Vorig jaar was ik bij de eerste editie van deze trail en ik vond m fantastisch. Dus dit jaar wilde ik weer graag aan de start staan. Er zijn maar weinig trails in NL en dit parkoers heeft ook best wat hoogtemeters. Tegenover de ruim 30KM staan ruim 500 hoogtemeters genoteerd; vorig jaar precies goed voor mij om deze trail rennend te voltooien – nergens wandelen en dat is heel wat voor mij (ik ben geen beste klimmer). Dit jaar ben ik iets minder op de loopKMs gericht, maar naar verwachting wel getraind genoeg om weer rennend boven te komen en denderend naar beneden te gaan.
De wedstrijdvoorbereiding dit jaar was helaas wat anders dan vorig jaar; toen zaten we de avond er voor nog aan heerlijke Limburgse biertjes en sliepen we op de Gulpenerberg. Dit jaar stond de wekker vroeg om ’s ochtends vanuit Utrecht naar het zuiden te rijden. Het was namelijk baggerweer en dat lonkte niet om een nachtje te bivakken. Vanuit droog Utrecht reden we naar regenachtig Limburg – onderweg zakte het kwik nog een aantal graadjes tot deze bleef hangen op de 7 graden. De regen was de afgelopen dagen met enige regelmaat gevallen dus het parkoers was nat, modderig en blubberig. Een trailschoen met profiel was een must!
Net als vorig jaar vertrekken we over wat breder parkoers richting de ‘Koning van Spanje’; daarna gaat het over in voornamelijk single track. Na zo’n 8KM door de rivier; daar waar we vorig jaar nog met een natte schoen wegkwamen, was het dit jaar met beiden onderbenen door het water heen ploegen. Rest van het parkoers was niet zo zeer technisch als gewoon heel modderig. Dus constant corrigeren, kleine pasjes nemen en vol grondcontact houden.
Uiteraard kwam ik weer langzaam op gang; halverwege had ik het gangetje er lekker in. Zoals gewoonlijk begon de race voor mij weer in de tweede helft. Onderweg overigens flink wat bekenden gezien; zowel rennend als fotograferend naast het blubberparkoers. Opvallend veel lopers van de Transalpine liepen mee – erg leuk om die in NL tegen te komen. Dus hier en daar werd er ook nog wat gekletst onderweg. Ondanks de blubber kwam ik toch nog binnen de drie uur binnen – doel bereikt, vieze kuiten en erg tevreden! Een mooie voorbereiding voor volgend weekend, dan mag ik twee dagen achter elkaar hardlopen in de Ardennen, met wel wat meer hoogtemeters.
Adidas Kanadia – 2:56:02uur – 30.600 verticale meters – 600+ hoogtemeters Fotocredits: Timo De Boer en Bjorn Paree