Categorieën
Geen categorie

uitdaging op de valreep van het jaar: WCC

West Coast Challenge 2010 – Chantal en ik zijn finishers!


In het kort: 
Twee personen, een fiets, 135KM van Den Helder naar Hoek van Holland op 1 dag.


In het lang:

afstandmetennl - geen-categorie - uitdaging op de valreep van het jaar: WCC

Twee maand geleden verspreidde een clubgenoot de aankondiging van de West Coast Challenge; van Den Helder naar Hoek van Holland in koppel waarbij de een loopt en de ander fietst, wisselen onderweg mag je zo vaak doen als je wilt. Met recht een Challenge want deze kuststrook is zo’n 120KM lang en van/naar startplaats kom je toch snel aan 135KM! Aangezien Chantal en ik plannen hebben om volgend jaar de Trans Alpine Run te starten, was dit een goede gelegenheid om elkaar te leren kennen op gebied van samenwerken, motiveren, presteren, bikkelen, etc. De datum werd genoteerd in de agenda’s en door Marcel werd natuurlijk weer een eindtijd voorspeld.

berenvoetstappen+LR - geen-categorie - uitdaging op de valreep van het jaar: WCC

De Berenloop lag mooi op de aanlooproute voor de Challenge – die paar KMs op het strand waren voor ons de eerste keer hardlopen op het strand. Die KMs gingen goed, maar het is niet vanzelfsprekend dat de hele kustlijn de hele dag er zo strak bij ligt. Verder waren we erg bezorgd over het fietsen – een korte, niet afgemaakt door 3x lekrijden, training op Soestduinen maakte ons niet vrolijker. Toch de moed bij elkaar gescharreld en ons ingeschreven voor deze Challenge.


De voorbereiding was grondig – kaarten bestuderen, route noord-zuid en zuid-noord van KM tot KM uiteengezet (wind zou bepalen waar we zouden starten), eb+vloed in kaart gebracht, begeleiding/coaches ingeschakeld, supporters geregeld voor onderweg. Ondanks dat we zoveel geregeld+georganiseerd hadden, kreeg ik maar met moeite mijn persoonlijke voorbereiding klaar. Normaliter geen problemen voor mij met spullen pakken, voeding organiseren, logistiek dingen regelen – afgelopen week was een regelrechte ramp en dus leverde dat bij mij wel wat stress op…. Maar toch nog op tijd alles gefixed.


Vrijdagavond mochten wij ons melden bij het KIM in Den Helder; twee hele grote tassen gevuld met spullen + eten onderweg. Rest van spullen (extra eten + reservekleding + reserveschoenen) zouden op zaterdag meekomen met onze coaches. ’s Avonds nog een briefing waarin doodleuk werd aangekondigd dat vloed in zou zetten vanaf 6 uur – SCHRIK, wij hadden rekening gehouden met een uur later. Dat betekende dat we wellicht van tactiek moesten veranderen… Wij wilden bij voorkeur ieder de helft doen – Chantal deel 1 rennend en ik deel 2. Om half twaalf nog een blik op de kaarten geworpen en geconstateerd dat als we rap van start zouden gaan, we wellicht met vloed nog aardig uit zouden komen. Met een aardig gerust hart gingen we uiteindelijk slapen; het licht in de slaapzaal ging tegen twaalven uit. Ruim drie uur later ging er een wekker – tijd om op te staan, spullen pakken, ontbijten, bidonnetjes vullen. Om half vijf gingen we met 14 teams (9 op hele en 5 op halve afstand) naar de start bij het KNRM-gebouw in de haven. De Challenge is een sponsortocht voor de KNRM; onze bijdragen gaan naar de reddingsbrigade en daarnaast ondersteunden zijn ons bij onze toch langs de kust door als bevoorradingspost te fungeren en soms zelfs als begeleiding van teams (ook bij ons!).


