..het deel van Bollnäs naar Harsa en door naar Järsvö!
Mijn bestemming in Zweden is Undersvik – daar mag ik dit weekend naar mijn diploma-uitreiking van mijn Vita Bandet (meer daarover in een volgende blogpost). Uiteraard grijp ik deze mogelijkheid aan met een paar extra dagen om te hiken. Ik heb geen zin om minimalistisch te gaan en dus zoek ik iets met overnachtingsmogelijkheden. Uiteindelijk kom ik uit bij een deel van de Hälsingeleden dat eindigt in de buurt van Järvsö dat dan weer in de buurt van Undersvik ligt. Totaal 78 km – mooi op te delen in 4 dagetappes, met aanloop op de startavond.
Bollnäs – Bollebacken 5,32km
Ik reis af naar Bollnäs en stap daar vroeg in de avond van de trein. Onderweg heb ik al boodschappen gedaan, zodat ik meteen aan de wandel kan naar mijn eerste bestemming: Bollebacken. Met de boodschappen deels in de hand (geen zin om ze netjes in de tas te steken), wandel ik in de schemer het dorp uit. Al snel wordt het donkerder en zoek ik enigszins op de tast mijn pad bergop. Het is nu al leuk!
Rond achten in de avond kom ik bij Bollegården, mijn acco aan en wordt ik ontvangen door Lars – oudkampioen Nordic Combination (met de nodige bekers/medailles in de hal). Het blijkt hier allemaal om sport te draaien: zomer- en winterskiën, hiken, zwemmen, langlaufen, etc. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het laatste deel van mijn route over een donkere ski-piste ging.
Bollebacken – Acktjärbo 19 km
Het is een koude start – de velden zijn bevroren en het gras knispert onder mijn schoenen. De ochtendzon doet goed haar best en geeft wat warmte. Een prachtige start! De velden maken snel plaats voor onverharde wegen en na een paar kilometer kom ik in het dennenbos. Hier is meer schaduw – de handschoenen blijven nog even aan. Het pad is gemakkelijk te volgen; de markering is oranje; dus oranje verf op bomen en palen met oranje top. Het pad is lichtelijk overgroeid en bedekt met gouden blaadjes van de bomen. Ik trek door het glooiende landschap; rugzak op en grote lach op mijn gezicht. Het is stil om mij heen, ik heb geen haast en ik geniet met volle teugen. Yup, dit voelt als vrijheid!
Ongeveer elk uur heb ik een stop, dit is vaak bij een vindskydd of een verlaten groepje van huizen. Rond lunch gaat de Zweedse voorkeursroute via Grasberget, een stukje klimmen. Het pad onderlangs is nat; als de Zweden aangeven dat iets nat is, dan is het zeiknat.. Heel veel klimmen doe ik deze tocht niet; de bergen zijn meer het formaat van heuvels en ze reiken niet veel hoger dan 500m.
Net na lunchtijd kom ik bij Galvsjön. Het is nog steeds fris en de wind waait recht over het meer in mijn gezicht. Het zonnetje piept zo nu en dan door de wolken en dat is genoeg uitnodiging om een skinnydip te doen.
Het laatste deel van de route van vandaag gaat omhoog naar Acktjärbo. Onderweg moet ik meerdere keren door stukken moeras; ik probeer er omheen te springen/manoeuvreren. Maar uiteindelijk zijn mijn schoenen toch zeiknat.
Eindpunt van vandaag is bij een langlaufgebied met een hut die het gehele jaar geopend is. Er zijn 8 slaapplekken, een keuken met kachel om op te koken en een woonkamer met haard. Buiten is een gebouw met twee droogtoiletten en een houtvoorraad.. Water vind ik 50m verderop bij een bronnetje. Alle ingrediënten voor een aangenaam verblijf. Behalve dan dat er geen dekens zijn en ik geen slaapzak bij mij heb. Dat wordt dus flink vuur maken en een warme plek improviseren voor deze nacht.
Mijn diner is snel klaar: wat verse snackgroenten, deels in de groentenbouillon, en Wasa krackers met paté. Leesvoer heb ik van thuis meegenomen, ook meteen mooi aansteekmateriaal voor de haard!
Acktjärnbo- Byvallen 14km
Het lukt me om een paar keer ’s nachts op tijd een blok hout op het vuur te gooien en daarmee is het comfortabel genoeg. ’s Ochtends stook ik alleen het houtfornuis op voor de warme koffie en thee. Ook deze ochtend is het een fris begin met bevroren gras. Glooiend wandel ik Bessbo en Möckelbåsbo. Hier is een dorpje dat in de zomer een stuk levendiger is gezien de meerdere picknicktafels.
Vanaf hier gaat het glooiend naar Nyvallen en zijn er meerdere stukken met moeras. Op dit gedeelte is het pad minder goed onderhouden en liggen er minder planken bij de moerassen. Kortom, ik zak nog dieper weg in de blub. Nyvallen bestaat uit een hutje in de kleuren van mijn hike-outfit – daar word ik wel vrolijk van. Zo’n 100m verder ligt Simsjon; en ja, ik doe weer een skinnydip. Dit water is kouder dan gister en ik wandel daarna stevig door om warm te worden.
Het is een korte etappe en begin van de middag ben ik al op mijn bestemming: Byvallen. Dit is een groot huis dat voor activiteiten gehuurd kan worden. Er zit een kleine ruimte op de kop van het huis waar een keukenfornuis is en 4 bedden. Buiten vind ik de houtvoorraad, de waterpomp en er staan vier picknicktafels.
