Ruim een jaar geleden kwam het teleurstellende, maar ook begrijpelijke, bericht dat de TransAmTri gecancelled werd. Ik vond dat niet leuk, maar tja het zij zo en ik was blij dat de beslissing voor mij genomen werd.
Dit jaar is het anders – TransAmTri, ofwel mijn #thinkbig, gaat hoe dan ook door. De race kan georganiseerd worden in Amerika – er zijn nog geen 20 deelnemers en met zo’n lang event ligt het deelnemersveld al snel uit elkaar. Sinds het begin van het jaar zweven er dan ook twee vragen in mijn gedachten: kan ik naar Amerika? zo ja, wil ik onder deze omstandigheden?
Ik moet toegeven, de focus stond de laatste maanden niet op super scherp; dat kwam door de onzekerheid van het reizen maar ook door corona-maatregelen die de voorbereidingen soms flink in de weg zat. En ook het voorbereiden met mijn team stond nagenoeg stil, tja het gezellig bij elkaar zitten met een pizza en over de route babbelen zat er niet in.
Lang kon ik de vraag of ik zou starten van me afhouden. Maar er komt een moment dat je je spullen moet organiseren en pakken. Dus afgelopen week was voor mij de week om de knopen door te hakken. Zo heb ik de praktische zaken uitgezocht en op een rijtje gezet. Het is mogelijk naar Amerika af te reizen, weliswaar via een 14-daags verblijf in een “bridge-country”, met de nodige tests en expat-verzekering. Op dit moment kan ik dus met een omweg reizen, maar hoe is de situatie over een paar weken?
En hiermee kwam een andere vraag naar boven: “Hoeveel heb ik er voor over om aan de startlijn te staan?” En dan gaat het niet over de intrinsieke motivatie, maar wil ik perse reizen als we eigenlijk niet mogen, wil ik in onzekerheid zitten tot het allerlaatste moment en, niet geheel onbelangrijk, hoeveel geld heb ik er voor over?
Zoveel vragen, zowel praktische als gevoelsmatige – mijn antwoorden schoten alle kanten op. Maar na alles gewikt en gewogen te hebben, is het antwoord duidelijk: Nee, ik ga niet naar Amerika.
Rijst meteen de vraag: “Komt er een alternatief plan?” Een alternatief komt er, maar in welke vorm/lengte heb ik nog niet voor ogen. Eerst afscheid nemen van de gedachte dat ik met ruim een maand in warm Florida zou staan met mijn voeten aan de startlijn van een groots avontuur..