Vijf uur ’s ochtends – het startschot valt, onder begeleiding van de KHV-truck (van KNRM) rennen/fietsen we over de dijk langs de noordkant van Den Helder om een aantal KMs verderop het strand op te gaan. Het is pikdonker en we hebben petzls op om bij te schijnen. Het strand ligt er geweldig bij – helemaal strak en het fietsen gaat prima. Ter orientatie: zee op rechts en duinen op links, verder koersen we op achterlampen van anderen en natuurlijk de zwaailichten van de KVH-trucks.
Eerste deel samen op; vlak voor hoogste punt van vloed (paal 13 – die avond ervoor nog bepaald) ging ik (fietser) van het strand om door de duinen naar volgende punt te gaan. Slimme strategie – andere teams hebben daar flink wat tijd verloren door geploeter van fieters. Bij de Hondsbosche Zeewering weer een stuk meegefietst over de dijk en Chantal van nodige voeding+drank voorzien voor volgende stuk zonder gebegeleiding. In Bergen vond ik weer aansluiting, weliswaar net na de zandsuppletie (want daar was geen doorkomen aan op de fiets). Vanaf hier samen naar IJmuiden kunnen gaan – onderweg begeleid door onze coaches, hetzij met thee of stukje rennen/fietsen. Net boven Wijk aan Zee liep onze eerste supporter ons tegemoet, Dirk zou bij ons blijven tot aan Zandvoort! Chantal liep als een jekko de eerste 60KMs naar IJmuiden en liet een aantal duo’s die de halve afstand gingen doen, achter zich! Laatste KMs waren zwaar voor zowel loper als fietser, mul zand en telkens weer aanzetten doordat je wegglijd. Allebei keken we niet zo vrolijk meer, maar we keken uit naar de overtocht met een heuse reddingsboot! Binnen no time (echt veels te snel want het was echt kicken) stonden we in IJmuiden weer op de kade. Hier wisselden Chantal en ik van hesje – mijn loopgedeelte startte nu net als mijn tweede leven… 

strand+003LR - geen-categorie - uitdaging op de valreep van het jaar: WCC

Vol adrenaline maar ook hyperend van alle support startte ik deel 2. Ik danste over het strand met een supportteam van 4mens sterk! Dirk die nog steeds meeliep, Edwin die aangewaaid was en Annick+Judith die bij het wisselpunt stonden te trappelen om mee te rennen. Net boven Zandvoort kwam ook Klaar me nog tegemoet rennen. In Zandvoort nam ik afscheid van de meesten, Marcel ging nog een stuk mee en Chantal was ondertussen weer aangesloten. Op naar Noordwijk en goed kijken onderweg want er was weer een supportteam onderweg: Floor, Ronald en Lobke. Halverwege sloten ze al bij ons aan – hier vond ik het toch wel fijn om Chantal een klein stukje te laten lopen, mijn voeten deden pijn (blaren) en maag was van streek. Na paar KMs kreeg ik het koud op de fiets en wilde ik weer lopen. Ondertussen vast naar coach Marcel gebeld dat ik nieuwe schoenen+sokken wilde in Noordwijk. Hier stond weer een groot team klaar voor ons met thee en jawel ‘verse’ schoenen, mijn FREEs. Ik vloog snel weer door met alweer Marcel voor een paar KMs aan mijn zijde. 

