Net als vorig jaar mag ik dit jaar uitkomen voor het Hellas Eerstedivisie team. De wedstrijden van deze divisie zijn kort; van 1/16e tot OD. Dat is dus best lastig voor mij als diesel; maar de teamspirit geeft een enorme energiestoot (wat erin resulteert dat ik vorig jaar best verbaasd was over mijn sprintcapaciteiten..).
De aftrap van het seizoen vond plaats in Twente, de UT-triathlon. Een geweldige wedstrijd op+rond de campus van de Universiteit van Twente. Zo’n tien jaar geleden ook al eens gedaan; je gaat twee keer van start; ’s ochtends doe je individueel een 1/16 en ’s middags met je team een 1/8.
In de ochtendserie hadden mijn teamies erg goed gepresteerd en mijn prestatie was niet slecht genoeg om hen van de eerste plek te houden. Dus in de middag mochten wij als favorieten van start. Het was een jachtstart – dat betekende dat de andere teams op een omgerekende tijd (nav ochtendserie) achter ons mochten starten. De eersten die over de finish zouden komen, hadden gewonnen.
We hadden voor deze wedstrijd getraind – we wisten wie wanneer onze zwakke schakel was. Maar die andere teams waren erg sterk. Kortom, we voelden die hete adem wel in de nek.. We vertrouwden op onze samenwerking en na de start keken we niet meer om. Het hoefde ook niet, het bleek dat we onze voorsprong uiteindelijk verder uitbouwden. Prachtige samenwerking die zijn basis vond in goede communicatie onderling en de sterke en zwakke punten van de ander kennen. Het was een supergevoel om deze eerste wedstrijd winnend af te sluiten – op naar de volgende.
