Categorie: Geen categorie

Dag drie in Pineda de Mar – drie dagen voor de wedstrijd
Om acht uur melden we ons bij D voor een stukje zwemmen in zee. Het is heerlijk kalm water – weinig stroming en weinig golven, we mogen wel hard duimen dat het zondag hetzelfde weer wordt! Na de zwem broodjes gesmeerd en gegeten op het balkon bij D. Rond half elf lopen we weer richting het wedstrijdterrein voor het ophalen van onze startnummers. Voor het zwemmen hadden we onze startserie en startnummers al gecheckt – startserie 3 voor mij met nummer 92. Dit betekent een zwemstart met alle age group dames net na de profdames – het klinkt mij prima in de oren! De expo wordt nog opgebouwd – gadgets voor de triatleten. Skinfit stond er met een standje; daar hoopte ik al op. Snel even de juiste maat van mijn favoriete tria-broekje gehaald! Het liep al tegen twaalven, de hoogste tijd voor een kop koffie en (weer) eten. Nog even langs huis voor we met de trein richting Barcelona gaan. Fietsen konden we droppen bij G – scheelde ons een heel stuk wandelen naar het treinstation. Niet ideaal om ’n paar dagen voor de wedstrijd door Barcelona te slenteren maar als je zo dicht in de buurt bent… Afijn, ons doel – terrasje pakken, sportwinkels kijken en wat rondwandelen. Koffie bij de Starbucks gehaald (jummie), Nike-store gevonden, geshopt bij Decathlon, broodje bij hip Schilling gegeten en vele nauwe straatjes van Barca-downtown doorgeslenterd. Heerlijk relaxed! Tegen negenen zijn we weer terug in Calella – met toch een beetje vermoeide benen want helaas moesten we staan in de trein.

Dag twee in Pineda de Mar – vier dagen voor de wedstrijd
De dag begint met uitgebreid ontbijt op balkon; mwah eigenlijk begon de dag iets eerder omdat we nog wel ontbijtinkopen moesten doen. Daarna wat relaxen; een nieuw binnenbandje erom gelegd (achterband stond weer leeg..). ’s Middags zou het echter werk gaan beginnen – fietsparkoersverkenning! Om 14:00 reden we met D+G weg bij het treinstation van Calella. Het parkoers loopt over de N II – de drukke (deels) kustroute van Barcelona naar Girona. Het moet gezegd worden; het is een mooie glooiende snelweg langs de kust – eerste gedeelte door heuvelig landschap met broccolibos en laatste stuk strak vlak asfalt. Tweeenhalve ronde mogen we fietsen op een weg die dan autovrij is! Autovrij is best fijn, want vandaag zijn we getrakteerd op een grote hoeveelheid uitlaatgassen. Op het balkon van D evalueren we bij een glas thee het parkoers – het ligt er echt super bij! Bij de bakker halen we wat zoete dingen en eten die op de tribune op. Af en toe rennen er triatleten voorbij; zij kijken – wij kijken. Toch even in de gaten houden of ze er afgetraind uitzien, soepel lopen, etc. Het hoort erbij in de dagen voor een wedstrijd.

Dag een in Pineda de Mar – vijf dagen voor de wedstrijd
Vandaag vertrokken voor ruim een week Spanje – beetje genieten van zon, zee en warmte en oh ja, een dagje buitensporten hoort er ook bij. Vanaf Rotterdam naar Girona gevlogen waarop we (ik+M) aansluitend de bus in konden. Een kleine vier uur na vertrek stonden we in Pineda de Mar. Bij een pompstation eerst wat te drinken + te eten gekocht – door de snelle reis hadden we geen gelegenheid om ergens koffie te drinken, laat staan wat te eten. Aan de benzinepompmeneer gevraagd of hij onze straat kende; de kaart van het dorp werd erbij gepakt en het bleek dat we slechts 200m hoefden te lopen met de fietskoffer om bij ons huis te komen. Tweehonderd meter is te overzien, maar wel erg pittig als deze meters heuvelop zijn. Voor we heuvelop gingen, uitgebreid gegeten op het terras aan de voet. Genoeg energie getankt en we konden op weg – gelukkig was het glad asfalt dus rolden de koffers redelijk gemakkelijk omhoog. Vanaf vier uur mochten we ons melden bij de ‘sleutelhoudster’ – stipt om vier uur stonden we voor haar neus. Oma, zo hebben we haar meteen maar omgedoopt, moest door de buren gewaarschuwd worden. Ze hoorde de bel niet, ze is wat slechthorend. Oma liet ons he thuis zien, legde alles vier keer uit en voor we het wisten had ze een zware tas de trap opgesjouwd – dat is dus onze oma.
Het zweet stond op onze ruggen; eerst even zitten en bijkomen. Dat gereis blijft inspannend. Eerste taak was om de fietsen in elkaar te zetten – toch altijd weer benieuwd of er niets beschadigd is tijdens het vliegen. Alleen mijn achterband was leeg dus meteen vervangen voor de zekerheid. Meteen fietspomp bijgesteld want die werkte ook niet optimaal. Op een halfzacht, leeglopend bandje de heuvelaf gereden naar benzinepomp om 7 bar in de banden te zetten. Daarna koers naar zee – het uitzicht van ons balkon is op zee, maar die moeten we natuurlijk nog wel even echt gevoeld hebben aan onze voeten! Langs de kust over, wat wij vermoeden, het loopparkoers richting Calella gefietst om bij het wedstrijdterrein een kijkje te nemen. Het is pas dinsdag en ze zijn al bezig met het opbouwen van het parc fermee en het inrichten van het finish terrein. Gaaf hoor, de wedstrijd begint nu een beetje te leven.