16395 slide3 - geen-categorie - uitdaging op de valreep van het jaar: WCC

Katwijk in zicht en daarna een lang stuk doorbanjeren naar Scheveningen. Hier had ik het toch wel zwaar; benen gingen verstijven, maar weer iets van streek en ook al wat leeg qua energie. Chantal sprak magische woorden uit: vanaf Scheveningen is het nog maar een halve marathon. Ik fixeerde mijn blik op de wazige contouren van Scheveningen en zei geen woord meer. Die laatste KMs kregen we begeleiding van de KNRM – we waren het laatste team en zij zouden ons door Scheveningen loodsen. De woorden van Chantal bleven in mijn hoofd rondzingen, na Scheveningen is het nog maar een halve marathon; de gedachte dat ik er al een hele marathon op had zitten, verbande ik uit mijn hoofd => vooruit blijven kijken. Ook hier vergezelde Marcel ons een aantal KMs richting Kijkduin en daar stonden H en K met heerlijke thee voor ons. Hoe meer zuidelijk we kwamen hoe minder goed het strand erbij lag – helaas kostte het Chantal te veel moeite om bij mij te blijven en ging door de duinen verder. Ondertussen werd ik door de KVH-truck naar het hek begeleid waardoor ik langs de zandsuppletie kon rennen, nou ja rennen… het zand was zo mul dat het meer harken dan rennen was. Schemering zette in en petzl ging aan; langs de suppletie en weer het strand op. Nog steeds te slecht om te fietsen dus was ik alleen, heel alleen. Lampjes van voorgangers waren niet te zien en KVH-truck reed tussen ons heen/weer. Zoekend naar hard zand harkte ik KM na KM voort – laatste 3KM sloot Klaar weer aan, lekker even wat afleiding. Bij Hoek van Holland werd ik weer onthaald door de KVH-truck en zo rende ik voor de truck uit richting finish. Chantal was bij mij, coaches waren bij ons => vette smile door de finishboog. En sorry Marcel, alweer hebben we je teleur moeten stellen door sneller te zijn dan je voorspelde eindtijd….


Dank aan de organisatie om deze geweldige uitdaging te organiseren; een bijna nog grotere dank aan KNRM die voor ons telkens als een ‘baken in zee’ fungeerden. Maar ook zonder alle coaching+support+succesSMSjes+etc zou het niet gelukt zijn – een lange zware dag werd hierdoor een fantastische beleving.


Eindtijd: 13:53:46
Schoenen: Nike Pegasus (20KM) en FREE (40KM)
Fiets: leenATB van Rijwielpaleis Bilthoven
Route: http://www.afstandmeten.nl/index.php?id=525391

Categorieën
Geen categorie

FREE Berenloop

Berenloop - geen-categorie - FREE Berenloop

De Berenloop op Terschelling had ik al een tijdje op mijn wensenlijstje staan. Met grote verwachtingen ging ik dan ook afgelopen weekend richting eiland. Op vrijdag weg en maandag terug en de fietsen mee. Je komt per slot van rekening niet elk weekend op een van de Waddeneilanden! Het ging mij dan ook eigenlijk niet echt om de wedstrijd maar wel om het parkoers – een rondje eiland rennen klinkt toch goed?! Dat dat toevallig precies de marathon-afstand is, dat doet er voor mij niet toe. Vraag was alleen nog wel, worden het de Nike FREE of de Nike Pegasus…ik was er nog steeds niet uit.


Met een paar clubgenoten hadden we een huisje gehuurd in Hoorn – een paar huizen naast Hessel. In de gang hing een teksttegel: “Begin de dag met een lach.” Nou dat hebben we gedaan; niet alleen de dag begonnen maar ook geeindigd. Maar goed, daar kwamen we niet voor. De marathon die stond op het programma voor zondag. Doel was lekker ontspannen lopen. Echter, Marcel maakte een voorspelling van de eindtijden – strakke eindtijden. De tijden werden op de deur geplakt zodat we ze goed in ons hoofd konden prenten.

nike+free - geen-categorie - FREE Berenloop
Zondagochtend; ik trek mijn rentenue aan en mijn FREEs. Ik had nog geen beslissing genomen en mijn FREEs stonden klaar – makkelijk zat dus. Eerst naar West-Terschelling om een kop koffie bij de ouders van een clubgenoot te drinken. Door de achtertuin liepen we naar de start – Marcel herhaalde nog onze streeftijden. Ons commentaar: “Veels te snel!” Na het uitzwaaien van de halve marathonlopers konden we ons opstellen in het startvak; poncho aan voor de kou en de laatste seconden aftellen. Het is echt superweer; richting Oost Terschelling iets tegenwind maar door de duinen+over strand hadden we wind mee. 12:35 klinkt het startschot – we gaan op weg. Ik zoek mijn tempo – check elke KM; het gaat te snel maar ik loop zo lekker licht op mijn FREEs. Op de halve marathon kom ik op een mooie tijd door maar ik weet dat het zwaarste stuk nog komt. Net na de 33KM gaan we door mul zand het strand op en 3KM later er weer af. In de tweede helft van de marathon lever ik wat in; gelukkig minder dan ik vreesde. Net na het strand nog maar ns rekenen op wat voor eindtijd ik kom; met hetzelfde tempo zou ik de streeftijd redden. 

