Categorieën
Geen categorie

Check in – check out #thinkbig

IMG 2472 1024x575 - geen-categorie - Check in - check out #thinkbig

Maandag 2 mei 2022, 6:30am: er klinkt gejoel aan de oever van Lake Cane, aka Lucky’s Lake, in Orlando. Zeven mensen in zwemkleding staan klaar in het water. En plots is daar het aftellen: 5-4-3-2-1 en weg zijn we. Met zijn zevenen (Chad, Dennis, Jeff, Kale, Mike, Wayne en ik) zijn we gestart met de TransAmTri – we zijn gestart met de 25KM zwemmen, ofwel 25 crossings van het meer. 

Hoe ga ik dat aanpakken na een winter met weinig zwemmen (zwembaden gesloten en geen vermoeden dat ik iets “groots” ging doen)? Net als vorig jaar, tijdens #thinkdeca, vertrouw ik weer op de bluf => in mijn achterhoofd houden dat ik lange afstanden kan zwemmen en dat dus “gewoon” ga doen. En dan op hoop van zegen dat de schouders niet teveel gaan protesteren en dat mijn rug niet protesteert.

Strategie

Voor deze zwem had ik slechts één strategie bedacht en voor het eerst had ik geen wedstrijdplan. Ik vond het te lastig om te bedenken wat ik waard was en waar ik behoefte aan zou hebben. Deze ene strategie was om zo lang mogelijk in wetsuit te blijven zwemmen want dat gaf mij voordeel. Maar tja, in 27*C water is dat een kunst en dat kan betekenen dat ik behoorlijk in tempo moest zakken om niet oververhit te raken. Dus wilde ik in de koele ochtenduren zo pittig mogelijk doorzwemmen omdat ik wist dat ik later in tempo moest zakken. Nadeel van een wetsuit is dat ik, normaliter altijd last krijg van mijn rug omdat ik niet gestimuleerd wordt om mijn core te gebruiken. Hoe daar mee om te gaan is lastig en ik had ook nog geen manier gevonden om dit te trainen (dacht ik..).

Wedstrijdplan

Die is er dus niet.. de basis voor mijn wedstrijdplan is normaliter mijn voedingsplan. Het enige wat ik bedacht en bewust geregeld had, waren de pannenkoeken. Ik had nog nooit pannenkoeken gegeten tijdens het zwemmen maar als ik het niet weg kreeg dan zouden ze perfect werken voor het herstel en de dagen erna op de fiets. Mijn eettas had ik verder aangevuld met de gebruikelijke dingen, zoals gedroogd fruit, noten, cola, chips, appelmoes, salade, combucha en mijn stroopwafels uit Nederland. De echte Hollandse boterkoek vond ik niet bij de supermarkt dus helaas moet ik zonder doen (lees het verhaal van Ron over mijn Kanaaloversteek en de missende boterkoek).

De crossings

Het water is vlak en helder, er is een oranje gloed aan de horizon en wij maken onze eerste slagen. Vier boeien liggen in elkaars verlengde, deze houden we rechts – de overkant aantikken en dan weer terug. En dat dan 25 keer.. hoe moeilijk kan het zijn?

IMG 2474 1024x575 - geen-categorie - Check in - check out #thinkbig

De eerste meters zijn altijd lastig – enthousiast zwem je weg en dan moet je ritme vinden. Ritme dat je lang volhoudt, heeeel lang volhoudt.. welk ritme past er bij je als je 25KM gaat zwemmen?! Je gaat op zoek naar je comfortzone en dan een tikje rustiger en dan op hoop van zegen dat je dat lang kunt volhouden. Verder vind ik het fijn om ergens een patroon te hebben om mij aan vast te houden – normaliter is dat dus mijn wedstrijdplan en vaak zit het patroon in mijn eetmomenten/wat ik eet. Dat heb ik nu dus niet.. en daar kan ik mij de eerste crossing mee bezig houden.

Plan van aanpak

Mijn verwachting is dat ik 20-25 minuten over 1 crossing doe, als ik dan elke keer eet/drink dan duurt de dag erg lang. Want reken maar uit, elke ronde 2-3 minuten daaraan spenderen en je bent meteen een uur langzamer. Dus dat is geen optie (vind ik). Hier moet ik wel bij zeggen dat ik uit het meer kon drinken – waterkwaliteit was goed en water smaakte prima. Dus ik bedenk dat ik elke 2e crossing stop om te eten want na 40-50 minuten kun je wel weer energie gebruiken. Vooral ook omdat je niet veel wilt eten want zwemmen met volle maag is echt niet fijn. 

