeker dat het asfalt goed is. Mijn overnachtingsplek is iets verder zuidelijk in de stad Flensburg; het laatste stuk in de stad is weer warm.
Het was een pittige dag door een supermooie omgeving en ik rolde gelukkig veel in de schaduw.
Flensburg – Vollerup 52KM
Stad uit – ik vind het altijd lastig; de route door het stadspark is niet te doen door de ondergrond en vooral ook de hoogtemeters. Daarna wandel ik een groot deel door het bospark in het grensgebied met Denemarken. Hiermee is het een langzame start van de dag – dat is geen fijn gevoel omdat je dan toch iets meer in de haastmodus gaat omdat je bang bent dat de rest van de dag evenzo langzaam gaat. Maar dat valt reuze mee en er zitten mooie stukken tussen waar ik lekker door kan prikken. Het Deense asfalt lijkt tot dusverre van prima kwaliteit.
Na twee uur hoor ik: “Bonjour”; het is het Franse drietal, we hebben hetzelfde dagritme.
Ik laat mij de koffie en ijsjes goed smaken in Denemarken; alhoewel ijsjes, ze zijn er hier verzot op dus zijn ze van mega-formaat en in vele verschillende varianten. Na een mega-softijs in Sønderborg wandel ik over de Gendarmstieg langs de kust (te grof gravel om te rollen) verder richting het noorden. Mijn slaapplek is deze keer in Dan Hostel, een jeugdherberg. Helaas serveren ze geen diner en er is geen supermarkt in de buurt, dus doe ik het met een zak noten, kop thee en bouillon.
Vandaag aangekomen in Denemarken en het voelt alsof ik al op de helft ben maar dat hoeft niet zo te zijn want ik heb echt geen idee wat mij de komende dagen nog te wachten staat..
Vollerup – Svendborg 44KM
Het ontbijt heb ik deze keer wel geboekt, want na mijn karige diner wil ik de dag graag vol energie starten. Meerdere keren ben ik langs het heerlijke ontbijtbuffet gelopen. Vandaag is een dag met twee veerboten – ik steek namelijk het eiland Ærø over. De dag begint bewolkt en zelfs een piepklein beetje regen – heerlijk om niet ’s ochtends al verhit te zijn. Het rolt lekker door naar de eerste veerboot, al mag ik wel het laatste deel naar de boot wandelen omdat de weg net te steil is om mezelf te laten rollen. Bij de boot hoor ik weer het vertrouwde “Bonjour”; het kon ook niet anders dan dat we elkaar weer zouden zien. We spreken af dat we elkaar weer zien op de boot naar het volgende eiland, Fyn.
Ik verbaas me over het asfalt op het eiland – dat rolt lekker door maar de hoogtemeters zijn mij net wel te pittig. De route gaat van strand naar dorp hogerop en weer terug naar strand – het is dus continue af- en op- de rolski’s. Ik word er een beetje kierewiet van en het schiet niet op, maar de omgeving is echt prachtig. De boot naar Fyn mis ik op een paar minuten, in eerste instantie baal ik want ik moet nu een paar uur wachten op de volgende. Maar dan realiseer ik mij dat er een jazz-festival is in het prachtige dorpje waar de boot vertrekt. Het dorp Ærøskøbing is werkelijk idyllisch; prachtige kassei-straten, gerestaureerde kleurige huizen en bloemenpracht bij de voordeuren. Het jazz-festival is gezellig druk en de muziek is overal te horen zodat je niet eens een toegangskaartje hoeft te kopen om ervan te genieten. Ondanks de gezelligheid pak ik toch maar de volgende boot want ik wil wel in het licht bij mijn logeeradres in Svendborg aankomen.
Wat een verassende dag was dit – een prachtig eiland over gerold, veel moeten af- en opstappen en dan uiteindelijk getrakteerd worden op een jazz festival.
Svendborg – Nakskov 46KM
Ontbijten doe ik vandaag op mijn logeeradres – ik heb een kamer in een AirB&B huis, dus kan ik koffie en thee maken. En nog fijner, ik kan vandaag starten in een fris setje kleding want er was een wasmachine. Vandaag rol ik weer over een aantal eilanden, alleen zijn de eersten verbonden met bruggen. De stad uit rol ik over de Sendborgsundbroen van ruim een kilometer lang.
Ik kom op het eiland Tåsinge en via het slot van Valdemar (helaas gesloten) ga ik door naar Siø, het volgende eiland. Het asfalt langs de lokale “N-weg” is grof, het is volgens mij ook vals plat en ik heb wind tegen – kortom, het is werken om vooruit te komen. Aan het einde van de ochtend hoor ik een vrolijk “Bonjour”, iets later dan op andere dagen komt het Franse trio weer langs.