berenvoetstappen+LR - geen-categorie - FREE Berenloop
De laatste KMs gingen door het koude bos dus ik besluit het tempo nog pittig te houden ondanks dat de benen strammer worden. Laatste KM voert door het dorp – berenpootafdrukken op de weg, joelende mensen aan de kant, rode loper in de laatste 100m, high fives – mijn handen gaan de lucht in en juichend kom ik over de finish. Eindtijd 3:43:zoveel – helaas Marcel, ik heb je teleurgesteld en 4min sneller gelopen dan streeftijd.



Marathontijd: 3:43:23
Schoenen: Nike FREE
Categorieën
Geen categorie

vervolg: halve marthon op wolkjes

shoes+001 - geen-categorie - vervolg: halve marthon op wolkjes

De dagen na de halve marathon liep ik nog op wolkjes; niet omdat ik op de ON schoen liep maar vanwege mijn snelle tijd. De ONs heb ik de eerste week in een hoekje gezet en niet aangehad. Zoals vermoed, had ik toch redelijke last van mijn voorvoet van het ‘klauwen’ voor in mijn schoenen. Dat was echter het enige minpuntje van de schoen – maar tja, hij was ook royaal aan de maat dus klauwen is dan niet vreemd. Verder geweldige schoen!

shoes+004 - geen-categorie - vervolg: halve marthon op wolkjes

Komende zondag de hele marathon op Terschelling. En alweer een dilemma wat betreft de schoenen – ONs gaan het sowieso niet worden (zand in de tubes loopt vast niet lekker). Dus keuze uit Nike FREE, Nike Pegasus en Asics DS Trainer. Eigenlijk valt die laatste al meteen af – toch wel erg stug in vergelijking met de twee eerst genoemde schoenen. Overigens de Vibrams zijn nog geen optie – afgelopen zaterdag een duurloop van een uur op gerend en gister maximale last van achillespees (kon niet pijnvrij wandelen). Overigens, na een dagje op de ON gelopen te hebben. kon ik vanavond de laatste marathonvoorbereidingstraining op de baan volbrengen zonder een centje pijn…. wonderlijk!! En weer een pluspunt voor de schoen!