Ik ga op vakantie en neem mee…drie mannen! Dit jaar afgereisd naar Noorwegen voor twee weken buitenleven.
De eerste week zijn we gaan kanoen op Isteren (klein meer naast het veel grotere Femund – tegen Zweedse grens aan). Na een ellenlange rit met de auto (eigenlijk auto+bus want autopech en dus vervangend vervoer) kwamen we op zondag bij Femundsmarken uit. Twee Canadese kano’s gehuurd; een Canadees is een open kano waarbij je aan een kant pedelt. Maandag de boten volgeladen met voedsel en onze eigen spullen. Een dagje peddelen en we legden aan bij een onbewoond eiland. Bivak gemaakt voor de nacht. We hadden geen tent mee maar wel bivakzak en klein dekzeiltje => maakt het allemaal nog avontuurlijker! Dag twee bleven we in ons kampement; het regende en nog belangrijker er waren twee slaapzakken zeiknat en deze moesten we droog krijgen bij het kampvuur. Gelukkig was het de daarop volgende dagen mooier weer met af en toe een bui en voornamelijk veel wind. Het meer van Isteren hebben we rond gekanoed. Verder nog op zoek geweest naar een overlandse doorsteek naar Femund – rennen door het moeras + bos leverde helaas niets op. Elke avond werd er een brood gebakken; dus deeg kneden, laten rijzen op kamertemperatuur (buiten is het nat,koud en guur maar het rijsproces vond plaats bij kamertemperatuur!) en telkens werden er nieuwe eisen gesteld aan de vuuroven. En het moet gezegd worden, altijd hadden we goed+heerlijk brood! En passant ook nog een berg beklommen waarbij we grote gedeelten door moerasachtig gebied moesten lopen.

Kortom, we hebben ons opperbest vermaakt met het survivallen in onze eerste vakantieweek!

Tweede week stapten we op de ATB, rugzakje op en van hut naar hut rijden.
We zijn gestart met een rondje Rondane. Eerste (mid)dag flinke klim en weinig kilometers maar dat betekende wel de volgende dag een machtig mooie glooiende afdaling van heel veel kilometers. Bij toeval de juiste kant het national park in (=west)/uit (=oost) gereden! Na Rondane naar het zuiden afgezakt; op de E6 paar kilometer naar het noorden gereden en richting Jotunheimen doorgestoken. Onderweg nog een balletje geslagen (en ik kan je zeggen – golfen met rugzak levert veel misslagen op!!). Langs de westkant van Jotunheimen naar het noorden gereden. Hier kregen we nog wintersport-ahaaa-Erlebnissen. Een bergweg waar we destijds op de latten tegen de wind omhoog moesten, reden we nu op groot blad met wind in de rug naar het hoogste punt. Daar stond een hut waar we destijds achter geschuild+gelunched hadden – nu troffen we het want de hut was open en hebben we binnen heerlijke pannenkoeken+room+jam gegeten! Na Jotunheimen reden we nog een stuk noordelijker over wederom een prachtige toeristische route om uiteindelijk weer bij de bus uit te komen. 5,5 dag gefietst met 453,69KM op de teller en 6350 hoogtemeters in de benen (route). Op de laatste dag nog wel een vis gescoord – dat is ons tijdens het kanoen niet gelukt..alhoewel, deze was al een paar dagen heen…

Aantal weken geleden mijn eerste ultra gelopen – een afstand langer dan de marathon. Maar wat blijkt – das zoiets als een sprint voor de echte ultraas! Honderd KM of meerdaagsen lopen – das pas echt ultra … g e k k e n w e r k …
Volgend jaar in de zomer misschien wat hardlopen in Spanje offe in de buurt van Mont Blanc?!

dit weekend maar weer gewoon het Kromme Rijnpad of blokje Bethunepolder => ook erg mooi en snel thuis..