Aldus is mijn eetplan/wedstrijdplan geboren tijdens de eerste crossings. Zo gedacht, zo gedaan en verfijnd; tijdens elke 2e ronde bedacht ik me wat ik wilde eten en zodra ik bij de steiger aankwam instrueerde ik de persoon die daar stond. Voor dit event had ik geen crew, dus maakte ik (dankbaar!) gebruik van de crew van de anderen. Dit betekende wel dat ik uit moest leggen waar mijn voeding stond: “De witte plastic tasjes naast de paal met dat paarse tasje ernaast. En volgens mij zit het in de paarse..of toch niet, dan in een van die andere..” Kortom, eigenlijk was het niet zo handig bedacht maar gelukkig was de crew snel van begrip en al snel werd zo’n beetje alles van iedereen bij elkaar gezet en door elkaar gebruikt. Want wat maakte het namelijk uit; de meesten van ons hadden toch dezelfde dingen, denk aan cola en chips!

IMG 2469 1024x575 - geen-categorie - Check in - check out #thinkbig

Om de meeste stops zo kort mogelijk te houden en om te zorgen dat ik geen honger kreeg, was elke 3e stop een groter eetmoment en dronk ik cola. Dit laatste om er voor te zorgen dat als ik maagproblemen kreeg van het water uit het meer dit snel de kop werd ingedrukt. En uiteraard, cola geeft ook cafeïne en een suikershot die erg bruikbaar zijn!

Support

Al snel heeft de crew in de gaten dat ik erg gesteld ben op mijn ritme en doorgaan – ze helpen hier supergoed bij. En om te zorgen dat ze me niet over het hoofd zien, roep ik elke ronde “check in” als ik bij de pier aan kom en “check out” als ik weer wegga, soms zit hier niet meer dan een ademteug tussen… Na een paar uur heb ik dus goed ritme gevonden en snapt de crew “hoe ik in elkaar steek”. 

Focus 

De zon begint inmiddels meer kracht te krijgen en de lucht wordt steeds blauwer, kortom minder wolken dus vaker warme momenten. Maar eigenlijk is het nog steeds goed te doen, dus blijf ik pittig doorzwemmen. Verder probeer ik mijn focus zo veel mogelijk in het moment te houden, dus op die zon, op een boei of op een medezwemmer etc. Dat lukt niet altijd, dus af en toe denk ik aan de weinige kilometers die ik van de winter gezwommen heb => maar dat is niet goed, dus moet ik mezelf herpakken en de gedachte omdraaien: wat lig ik hier toch fantastisch te zwemmen en het voelt nog steeds goed, er is niets aan de hand. En dan kan ik er weer even tegen om in het nu te blijven. Voor mij is het belangrijk dat mijn gedachten in het nu blijven, zo probeer ik constant te signaleren hoe het lichaam voelt en wat nodig is. En die signalen en gevoelens probeer ik neutraal te interpreteren, dus niet denken aan pijn/dorst maar omdenken naar hoe ik slag/ritme iets kan veranderen om minder last te hebben.

De anderen

Het kijken naar de andere deelnemers is een goede afleidingsmanoeuvre. Ik ken de zwemskills van de anderen niet dus heb geen idee waar iedereen in het veld ligt, behalve dan daar waar ze fysiek liggen… Ik ben constant bezig met de beste (=rechte) lijn zwemmen, want tja het is zo zonde als je onnodig extra meters zwemt. Maar de anderen zie ik soms “all over the place” – hilarisch! Als ik iemand passeer dan zwem ik door maar zwaai wel altijd. Ik vind het enorm lastig om te stoppen en wat te zeggen – ik leef namelijk compleet in mijn bubbel en kom er alleen uit als ik interactie met de crew heb. Zo heb ik ook geen aandacht/blik voor Jade die foto’s vanuit de kano maakt van ons – ik zwem stoïcijns door. Wel stopte ik één keer voor Dennis, ik dacht dat hij wat tegen mij zei. Maar wat blijkt, hij is aan het zingen tijdens het zwemmen. Later hoor ik dat hij alles behalve borstcrawl heeft gezwommen. Vaak zwom hij rugcrawl wat vrij lastig oriënteren is (understatement), dus dwaalde hij soms niet alleen naar de zijkant weg maar zwom hij ook een rondje en zwom hij weer terug.. 