Het is zulk mooi weer, strakblauwe lucht en windstil dat ik buiten lunch en mijn krant lees. Tegen het einde van de middag wordt het frisser en besluit ik het vuur in het fornuis te starten. Helaas, het lukte me niet om een vuurtje te stoken in deze prachtige Husqvarna.
Na een uur klooien bedenk ik me dat ik het ook buiten kan proberen; daar kan ik uiteraard ook water koken en mijn schoenen drogen. Zelfs dat lukt me niet; geen wind en blijkbaar is alles heel vochtig. Ik voel me klunzig dat het me niet lukt en baal best wel. In deze hut zijn ook geen dekens dus ik zorgen dat ik op een andere manier warm ga slapen – het wordt een paar keer heen en weer rennen over straat.
Byvallen – Harsa 19km
Dit was geen comfortabel warme nacht, maar gelukkig heb ik nog wel wat kunnen slapen. Rillend sta ik op en buiten jog ik een stukje om op temperatuur te komen. Het is nog steeds windstil dus ik heb er geen vertrouwen in dat het me nu wel zou lukken om vuur te maken. Geen koffie bij het ontbijt, dus gun ik mezelf een complete reep chocolade ter compensatie – dan ben ik in ieder geval voor mezelf een beetje te genieten.
De klim gaat richting Svedåsen – het oude bos is deels gekapt en meerdere windmowindmolens steken ver boven de bomen uit. Het is een deel van Finnskogen, een gebied waar in heel vroegere tijden Finnen woonden. Ik kom bij een huis met een bord in de tuin. Op het bord staat iets van galerie en nog meer tekst die ik niet begrijp. Het huis ziet er verlaten uit maar het lijkt wel of het in de zomer gebruikt wordt. Ik zie een toilet en maak er gebruik van – toch wel fijner dan je behoefte in de natuur te moeten doen. Daarna maak ik nog een rondje rond het huis tot er plots iemand uit de voordeur stapt. Oeps, we schrikken lichtjes van elkaar. Het blijkt dat Wila hier woont en deze galerie heeft. Ze laat me zien welke mooie kunstwerken ze maakt van natuurlijke materialen. Wel vraagt ze mij om mijn mobiel weg te leggen – het blijkt dat ze niet tegen straling kan. Vandaar dat ze op deze plek woont; een plek met extreem weinig straling en dus ook geen bereik. In de winter verblijft ze in een dorp waar ze ook kan wassen en koken, echter dan moet ze binnen 3 meter van het huis blijven om geen last te hebben van de straling. Ongelofelijk, dat is geen gemakkelijk leven in de huidige maatschappij.
Ik wandel door naar Prästvallen, een klein dorpje dat deels bewoond is. Het pad is lastiger te volgen en de moerasstukken zijn langer en dieper dan de vorige dagen. Zelfs de plasticzakjes-strategie blijkt niet te werken want ik zak tot boven de enkels (ofwel boven de plastic zakjes) in de blub. Sterker nog, af en toe verlies ik bijna mijn schoen – ik kan er wel om lachen hoe ik aan het kneien ben.
Steeds verder klim ik; ik rond de Hästberget en de Kronskogskojan om uiteindelijk op de Blackåsberget te staan (504m hoog). De afdaling gaat door nog meer moerasgebied richting Harsa. Dat is mijn bestemming van vandaag – ik hoop daar een bed in het hostel te hebben. Ook nu heb ik nog steeds geen bereik en kan ik dus niet informeren of er plek is. Ik banjer door tot het hostel en het blijkt dat ik nipt op tijd ben. Een kwartier later en alles zou afgesloten zijn en had ik een andere optie moeten vinden. Deze nacht heb ik dus wel een comfortabel bed, een warme douche en verwarming. En zelfs de allergrootste tv die ik ooit gezien heb, het Zweedse nieuws was ineens erg indrukwekkend op dit bioscoopgrote beeldscherm.
Harsa – Järvsö 21km
Jippie, warme koffie en thee bij mijn ontbijt dat vind ik wel weer luxe. Vandaag is het helaas geen enorm inspirerende route; grotendeels langs de asfaltweg. Er is geen alternatief, maar gelukkig is het een rustige weg en ik heb vandaag geen plastic zakjes nodig. Bovendien tref ik weer goed weer en is er ook een mooi skinnydip-meer. Vandaag is het grotendeels bergaf en met het asfalt onder de voeten gaan de kilometers toch nog snel voorbij.
Een echte fika nuttig ik in het dorp. En ook is er een supermarkt voor mijn boodschappen. Bij de VVV informeer ik vast naar de dingen die er te doen zijn in het dorp. Het is superlaag seizoen dus alleen de dierentuin is geopend. Mijn acco ligt een paar kilometer buiten het dorp dus ik wandel weer verder.
Met deze wandeletappe eindigde mijn micro-adventure op de Hälsingeleden. Een leuke en makkelijke route in een prachtig herfstig landschap en vanwege de moerasdelen kun je laarzen overwegen. Aanrader is om een slaapzak mee te nemen!
- Bollnäs – Bollebacken 5km, 128hm
- Bollebacken – Acktjärbo 19km, 462hm
- Acktjärbo – Byvallen 14km, 205hm
- Byvallen – Harsa 19km, 433hm
- Harsa – Järvsö 21km, 123hm
