Categorieën
Geen categorie

#thinkdouble (DUTOR): hoezo en hoe?

Ruim een maand geleden alweer… in de eerste dagen bekeek ik foto’s, WhatsApp-groepen, social media en zweefde ik op mijn “ik heb het gechefd”-wolk. En toen die begon te zakken, kon ik laten bezinken en alles nuchter op een rijtje zetten.

#thinkdouble, ofwel officieel de DUTOR – wat een avontuur was dat!

22f8216e fd30 4c01 bfc7 08c24c19df6b - geen-categorie - #thinkdouble (DUTOR): hoezo en hoe?

Om bij het begin te beginnen: het idee kwam uit Amerika overgewaaid. Organiseer ergens tussen half september en eind oktober, je eigen dubbele triatlon off road (DUTOR – Double Ultra Triathlon Off Road). Tja, dan raak ik dus enthousiast.. hoe vet is dat en hoe zwaar is dat wel niet? Het was begin september, lekker weer en de MTB-routes lagen er perfect bij dus ik dacht: “Hoe moeilijk kan het zijn?”. Ik ging nog een week naar de Alpen om MTB-reis te gidsen voor Vasa Sport dus dat fietsdeel zou wel goed komen. Zwemmen wilde ik perse in buitenwater doen; in oktober hoeft dat niet perse een probleem te zijn. Hardlopen bij voorkeur op de Utrechtse Heuvelrug, dat klinkt zo lekker fijn dichtbij.

Dus ging ik aan de slag: vrij vragen, parkoers uitzetten en mentaal voorbereiden. Specifiek fysiek voorbereiden op alle onderdelen zat er niet in. Na mijn week in de bergen was er niet veel tijd meer over om nog uitgebreid uren te maken want je wil uiteraard uitgerust aan de start staan. Het openwaterzwemmen en de lange duurlopen schoten er een beetje bij in… dus vertrouwen op je eigen kracht en met name de mentale kracht.

Eén van de regels van de organisator: je route moet minimaal 75% off road zijn.

IMG 5454 1024x768 - geen-categorie - #thinkdouble (DUTOR): hoezo en hoe?

Het zwemdeel zou gemakkelijk zijn, dat kon in een willekeurige officiële buitenwater zwemlocatie – in mijn ogen dus 100% off road (knipoog).

Fietsen off road – dat bleek nog wel een issue te zijn. Het leek mij wel wat om alle MBT-routes op de Heuvelrug aan elkaar te plakken – dat zou echt episch zijn. Maar 360KM fietsen lukt mij niet in daglicht (op de routes mag je niet na zonsondergang zijn). Dus op zoek naar onverharde weggetjes in de buurt van de Heuvelrug om mijn nachtdeel te rijden. Hmmm, daar zijn er niet veel van. Dus zoekgebied uitgebreid en hulp ingeschakeld. Om in Nederland een route van 360KM te bouwen met 75% onverhard, waar je ook ’s nachts mag fietsen, was met recht een grote uitdaging. Ondertussen probeerde ik een loopparkoers op de Heuvelrug te organiseren – particulier terrein was eigenlijk de enige mogelijkheid. Hier schakelde ik ook hulp in om dat hopelijk te kunnen fixen.

IMG 5408 1024x768 - geen-categorie - #thinkdouble (DUTOR): hoezo en hoe?

Afijn… in de laatste week vielen de parkoerspuzzelstukjes op hun plek – zwemmen in Bussloo, fietsen door de Achterhoek en via de Veluwe terug naar de Heuvelrug. Helaas kreeg ik het lopen niet geregeld op de Heuvelrug dus moest ik in deze laatste week nog een route vinden. Tegen mijn verwachting in bleek een groot stuk langs de Kromme Rijn geschikt te zijn. Uitgerekend het Kromme Rijnpad – daar waar ik zo vaak loop en wandel. En daarmee kwam ook meteen de StayOK in beeld; de parkeerplaats was de perfecte uitvalsbasis voor mijn looprondes.

Check – parkoersen zijn geregeld, dat was mijn grootste zorg. Nu nog de laatste puntjes op de “i” wat betreft support. Zo uitgebreid als dat ik met mijn parkoers bezig was, zo minimaal was ik bezig met het organiseren van mijn support. Mijn gedachten: een persoon bij het zwemmen om warme thee aan te geven en iemand om het lopen door te komen. Als die beide personen een auto hebben, dan kan ik daaruit leven. Simpel zat en meer had ik – dacht ik – niet nodig. En hulp vragen vind ik moeilijk dus dit was minimale inspanning….

Door het delen van mijn nieuwe avontuur met de mensen in mijn omgeving, kwam de hulp vanaf meerdere kanten. Loopbegeleiding – check, T2 – check, buddy bij het zwemmen – check, BaseCamper bij zwem en loop – check, verzorgingspost fietsen – check, etc. In die laatste week voor mijn start stonden vrienden spontaan op om mij bij dit avontuur te helpen en ze boden meer dan dat ik vroeg. Ik was daar stiekum wel een beetje door overdonderd, maar wat was fijn! Het gaf mij heel veel vertrouwen in mijn avontuur.

En dan het mooiste… terwijl ik in weer en wind met mijn avontuur bezig was, groeide op de achtergrond mijn team. Via de App hielden onbekenden elkaar op de hoogte, werd de buitenwereld ingelicht en werd er gezorgd dat alles rondom mij soepel verliep. Tijdens het lopen werd ik aan alle kanten goed verzorgd en alles stond telkens klaar bij de BaseCamper. Ik was enorm moe maar had wel in de gaten dat dit superteamwerk was. Ieder pakte zijn eigen rol en verantwoordelijkheden in dit avontuur.

Mijn finish was speciaal – natuurlijk was ik blij om klaar te zijn met de DUTOR maar ik was vooral blij en opgetogen dat bijna iedereen van mijn team er was. Mijn team finishte samen met mij – dat was het allermooiste moment!

IMG 5469 1024x768 - geen-categorie - #thinkdouble (DUTOR): hoezo en hoe?
Team DUTOR: Paula – Irene – Silvia – Koen – Linda – Thijs (en niet op de foto Martine en Rudo)