Categorieën
Geen categorie

halve marathon op wolkjes

shoes+001 - geen-categorie - halve marathon op wolkjes

Vandaag de halve in Amsterdam gelopen – op de ON schoenen. De tweede keer dat ik met deze schoenen ren. De eerste keer een krap half uurtje als herstelloopje van mijn uitspatting met de Vibrams (te enthousiast en dus flinke spierpijn in kuiten). En nu meteen een halve marathon in wedstrijdtempo. Voor de wedstrijd nog wel erge twijfels – een drukpunt onder mijn voorvoet dat ik voelde… Schoenen zijn ook wat aan grote kant omdat ze smal vallen en breed leef. Dus net voor de start de veters superstrak getrokken. Plaatsje opgezocht in startvak blauw en mijn zinnen gezet op een 1:45:er. Verwachting was dat dat moeite zou kosten maar he, dat mag best in een wedstrijd. Startschot viel en links van mij liepen de 1:45-hazen. Mijn doel, in de buurt blijven van die ballonnen en het liefst ervoor! Eerste 2KM gingen iets te hard vernam ik van de hazen dus zij lieten tempo zakken; ik besloot tempo vast te houden. De KMs schoten werkelijk voorbij – zoveel mensen in te halen en gezellige bandjes onderweg. Veel supporters langs de kant maar er werd jammer genoeg niet echt feest gevierd, dus weinig high-fives en weinig zwaaien of duimpjes op naar publiek. Afijn, mocht te pret niet drukken ik rende lekker. Na een paar KM had ik geen gevoel meer in mijn tenen maar dat herken ik wel van bijna al mijn wedstrijden. Normaliter kruipt dat gevoel verder naar voetboog en enkel – deze keer echter niet dus ik kon lekker door blijven stappen. Super parkoers – uitgezonderd het stukje over het industrieterrein. Door voor die ballonnen te blijven, wist ik me verzekerd van een mooie eindtijd. Voor ons startvak was de Business Run gestart en dat betekende dat er na 3KM al begonnen kon worden met een inhaalrace. En in de 2e helft van de wedstrijd ging ik halve marathonners uit eigen startvak inhalen (die mij in de eerste helft ingehaald hadden – altijd lekker gevoel!). Al met al redelijk strak tempo kunnen lopen dat resulteerde in een finishtijd van 1:40:05. Jammer van die 5sec, als ik dat geweten had..maar dat is achteraf.
En de voeten/benen – voelen prima!! Het is een van de weinige keren dat ik zo schadeloos uit een wedstrijd ben gekomen (bijnaam is blarenkoningin). Geen schuurplekje, geen blaar niets… de kleine spieren in mijn voeten voelen wel wat vermoeid aan, maar tja, wat wil je in onbekende schoenen rennen die totaal geen ondersteuning geven (geen anti-pronatie of stevig bovenwerk). Kortom, goede test – ik heb op wolkjes gelopen!!


Wat meer over de ON-Running schoen:
Het is een neutrale schoen waarbij de zool bestaat uit buisjes. De buisjes zorgen voor extreem goede demping, zowel verticaal als horizontaal. Hierdoor wordt je imprint dynamisch – bij normale hardloopschoenen is er dempingsmateriaal die jouw voetafdruk bepaalt. Als je op de schoen staat, wordt je gedwongen een actieve houding aan te nemen (turn me ON – activate). Doet je misschien denken aan de MBT’s en Sketchers, maar die werken anders; die brengen je constant in disbalans. De Reebok Easy Tone dan? Die hebben de zool dusdanig opgebouwd dat het lijkt of je op het strand loopt – je moet wat meer werken voor je afwikkeling. Geen vergelijk met de ONs dus.
Weer terug naar de ON. Op blote voeten zie je dat ik een doorgezakte voetboog heb wat ook terug te zien is in mijn voetafwikkeling (proneren). Als ik de ON aan doe, zie je meteen dat ik actief die voetboog hoog houdt door mijn beenspieren+rompspieren te activeren. Nu ns kijken hoe het uitpakt met de spierpijn – dan kan ik echt mijn eindoordeel vellen over de ON-Running schoen. Vandaag heb ik in ieder geval op wolkjes gelopen!

Categorieën
Geen categorie

keuzestress – welke schoen?

shoes+005+LR - geen-categorie - keuzestress - welke schoen?As zondag ren ik de halve marathon van Amsterdam – te weinig getraind om vette tijd neer te zetten. Dus een gelegenheid om te experimenteren met schoenen. Maar tja…met welk schoen ga ik die halve marathon doen?

