Mede door de corona ben ik eerder en veel meer gaan buitenzwemmen dan in gewone tijden. Eerst wennen aan het koude water: wetsuit, sokken en dubbele badmuts en dan nog steeds met de nodige “brainfreezes”.
In de loop van de weken werd de watertemperatuur en ook de temperatuur boven het water aangenamer. En nu ben ik aanbeland in het stadium dat ik af en toe zonder pak ga. Het ultieme gevoel van de koude tinteling op je huid terwijl je kacheltje je van binnen op temperatuur houdt. Herinneringen aan koud water komen boven drijven – vorig jaar in Frankrijk bij het trainingskamp van Jacques Tuset is het meest levendig. Ik had, dacht ik, behoorlijk getraind in koud water en ik zou deze stage doen om de zesuurs-test af te tikken. Thuis had ik voornamelijk in Maarsseveen en in het Hens gezwommen. In Frankrijk dook ik de zee in… dat was een hele andere sensatie; het werd een “Freaking Out”- weekend met veel onzekerheid en kou..lees mijn blog: https://jacomina-ultra-athlete.nl/2019/04/freaking-out.html
Deze stage bleek achteraf een cruciale schakel in het bouwen van mijn zelfvertrouwen voor het meest lastige onderdeel van mijn Stedentrip XL: de kanaaloversteek. Ik had mij mentaal voorbereid en was in mijn doel geslaagd.