In januari had ik het tweede weekend van april al blauw omrand in mijn agenda gezet: vrouwenwielrennenweekend! In de regio Utrecht wordt er van februari tot en met augustus door een vrouwengroep elke week gefietst. Dit initiatief, vrouwenwielrennen, wordt ondersteund door de KNWU om meer vrouwen aan het wielrennen te krijgen. En het is een succesvol initiatief; dit weekend werd voor de 14e keer georganiseerd en er waren 45 vrouwen op af gekomen – een record.
Door het ultralopen had ik de afgelopen jaren weinig KMs op de racefiets gemaakt. De laatste twee jaar was ik gemiddeld 1x op een fietstraining van het vrouwenwielrennen geweest – hoog tijd dus om daar verandering in te brengen. Mijn doel voor dit weekend was ‘het terugvinden van mijn fietsbenen’ – ze waren een beetje ondergestofd.
Op vrijdagochtend reed ik met Marloes uit Veenendaal richting Limburg, Epe. Meer vrouwen hadden hetzelfde gedaan en dus konden we met een groepje ’s middags een rondje in de omgeving verkennen. Het was heerlijk weer met een zonnetje erbij. Ontspannen reden we heuvelop en heuvelaf – het klimmen ging voor mijn doen niet eens zo onaardig.
Zaterdagochtend was de eerste officiële training van het weekend – een duurrit op praattempo met wat pit de heuvel omhoog. Met lichte regen vertrokken we maar gelukkig klaarde het aardig op. Er werd flink gekletst onderweg, alleen heuvelop was het wat stiller. Jammer genoeg was er ook voldoende tijd om te kletsen tijdens verwisselen van de lekke banden. Score lag bij thuiskomst op 6 stuks totaal.
Als triathlete kon ik het natuurlijk niet nalaten om ’s middags een rondje te rennen in, onder andere, het Bovenste Bos. Het crossen met de Nike FREE 3.0 over de onverharde paadjes vergde wel wat van mijn balanceerkunsten; de FREE’s waren in de modder spekglad..
Zondag reden we een duurrit van ruim vier uur; tijdens deze rit was de groep kleiner en waren we meer aan elkaar gewaagd. Er werd nu pittiger doorgereden; af en toe op het lint tegen de wind in, op de macht de kleine heuvels omhoog, op souplesse de langere heuvels. In het laatste uur stoempten we onder andere de IJzeren Bosweg en Cauberg op. In het laatste kwartier nog een ontiegelijke bui op ons hoofd gekregen, maar gelukkig konden we thuis snel douchen en opwarmen. Met zware bovenbenen en een zeer voldaan gevoel zetten Marloes en ik ’s middags de fietsen achterop de auto. Mijn doelstelling voor dit weekend heb ik bereikt: de benen zijn afgestofd en wakker geworden!