Vandaag sinds tijden weer ns gerend op mijn Asics DS Trainer – normaliter mijn schoen voor langere wedstrijden (met name in de triathlons). Dus van de week bedacht dat dit mijn wedstrijdschoen zou worden voor as zondag. Het rennen vandaag was een bekend gevoel: flinke stabiliteit bij landing en werd de afwikkeling ook mooi gecontroleerd. Maar ook wat stijf bij het afrollen – ik moet wat werken voor een snelle afwikkeling. Nu is het zo dat ik bij de halve marathon niet knettersnel ga, maar mijn paslengte is niet supergroot dus ik wil wel vaak afwikkelen. Keuzestress slaat toe – als het de DS Trainers niet zijn, wat dan wel…?
Aan de andere kant van stabiliteit en guidance tijdens het lopen staan de Vibrams – het ultieme gevoel van licht lopen. Maar een ding is zeker, ik kan nog geen halve marathon op Vibrams lopen, dus die vallen af. Nike FREE dan doen? Hier kan ik met gemak mijn duurlopen van twee uur op afwerken – maar ik heb altijd het gevoel dat ik alleen ontspannen+langzaam kan rennen op de FREE. Mijn 12KM in BunniksMooiste waren ook erg langzaam (understatement); dat lag niet alleen aan de Nike maar toch…vraagtekens bij snelheid op Nike FREE voor mij. Toegegeven, in de eerste zin van dit blog geef ik aan dat snelheid geen issue is. Nog een optie: de ONs. Zou ik het aandurven? Tot nu toe heb ik niet meer dan half uurtje op de schoenen gehobbeld (en echt niet sneller dan gehobbeld..). Het is natuurlijk de ultieme test om de schoen uit te proberen…

Categorieën
Geen categorie

loopanalyses

shoes+004 - geen-categorie - loopanalyses

Hardlopen doe ik nu zo’n tien jaar. In mijn triathlons is het het derde onderdeel maar zeker niet het minste. Dan komt het er op aan – vermoeid na het zwemmen en fietsen mag je nog wat KMs wegstampen. Goede loopconditie en techniek is dan wel handig en goede schoenen ook. Maar wat zijn nou die goede schoenen – tijd voor analyses. 

Mijn loopcarriere ben ik, als flinke pronator, begonnen op anti-pronatie schoenen. Karhu’s, Saucony en ook Brooks hebben in mijn kast gestaan, maar de meeste KMs heb ik gelopen op Asics. Het lekkerst liepen mijn Asics (2100-serie) als ze eigenlijk al ‘klaar’ waren, dan zaten ze als slofjes. Voor mijn piek-tria-wedstrijden pakte ik de lichte DS Trainer variant. Tot twee jaar geleden…. ik paste de Nike Elite en hield ze aan. Langzaamaan verdween de 2130 steeds meer achterin mijn kast, Nike Elite waren voor mijn duurtrainingen en DS Trainer bleef wedstrijdschoen in lange wedstrijden.
Maar begin dit jaar is het misgegaan; ik ben een beetje losgeslagen. Nike FREE in het voorjaar aangetrokken – heeeeerlijk. Vibrams twee weken geleden – fantaaastisch. ON vorige week – nieuwe sensatie. Er moet bijgezegd worden dat ik een flinke voorvoetlander ben en dus redelijk gemakkelijk met neutrale schoenen en natural running wegkom. Tijd voor een analyse over de ervaringen met de schoenen, de pijntjes, de vreugdeloopjes en tijd voor een onafhankelijke analyse met de moderne technieken bij hardloopblessurevrij.nl.
shoes+005+LR - geen-categorie - loopanalyses

In de testen gaan: mijn blote voeten, Vibrams, FREEs, ONs en Asics DS Trainer. Komende weken volgen er updates over uitslagen van analyses, de eerste stappen, wedstrijd op oude bekende, etc!

Categorieën
Geen categorie

het woelige water van het Paterswoldsemeer

Retourtje Groningen op zondagochtend om twee mijl te zwemmen. Je verzint het niet, maar toch heb ik dat het afgelopen weekend gedaan. Plan was eigenlijk om er een nachtje/dagje van te maken maar sociale verplichtingen riepen. Gelukkig maakten de omstandigheden/omgeving de lange reistijd goed.

