Als natural runner ben ik altijd nieuwsgierig naar nieuwe schoenen en wil altijd graag alles uitproberen. Natural runner ben ik niet altijd geweest; althans tot een paar jaar geleden liep ik als vanzelfsprekend op stevige anti-pronatieschoenen. Ik zak namelijk behoorlijk door mijn voetboog dus dat moest uiteraard verstevigd worden. Dat ik altijd al op mijn voorvoet liep was blijkbaar niemand opgevallen en ik kwam er pas een paar jaar geleden achter dat ik helemaal niet zo erg blij werd van die zware schoenen. Ik had neutrale schoenen en daar rende ik eigenlijk ook best lekker op, dus ik ging daar verder mee experimenteren. Lichter en neutraler werden mijn volgende schoenen en ik kon gemakkelijker lopen. Twee jaar geleden rende ik voor het eerst op de FREE van Nike – heerlijk! Uiteraard heb ik dat ook op moeten bouwen maar ik wist nu in welke richting ik het wilde zoeken; mijn voeten willen vrijheid en beweeglijkheid.
Naast de FREE run, ren ik op FiveFingers, Adidas Boston, FREE 3.0; gebruik ik Kanadia trailschoenen van Adidas in de bergen en de Pegasus Trail op de Hollandse trails. Erg benieuwd ben ik dan ook hoe de Merrells lopen in mijn achtertuin – onverhard maar niet erg heuvelig.
Vrijdagavond, half uur voor de zon ondergaat, trek ik de Merrells aan. Heerlijk comfortabel aan de blote voet; de elastische band aan de achterkant van de schoen zorgt voor een goede fit zodat je enkel er niet uitglipt. Met de veter kun je de schoen op de wreef aantrekken; de voorvoet is lekker breed zodat je voet zich wat kan spreiden om zelf balans te zoeken tijdens het rennen. Kortom, een stukje erop wandelen voelt al heerlijk aan. Maar vanavond ga ik met de Merrells het bos in.
Vanuit huis is het een paar honderd meter over de weg – even wennen aan het lichte gevoel en het tikken van het Vibramrubber op het asfalt. En daarna op de onverharde paden – boomstronken, takjes en eikels ontwijkend zoals ik gewend ben op de FiveFingers. Maar ik kom er al snel achter dat ik eigenlijk niet hoef te ontwijken; de zool gemaakt van Vibramrubber is iets stijver dus is de onderkant van je voet minder gevoelig voor uitstekende dingen. Tevens is de voetboog licht voorgevormd, dit geeft een heerlijk gevoel van een goed passende schoen zonder dat het ten koste gaat van de flexibiliteit bij het landen (het natuurlijke inzakken van de voetboog).
Net voor mij schiet er een reetje over het pad – ik wordt uit mijn flow gehaald en realiseer me dat ik al een half uur onderweg ben. Van richting veranderen en terugrennen voor het te donker wordt om in het bos te lopen. Een stuk paardenpad gaat prima – lichte tred met hoge frequentie en je merkt amper dat het rul zand is. Binnen uur sta ik weer voor het huis – heerlijk gelopen en geen last van pijntjes, schuurplekken, verkrampingen of iets dergelijks.
Het weekend erop ga ik naar Sauerland; overdag stukje fietsen en ’s avonds stukje lopen. Deze keer geen vlakke route maar de nodige hoogtemeters. Achter ons huisje ligt wat hoger op de berg een mooi bos om te verkennen. Het pad omhoog is wat aan de steile kant en op de Merrells heb ik er meer moeite mee. Ik ben al geen klimmer (korte achillespezen) en dus moet ik al heel snel alleen op de voorvoet lopen om boven te komen – mijn kuiten zijn binnen no time opgeblazen. De fietstocht overdag heeft de spanning al lichtjes opgebouwd dus dat hielp niet echt mee. Gelukkig worden de paden wat minder steil en mijn kuiten al wat warmer en soepeler. De afdalingen gaan deels over bospad maar ook over stenen paden – hier heb ik echt grote moeite mee. Geen demping en vlakke schoen, dus ik houd me flink in qua tempo. Ook het pad met losse stenen ging erg langzaam (zowel omhoog als omlaag); het zorgde voor mij voor teveel instabiliteit. De volgende ochtend voelde ik wel mijn kuiten en achillespezen van dit stukje rennen. Uiteraard (ahum) weerhoudt mij dat niet ervan om de tweede avond weer richting bos te rennen. Nu kost het me nog iets meer moeite om op gang te komen, maar ik krijg de kuiten weer los en ren heerlijk over de bospaden. De afdalingen over asfalt en losse stenen gaan nog steeds niet lekker.
In mijn achterhoofd had ik nog de gedachte om de Koning van Spanje trail (30KM in Limburg) met de Merrells te lopen – bij verschillende trails heb ik mensen op Merrells zien rennen. Maar helaas, het gaat in de heuvels niet lekker genoeg om vol vertrouwen aan de start te staan; mijn lichaam is er nog niet sterk genoeg voor. Terug naar mijn eigen bos in de achtertuin om meer te wennen, want hardlopen op de Merrells ga ik zeker vaker doen.