was de opdracht voor mijn laatste triathlon van het seizoen 2012. Klinkt gemakkelijk maar twee weken naar de hele in Podersdorf wist ik het zo net nog niet. Ik had nagenoeg niets gedaan dan geluierd in die weken – de hitte had me behoorlijk ‘lam’ gemaakt. Vol spanning stond ik dan ook aan de start van de Olympische Afstand in Spijkenisse. Zou mijn lichaam de snelheid aan kunnen en zou ik het mentaal leuk genoeg vinden onderweg om ‘pijn’ aan te kunnen?
Het zwemmen was in wetsuit – dat was alweer een tijdje geleden dat ik daar in getraind had. Je drijft wel lekker maar bij de schouders voel je m ook wel een beetje trekken. Afijn, een beetje aan de zijkant gestart op de voorste rij. De eerste paar minuten voelen dan aan als een wasmachine maar ik word er wel fel van. Na een paar honderd meter ga je ns kijken wat er rondom je zwemt en of je ofwel in de benen blijft hangen ofwel er voorbij steekt. Tot het keerpunt bleef ik een beetje in het veld hangen in mijn comfortzone – gelukkig werd ik op tijd ‘wakker’ geschud en besloot ik de tweede helft van mens naar mens te zwemmen. Uiteindelijk bleek ik zeer kort op twee clubbies te zitten.
In 2006, in voorbereiding op Hawaii, had ik hier ook aan de start gestaan; ik verkeerde in een niet opperbeste vorm en vond het fietsen toen verschrikkelijk maar had geen idee meer hoe het parkoers was. Benieuwd maar ook een klein beetje huiverig sprong ik op de fiets voor een grote ronde van ruim 40KM. Onderweg was het prachtig – een echt Hollands parkoers met weiland, dijk, water, wind van alle kanten en heel veel bochtend – ik vond het prachtig.
Het loopparkoers was dit jaar aangepast; twee keer heen en weer. De eerste ‘heen’ ging supersnel voorbij – ik kon lekker fris en fruitig lopen, ondanks dat het warm was. Tja, eigenlijk vond ik het niet echt warm want in Podersdorf waren het toch aanzienlijk wat meer graden op de thermometer. Ik zag voor het keerpunt dat er vier dames voor mij zaten en die liepen er ook fris bij. Maar ik vond het zo heerlijk om op tempo te lopen dat ik steeds sneller ging lopen. In de tweede ronde kwamen er meer triathleten op het parkoers en er kon nu ook flink ingehaald worden. Ook dames, maar ik had geen idee of ik ze lapte of een plaats opschoof in de klassering. Ach, ik draaide een lekkere wedstrijd op een lekker tempo en ik had het naar mijn zin; klassering boeide me niet.
Clubbie Bart was deze dag een van de speakers en die kon mij net voor de finish mededelen dat ik als 3e dame overall over de meet ging! De laatste 50m nog ffkes aangezet om onder de 2:25 te blijven, het lukte me met 1 seconde. Supereindresultaat om een superseizoen mee af te sluiten!
En nu zes weken de stekker eruit – dat wil zeggen ik mag van mezelf geen wedstrijden doen, niet meer dan 100KM fietsen en niet langer dan 1,5uur hardlopen. En alles wat ik minder doe, is helemaal goed. Lichamelijk en mentaal lekker bijtanken om volgend jaar weer leuke dingen te doen – heb er nu al zin in..
Spijkenisse, Olympische Afstand: 2:24:59, 3e dame overall en 2e D40. Zwemmen in Orca wetsuit – fietsen op Scott Foil – hardlopen op KSwiss K Ruuz.