DSC 4223 - geen-categorie - het woelige water van het Paterswoldsemeer

Op zondag 29 augustus mocht het dus gaan gebeuren in het Paterswoldsemeer. Bij Restaurant De Twee Provincien melden we ons. Hier krijgen we onze badmuts met nummer en finisher’s t-shirt. In het restaurant trekken we ons wetsuit aan, zetten de badmuts op en leggen spullen in een auto die naar de finish rijdt. We zwemmen namelijk van dit restaurant via een grote boog over het meer naar Restaurant Kaap Hoorn.


Kwart voor tien het startvak in; vijf voor tien het water in (brrrrr) en drie voor tien de briefing. Handje aan de kant voor het startschot en daarna ging het los. 

DSC 4388 - geen-categorie - het woelige water van het Paterswoldsemeer

Ik lag gunstig bij de start (het witte badmutsje naast de blote basten van de snelle wedstrijdzwemmers) maar moest daarna toch flink wat zwemmers langszij gaan. Het water was zo koud dat het ademhalen net te vlug+oppervlakkig ging. Even wat rustiger zwemwater opgezocht, adem herpakt en ik maakte me klaar om op te stomen naar de kopgroep. Die zwommen zo’n 50m voor mij. Kracht genoeg in de armen want ik kon redelijk snel naar de staart van de groep zwemmen. Echter, niet goed oplettend (hij of ik?) zwom ik in de benen van een andere zwemmer waardoor mijn brilletje werd afgeschopt. Dus op de rug, brilletje legen en goed doen. Natuurlijk was ik de aansluiting meteen kwijt. Weer ontspannen zwemmen, 1-op-3 ademen, kracht bijzetten en ik liep in op de groep. Ondertussen nog wel twee keer brilletje moeten legen want echt top zat ie niet meer. Groep te pakken en nu was het zaak langzaam naar voren te zwemmen. Ik zwom heerlijk – goed gefocused op techniek en krachtige slagen. Ik gok dat ik nu halverwege de tocht ben. Langzaamaan zwem ik van de groep weg naar de koplopers. Van zwemmer naar zwemmer zwemmend lig ik plots zij-aan-zij met een zwemster (herkenbaar aan staart in badmuts). In haar kielzog zwem ik een honderdtal meter; maar het zwemt niet lekker. Door het golvende water moet ik veel tijd besteden aan het orienteren op de zwemster die niet helemaal zuiver richting boei zwemt. Kortom, hier verdoe ik mijn tijd niet aan en ga alleen verder. Ik focus op de gele boei, corrigeer constant mijn afwijking naar rechts door stroming en zwem ik bij haar weg. Althans dat denk ik.. Ik zwem met krachtige halen en loop alweer in op een zwemmer, of is het een zwemster? Jawel, roze brilletje zie je niet vaak bij mannen en ook deze keer niet. Ondertussen heb ik door dat de andere dame met mij meegezwommen is. We liggen nu met drie vrouwen bij elkaar. Onduidelijk voor mij is hoe ver we nog mogen. Ik neem de gok en zwem een stuk uit de route en verhoog mijn armtempo. De twee andere vrouwen laten me gaan. Nu moet ik natuurlijk wel doorzwemmen naar de finish. Het gaat lekker en ik zwem nog naar een andere zwemmer voor mij. Ik zie een gele streep aan de rechterwal – dat zal de finish zijn. Maar ik zie ook plots een zwemmer rechts van mij. Niet gunstig en hopelijk niet een van die dames. Zo’n 50m voor de finish rol ik mij over de zwemmer heen (lang leve de geleerde buitenwatertechnieken) en sprint naar de finish. Daar aangetikt kijk ik naar mijn tegenstander en blijkt het een man te zijn… Op 3:04min zie je mij deze sprint nipt winnen.


Supertof evenement – volgend jaar wil ik er zeker weer bij zijn. Maar dan plak ik er wel een of twee dagen aan vast om daar lekker te rennen of fietsen.