Vanaf Siø is er een kortere en ook steilere brug naar het volgende eiland: Langeland. De zon brandt er flink op los en ik kijk uit naar de laatste kilometers van deze dag. Deze gaan namelijk langs de zee en dat betekent dat ik een dip kan nemen. Maar voor ik daar ben, is er in Spodsbjerg nog een veerboot om van Langeland naar Lolland over te steken. Net voor vertrek, haal ik een fish & chips bij de lokale visboer. Het is er druk en dus duurt het lang voor ik mijn portie in handen heb. (te) Snel verorber ik mijn gloeiend hete lunch en hop ik aan boord.
Wind om af te koelen is er amper op Lolland en ik rol op een rustig tempo richting de zee bij Nakskov. Het water is heerlijk verkoelend en ik blijf er extra lang in liggen. Als ik bij mijn slaapadres kom, is al mijn water op – dat zegt genoeg over de warmte van vandaag. Nakskov is een gek stadje; veel grijs in de omgeving, geen echt centrum en overdag weinig te beleven. Blijkbaar is er ’s nachts wel wat te doen, want het is flink rumoerig op straat.
Ondanks het vele asfalt voelde het alsof het niet opschoot deze dag, waarschijnlijk speelde de warmte me wat parten.
Nakskov – Rødbyhavn 44KM
Ook nu kan ik weer mijn eigen ontbijt maken en vertrek ik vroeg. Het is grijs, er staat een stevige wind en er is regen voorspeld. De originele route gaat grotendeels langs de kust en is onverhard – een stuk van ruim 25KM lang. Dat is me iets te gortig en dus pak ik de geasfalteerde wegen in het binnenland; het levert geen winst op in de afstand maar wel in het rolplezier. Als ik een uurtje onderweg ben, voel ik lichte miezer. Ik kan bijna niet ontwaren uit welke wolken die neerslag valt, want het is wel grijs maar niet donkergrijs. En verder valt het me op dat er geen heuvels zijn, ik kan kilometers ver kijken – dit is een vlak eiland!
Tijdens mijn koffie-pauze zie ik op rechts wel donkere wolken en ik check de buienradar. De activiteit zeilt langs mijn route dus ik hoef me geen zorgen te maken. Een uurtje later is de donkere lucht op rechts bijna zwart gekleurd en vertrouw ik het niet helemaal. Ik check nogmaals buienradar en zie dat nog steeds deze regenbuien langs mij heen zeilen, maar met het gerommel van onweer in mijn buurt besluit ik in de buurt van de boerderij te wachten. Bij een bos trek ik mijn rolski’s uit, leg ik mijn rugzak op de grond en pak een shirt lange mouw om warm te blijven. Met een kwartiertje wachten zal het vast voorbij/over gewaaid zijn. Het begint te druppen en voor ik goed en wel mijn regenjas uit mijn tas heb, is het aan het stort regenen. Het is nog heel even droog onder de bomen maar dat duurt niet lang. Ik kijk om de hoek en zie dat er nog veel meer superdonkere wolken mijn kant op komen.
Snel pak ik mijn bivakzak en trek deze aan – dan houd ik tenminste ook droge benen en schoenen. Buienradar heeft het dus helemaal mis en ik sta een uur lang met gebogen hoofd te luisteren naar het getik op mijn bivakzak. Ik koel enorm af, ondanks mijn warme shirt en winddichte zak. Op het moment dat het lichter wordt en de regen iets minder wordt, pak ik snel mijn spullen om verder te gaan. Ik heb wind in de rug dus dan voelt het minder koud aan. Een uurtje verder houd ik een korte pauze en zie bij toeval een overdekte picknickplek; mijn oog is er nog niet net op gevallen of de druppels vallen alweer op de grond. Ook hier kan ik een uurtje schuilen, al is deze plek wel een stuk comfortabeler dan de vorige. Ik zit op een bank en kan rondlopen/springen om mezelf warm te houden. Uiteraard trekt ook deze bui op een keer over en stap ik weer op de rolski’s.
Vandaag kan ik bijna alles rollen dus ondanks de regen schiet het wel op. Net na het middaguur meld ik mij bij het luxe Hages Badehotel. Hier heb ik een huisje voor mezelf, maar ik moet daar helaas nog wel 3 uur op wachten. Dus plons ik in het bijbehorende zwembad, doe ik boodschappen in het ernaast gelegen pretpark en lig wat in de zon te soezen – ja, het is nu wel prima weer!
Dit was een prima en redelijk korte roldag met gerommel van onweer op de achtergrond over een plat eiland.
Rødbyhavn – Oldenburg in Holstein 62KM
Ontbijt is in de prijs inbegrepen dus breng ik een uur door aan de ontbijttafel – een overheerlijk buffet. Vandaag verwacht ik mijn ronde te beëindigen, maar voor ik aan deze rol begin ga ik eerst met de laatste veerboot van deze trip naar het Duitse eiland Fehmarn. Het is wel even zoeken naar de voetgangerstoegang van het grote veer. Op dit eiland heb ik ook mijn route deels omgelegd naar asfaltwegen; 2×10 kilometer potentieel klunen is me te veel. Het is rustig zonnig weer en ik heb prachtige vergezichten op windmolens en over glooiende akkers.
