Innsbruck – here we are [part II]

Vrijdag 6 november 2009
Deze ochtend besteden we aan shoppen; de grotere sportzaken mogen zich op onze komst verheugen. Sportzaken zijn hier niet alleen groot maar hebben ook een uitgebreid assortiment outdoorspullen. Intersport, Sportler, maar ook The North Face en Northland winkel hebben superspullen. Halverwege moesten we toch echt even uitpuffen bij fantastische cappuccino met Sachertorte in café Strudel [foto], recht tegenover café Sacher. Gezien de naamgeving hadden we eigenlijk bij de overburen moeten gaan zitten…

Natuurlijk hebben we ook de toerist uitgehangen tijdens onze shop-uurtjes. Das Goldenes Dachl bekeken (ons B&B was er 150m van verwijderd!), Triumphpforte bekeken en de mooie barokachtige pandjes een blik waardig gegund.
Van dat geslenter worden wij altijd erg moe dus werd het hoog tijd om een stukje te rennen.
Aangezien we al flink wat klim/daalmeters in onze benen en in de planning hebben zitten; houden we het nu bij een stukje vlak rennen langs de Inn.

’s Avonds rond zevenen trekken we onze bergschoenen weer aan en gaan richting Nordkettenbahn. Met het treintje + de gondel gaan we naar Seegrube, 1.905m. Inmiddels is het donker en hebben we wederom een prachtzicht over Innsbruck. En, hier ligt sneeuw – verse mooie hagelwitte poeder!!!

We hebben de smaak van het nachtwandelen te pakken en dalen in de sneeuw af richting Hoettinger Alm op 1.487m. Deze hut is tot 22.00uur geopend en we hopen daar wat te kunnen eten. Inderdaad de hut is nog geopend maar echt gastvrij worden we niet onthaald.
De eerste vraag die gesteld wordt, is waarom we zo laat aan het wandelen zijn. Geen avonturiers die Oostenrijkers… Met moeite willen ze nog een kopje soep voor ons verwarmen, tezamen met de Spezi geeft ons dit voldoende energie om verder te gaan.

Ons wordt aangeraden via de spleet naar beneden te klauteren want dat is de snelste weg. Inderdaad, recht naar beneden is wel de snelste weg, maar de meeste veilige + leukste? Dat vonden wij van niet dus zodra het kon zijn we afgebogen naar een wandelroute die deels over de rode piste nummer 3 liep (of waren we gewoon even de bordjes kwijt?).

Heerlijk gewandeld bij nachtlicht – eerste deel was onwerkelijk, zo mooi om door de sneeuw te banjeren! Eenmaal in bebouwde kom merken we dat we toch wel een beetje moe zijn; tja, bijna 1.000 hoogtemeters afgedaald… Thuis maken we nog een lekker kopje thee in de keuken van onze B&B; hier eten ook nog een krentenbol en wat pure chocolade. Net voor twaalven liggen we in bed – op naar een wit dromenland.