Uitslag: 3,4KM in 58’20”; tweede dame

Categorieën
Geen categorie

toerist in eigen land

Fietsen doe ik veel – de meeste wegen rondom Utrecht ken ik op mijn duimpje. Maar soms wordt je toch verrast – een nieuw fietspad, andere afslag of een nieuw pontje…

DSC01105 - geen-categorie - toerist in eigen land



Onze geplande route was over de Lekdijk naar Rhenen, terras pakken en via Heuvelrug terug. Supermooie route over bekende wegen. We hadden in gedachte om het pontje bij Culemborg te pakken om aan de zuidkant (rustiger dan noord) te komen. Maar ter hoogte van Fort Honswijk zagen we een onbekend bord van een voetveer: de Liniepont. Gloedje nieuw, pas sinds juli in de vaart. Fietsen mogen mee dus zijn wij aan boord gestapt. Verwachtingsvol keken we recht naar de overkant – daar zou de pont wel aanmeren. Maar nee, de pont ging een stuk stroomopwaarts. Langs de uiterwaarden, langs koeien, langs kribben, langs scheepvaart en legde uiteindelijk aan bij Fort EverdingenNa een stukje schelpenpad kwamen we weer op de dijk uit en konden we de ons bekende route vervolgen.
Het pontje hoort bij de Waterlinieroute: vandaar dat er van fort naar fort gevaren wordt. Weer een mooi stukje Nederland gespot – volgens mij kun je hier fantastisch struinen. Volgende keer dus te voet verkennen!

Categorieën
Geen categorie

mijn meest favoriete niet-wedstrijd: Cothense Zwemloop!

Afgelopen vrijdag was het zover – de zesde editie en eerste internationale editie van de Cothense Zwemloop. De afgelopen twee jaar mocht ik meedoen en dit jaar wilde ik dolgraag weer van de partij zijn. Slechts plek voor 30 deelnemers is het zaak om op tijd te zijn bij de inschrijving. Gelukkig stond ik dit jaar weer op de startlijst. De zwemloop moet vooral niet te serieus genomen worden want dat kan leiden tot diskwalificatie! 2,7KM met stroom mee zwemmen in Kromme Rijn en een blokje in de polder rennen van 5,4KM. Na de laatste finisher wordt er geBBQed; toegegeven, dat is eigenlijk waarom we het allemaal doen.


In mijn eerste jaar liet ik mij vergezellen door een verduiveld badeendje – dit jaar twee vlinders met Nemo erop. Mijn benen waren nog zwaar van de spierpijn van de AMT – dus ik kon wel wat drijfvermogen voor de benen gebruiken! 

100709CothenZwemloop 43 - geen-categorie - mijn meest favoriete niet-wedstrijd: Cothense Zwemloop!

Het zwemmen ging dan natuurlijk ook super!! Niemand die mijn vlinders wilde afpakken, dan wel gebruiken als uitrustpunt. De 2,7KM heb ik als een plank gezwommen want ik wilde natuurlijk niet dat ik doorzakte. Het water uitkomen was niet gemakkelijk – gelukkig werden daar geen prijzen vergeven…
Tijdens het rennen kon ik ook wel wat lichtvoetigheid gebruiken dus bleven de vlinders om de benen tijdens mijn blokje om!

100709Cothenzwemloop(Tijn) 127 - geen-categorie - mijn meest favoriete niet-wedstrijd: Cothense Zwemloop!



Het was weer een geweldige avond die afgesloten werd met een heerlijke BBQ op de zorgboerderij de Bossewaard.

Categorieën
Geen categorie

update AMT2010

De stats van de Ardennes Mega Trail van gisteren zijn bijzonder te noemen..

Van de 299 trailrunners zijn er 236 van start gegaan en uiteindelijk 148 gefinished; dit zegt wel iets over de zwaarte van trail/weersomstandigheden. En mijn steady-state tempootje heeft me heel wat plaatsen winst gegeven; let op: totaal 6 checkpoints onderweg:
CP1: plek 224 (ik had al vermoeden dat ik redelijk achteraan liep…)
CP2: plek 165
CP3: plek 157
CP4: plek 118
CP5: plek 92
CP6: plek 89 => finish in 15:29:39