Halverwege het eiland ontwaar ik in de verte de superhoge brug naar het vaste land – ik kijk ernaar uit, het lijkt me mooi om op het hoogste punt te staan. Maar eerst nog wat kilometers wegrollen voor ik er ben. Bij Petersdorf stop ik bij de REWE voor een koffie met croissant – die gewoonte was ik al bijna verleerd.. In het zonnetje rol ik verder en kom langzamerhand dichterbij de brug.
Plots is daar de fietsopgang naar de brug, maar verdikkeme die is afgesloten en er staat een bord bij met “Sperrung”. Hè dat is balen; er blijkt een busdienst over de brug te zijn die niet vaak gaat en ook nog eens zeer onregelmatig. Maar ik kan niet vinden waar de opstapplaats is; ja, er staat een dorpsnaam bij van een dorp 5 (!) kilometer verderop. Ik vraag fietstoeristen hoe ik daar het beste kan komen – een gravelpad..uiteraard.. Het schiet niet op en ik word er niet echt blij van dat ik eigenlijk niet weet waar ik naar toe moet. Onderweg vraag ik andere fietsers, maar niemand lijkt het te weten. Ik zoek nog eens op internet hoe het precies zit en kom erachter dat het dorp nog 3 kilometer verderop ligt en ik nog een kwartier heb voor de bus. Ik rol hard door, maar bij het dorp weet ik weer niet waar ik moet zijn – geen borden, geen plattegrond, niets. Ik rol het dorp uit richting brug en vraag het nogmaals aan fietsers. Samen komen we eruit dat ik in ieder geval de verkeerde kant op rol want daar is geen oprit van de brug. Dus ik ga in rap tempo terug naar het dorp en rol door het centrum en ben alweer bijna het dorp uit als één van de fietsers mij hard achterna komt. Ze hebben de bushalte in een nauw zijstraatje ontdekt en roepen me terug – superfijn!
Ik spring op de bus en kom erachter dat de buschauffeur absoluut geen haast heeft. De fietsen worden op een aanhanger geladen en het is drie kwartier later eer we vertrekken. Ik vind het niet erg; ik zit in de schaduw en heb nu rustig de tijd om te eten en drinken en vooral ook om bij te komen – ik had me rot gerold!
Ik vervolg mijn trip en kom door Heiligenhafen – oepsie, wat een toeristenoord is dit. Bij het strand moet ik me tussen de mensen door wurmen om bij het water te komen voor een dip. Verder is het druk op straat en lawaaierig. Grappig, want dat had ik op basis van de kaart niet verwacht.. ik dacht dat dit een stuk van de Steilküste (ja – we zijn er weer!) zou zijn door een natuurlijk landschap. Gelukkig gaan de laatste kilometers naar Oldenburg wel over rustige landweggetjes – stijgingspercentages zijn flink dus af en toe wandel ik weer. Het is een prachtig stuk van deze laatste etappe. Bij Oldenburg leg ik mijn hand op het plaatsnaambord en eindig ik mijn avontuur op de mini-Ostseerunde/mini-Østersøruten.
Wat een prachtig landschap is dit. Buiten de steden is het niet toeristisch terwijl er toch veel campings en natuurlijke/culturele hot spots zijn. Het rollen ging goed, het klunen was overzichtelijk, de rugzak voelde prima en ik had fantastisch weer => mijn avontuur is enorm geslaagd!
Totaal 477KM in 9 dagen afgelegd, waarvan zo’n 90% gerold en de rest geklund/gewandeld in verband met de ondergrond en/of hoogtemeters.
Paklijst:
- bivakzak, slaapzak, lakenzak
- mok, mes, vork, thermo-mok, drinkzak (1,5l), soft flask
- toiletartikelen, bril/lenzen, zonnebrand, zonnebril, badmuts, zwembril
- leesboek, dagboek
- oplaadkabels, stekkers, powerbank
- reserve/reparatie-materiaal, spanbandjes
- regenhoes, drybags, boodschappentas
- kleding (2x top, hemd, shirt, shirt lange mouw, donsjas, regenjas, korte en lange tight, 3x onderbroek, 2x sokken), schoenen, slippers
- rolski-spullen (helm, handschoenen, langlaufschoenen, stokken, rolski’s)
Totaalgewicht in rugzak (zonder 1x kledingset, rolskispullen, eten/drinken): 5KG
Etenswaren:
- koffie/thee/bouillonzakjes
- (deel van) rol biscuit (digestives)
- 2x zak noten (studentenhaver/zoute mix)
- (deel van) komkommer
- start van de dag: 2,5 liter water
