Mijn kracht is mijn mentale conditie: ik doe mijn hoofd in het water en kan kilometers zwemmen. Mijn blik is vooruit, oriënterend op het doel dat ik mij gesteld heb. Op tijd eten en drinken met focus op de constante energiestroom in mijn lichaam. Flexibel omgaan met de omstandigheden en daarmee zo efficiënt mogelijk zijn. Een korte slag als het onrustig water is en lange ontspannen slagen als ik stroom mee heb. Dat vind ik ook zo tof aan mijn ultra-bezigheden.
Mentaal zó sterk zijn dat – als het even wat minder gaat en ik een keer te weinig eet of niet drink – ik denk dat het me niets doet. Of het water is woeliger dan ik denk en het zwemmen kost me meer kracht dan dat ik eigenlijk wil. Ik sla me daar mentaal wel doorheen. Mijn blik is nog steeds vooruit.
Ik wil tenslotte mijn doel bereiken!
Ik wil tenslotte mijn doel bereiken!
Mooie instelling om toe te passen in een wedstrijd waar je blik op de finish gericht is. Maar het werkt minder goed in het dagelijks leven als er geen finishlijn is. Ik was al een paar maanden oeverloos aan het zwemmen in onrustig water. Dat kostte me veel kracht en te vaak leverde ik in op mijn heilige voedingsschema. Het werd mentaal steeds lastiger om vol te houden.
Dus werd ik vorige week keihard met mijn neus op de feiten gedrukt. Al tijden mentaal moe. Dat trekt fysiek een wissel en alles hakt er drie keer zo hard in als er emotionele stress bij komt. Kortom, ik was gevloerd en zag het allemaal niet meer helder. Het liefst wilde ik mijn hoofd in het water steken en kilometers door malen, maar dat ging dus juist niet meer…
Wat wel hielp, was dat ik voor mezelf en de buitenwereld erkende dat ik mijn grenzen bereikt had. Dat was even schrikken, misschien schrok ik zelf nog wel het meest. Normaliter draaide ik flexibel om mijn grenzen heen, om ze steeds weer iets op te rekken of te verleggen. Deze keer waren de grenzen mijn finishlijn waar ik overheen strompelde.
En nu, nu houd ik mijn hoofd boven water en hang ik aan de kant. Ik neem de tijd om te kijken waar ik ben en hoe ik doelen ga bereiken zonder oeverloos kilometers door te zwemmen tot het niet meer lukt.