Het is altijd raak…als ik een zwemtocht met Ron doe, wordt het een avontuur. Vorig jaar bij mijn 10-uurs zwem in het Gooimeer moesten we eerder stoppen vanwege storm. En bij mijn Kanaaloversteek heeft Ron alle zeilen bij moeten zetten om mij in het water te houden. Afijn, een stukje zwemmen langs de kust met stroom mee klinkt dan toch als een peulenschil?
Mijn #thinklarge was een triatlon langs de kustroute, starten bij de grens met België en finishen bij Duitsland. Dat betekende zwemmen van België naar Breskens, een kleine 15KM grofweg op de kaart uitgemeten. Waterkaarten erbij, getijde-tabellen en een gunstige starttijd bleek zondagmiddag 14:00 te zijn. Dan komt de vloed op, dat betekende stroom mee richting Breskens en het was westenwind, kracht 3.
Zondagochtend, kano op het dak en de fiets met spullen achterin, gingen we op weg naar Zeeland. Auto zo ver mogelijk zuid parkeren, dat betekende bij Cadzand Bad. Kano, zwemspullen, eten en drinken uitladen en op zoek naar een goed startpunt. Precies in het midden van Het Zwin liep de Belgische grens en waren we net ten zuiden van het kitesurf veld. Hier zou ik starten met mijn #thinklarge!
Kijkend naar de zee zou het een toffe zwem worden… allereerst een pittige branding om doorheen te moeten en ook daarachter was de zee niet kalm. Dit is waar ik van hou! Nu is het alleen voor een kanoër niet zo gemakkelijk om in die golven langzaam te moeten varen. En ook al niet gemakkelijk om een instabielere kano te hebben omdat er bovenop een kist met eten en drinken staat. Afijn, je kunt je indenken dat Ron een paar keer omgegaan is. Op zich niets aan de hand, alleen ongemakkelijk en het kost dan wat tijd om weer op zee te komen. Alleen die laatste keer, dat was minder tof omdat dit bij een rotskust gebeurde. Ron is dan ook niet geheel zonder schrammen en schaafwonden uit het avontuur gekomen.
En ik? Ik had de tijd van mijn leven. Vooruit, in het begin vond ik het water frisjes en kreeg ik flashbacks naar Het Kanaal toen ik het ook koud had in de eerste uren. Maar toen er een containerschip dichtbij passeerde kwam er een smile op mijn gezicht die er niet meer vanaf ging. Wat was het fantastisch om hier te zwemmen, stroom mee, zonnetje aan de hemel en lekker onstuimig water. Na 3,5 uur was ik bij het eindpunt van het zwemmen. En stond ik op de kant in badpak met boei. Dat het toen nog een uur duurde voor ik herenigd was met Ron en Thomas was deel van het avontuur. Superfijn was het dat de Reddingsbrigade ons ons plan liet uitvoeren en ons vanaf de zijlijn in de gaten hielden. Alle kudos voor deze kanjers en uiteraard een donatie voor het goede werk dat ze verrichten.
#thinklarge
Zeezwem: 13,2KM in 3:32uur