IMG 2470 edited - geen-categorie - Check in - check out #thinkbig

Einde ochtend

De zon begint inmiddels echt te branden. Tijd om nogmaals zonnebrand te smeren op de handen, in het gezicht en de nek want de rest is bedekt door mijn wetsuit. Dat was een extra voordeel van het wetsuit, kans op verbranden van bv de schouders was er niet en in het water gaat het snel met verbranden (vooral op een bleek winterhuidje van mij). Dus nogmaals de bevestiging dat ik zo lang mogelijk het wetsuit aan wil houden. Het gaat eigenlijk nog prima met de warmte, dus ik ga weer terug in mijn flow van pittig zwemmen – ik ben al over de helft dus dat geeft goede moed. Het eten gaat nog steeds goed en het water van het meer smaakt ook nog steeds prima. Kortom, ik overspoel mezelf met complimenten dat ik zo lekker bezig ben!

Middaguur

Ondertussen ga ik soms zo in het moment op dat ik af en toe vergeet hoe lang ik al bezig ben en dat ik niet weet of ik al toe ben aan een pauze. En eigenlijk is dat precies de “plek” waar ik wil zijn – doorzwemmen zonder aandacht te besteden waar ik mee bezig ben. Om niet een maaltijdmoment te missen kijk ik af en toe op mijn horloge. Omdat ik op dit moment “neutraal” ben in mijn hoofd durf ik wel de berekeningen aan te gaan. Dat wil zeggen dat ik uit reken hoe hard ik zwem en hoe lang ik erover doe en hoe lang ik dan nog bezig ben. Dit uitrekenen gaat uiteraard gepaard met de nodige rekenfouten en dus kom ik er telkens niet helemaal uit. En omdat ik ook telkens vergeet waar ik ben, kan ik elke ronde weer opnieuw aan het rekenen gaan.  Perfecte bezigheid om de tijd voorbij te laten gaan. 

17 kilometer

Nu is het toch echt warm aan het worden en ik vermoed dat mijn wangen steeds roder worden – tijd om terug te schakelen. Ik schroef dus mijn zwemtempo een flinke tik omlaag en pas mijn stops aan. Mijn eetmomenten omvatten niet veel zout en tot nu toe heb ik redelijk veel water uit het meer gedronken dus ik besluit hier actie op te ondernemen – ik wil meer cola drinken en pak er dorstlesser bij. En uiteraard geef ik mezelf een compliment dat ik dit op het juiste moment aanpak want ik heb nog geen inkakmoment gehad. Sterker nog, ik realiseer mij dat het goed gaat met mijn rug. Dat is een heerlijke constatering en ik kan weer een crossing nadenken waar dat aan zou kunnen liggen. Mijn conclusie is dat er twee factoren zijn. Een kleine factor is het feit dat ik elke 2 km op mijn voeten sta en dus niet in mijn rug hang. Maar de grote factor (denk ik) is de krachttraining die ik nu ruim een jaar consistent doe – dat geeft moed om dat te realiseren!

2022 06 04 1024x545 - geen-categorie - Check in - check out #thinkbig

Nog 5 kilometer te gaan

Yes, ik realiseer mij dat ik vandaag langer heb gezwommen dan mijn bluf-zwem tijdens de #thinkdeca dus ik heb weer een feestje te vieren. Maar ik realiseer mij ook dat ik nog maar 5 crossings hoef te doen en nog maar 2x een stop heb. Vette shizzle, ik ben er gewoon bijna – maar nog niet helemaal. Dus ik zwem door tot de 22km; ik drink en eet en roep weer “check out”. Nu wordt het lastig in mijn hoofd, als ik het patroon aanhoudt dan heb ik over 2km een grote stop en dan hoef ik nog maar 1km. Omdat die laatste km altijd wel lukt, besluit ik mezelf te verwennen met een middelgrote stop op 23km. Ondanks dat ik wat meer eet en drink, roep ik binnen no time weer “check out” en zwem voor de op-een-na laatste keer naar de overkant – de finish lonkt. En die finish lonkt heel hard, maar mijn lichaam protesteert ook hard.. het is hangen en wurgen in km 24 – ik krijg mijn armen amper over het water naar voren. Help en dan moet ik nog de laatste kilometer doen, ik heb geen idee hoe.. Ik kom weer bij de pier aan – roep “check in” en “check out” en start de laatste kilometer. Ik ben er klaar mee, ik wil klaar zijn en ik vind dat ik niet zo moet miepen want dan kom ik er nooit. Dusss ik zet de versneller in en hark die laatste kilometer binnen no time er doorheen. Yes, ik zie de laatste boei en ik zie iedereen van de crew op de pier staan – ze staan te klappen en te juichen.. ze staan er om mij binnen te halen en om het feestje van mijn finish te vieren, hoe gaaf is dat! Er lopen tranen uit mijn ogen die mijn zwembrilletje vullen waardoor ik niets meer zie, het maakt niet uit.. ik ben bij de finish en heb inmiddels grond onder de voeten. Het liefst gooi ik mijn armen in de lucht, maar nee dat lukt me niet.. met een langzame tred loop ik richting pier en zeg ik: ”Well, I am a bit tired now” en ik druk de stopknop op mijn horloge in: 9 uur, 15 minuten en 47 seconden. Klaar mee en blij mee en nu in een stoel bijkomen..

IMG E2468 1 - geen-categorie - Check in - check out #thinkbig

Herstel

Ik hang in een stoel, mijn ellebogen rusten op de armleuningen, in mijn ene hand een stuk pizza in mijn andere hand een pot appelmoes en op de grond naast mij een fles chocolademelk. Ik hijg na en eet/drink constant. Het besef begint in te dalen – het eerste onderdeel heb ik gehad en wat heb ik het goed gedaan.. ondanks de moeilijke momenten ging het eigenlijk gewoon prima. Ik zat heerlijk in mijn bubbel en zwom strak door. Ik zak nog iets verder onderuit en sla de handdoek iets strakker om mij heen.. ik doe mijn ogen even dicht, maar lang is het niet want ik ben te opgewonden. En de anderen zijn nog bezig, dus al snel sta ik op de pier de anderen aan te moedigen. De uren vliegen voorbij terwijl ik hang/zit/sta/eet/drink etc.

IMG 1568 1024x768 - geen-categorie - Check in - check out #thinkbig

Inmiddels finisht Wayne net binnen de 12 uur en kort daarna stapt Mike het water uit – hij heeft nog nooit meer dan 2uur in het water gelegen en heeft daar nu ruim 12 uur van gemaakt (petje af!). Chad is de derde persoon die de 25km binnen de tijdslimiet van 15 uur haalt. Inmiddels is het donker geworden en stapt Kale de pier op. Hij is ‘s ochtends ziek geweest en heeft daar flink tijd verloren en komt een paar kilometer te kort. Jeff heeft zijn dag niet en heeft ‘s middags een lange powernap gedaan, helaas heeft dit ook teveel tijd gekost. Als laatste ligt Dennis nog in het water, hij geniet van de vuurwerkshow van de buren (Disney World). Zijn teller komt op 15 kilometer uit, althans 15 officiële kilometers – als hij rechtdoor had gezwommen had hij meer kunnen scoren. Maar we zijn tevreden en vooral dankbaar voor wat we vandaag mochten en konden doen. En wat heeft de crew een fantastisch werk verricht – zij hebben ons gaande gehouden niet alleen met eten/drinken maar vooral met motiverende woorden!

IMG 2466 1024x575 - geen-categorie - Check in - check out #thinkbig

Statistiek: 25km zwemmen in 9:15:47 uur (bruto, dus inclusief stops voor eten/drinken/zonnebrand smeren etc)

#sponsoralert ik heb in de Fjord van DeBoer gezwommen – naast dat het een supersnel pak is waarmee ik in planee door het water glijd (echt waar – zo voelt dat!), heeft het supersoepele arm-/schouderdelen en dat maakt dat ik niet hoef te wennen aan het pak (het kost mij geen extra kracht/energie om mijn slagen te maken)

#tobecontinued