Na een paar weken kort werk gedaan te hebben, sprintduathlon en 4mijl op de baan, kon ik 31 maart weer genieten van het langere werk. Ik stond aan de start van Cretes de Spa, een ultratrail in de Ardennen over 53,5KM. Het was de eerste keer dat deze lange trail georganiseerd werd en je kon er meteen een punt meepakken voor de Ultra Trail du Mont Blanc (dat betekent dat dit tot de zwaardere wedstrijden wordt gerekend). Start in Spa en finish in Spa en naar we verwachten schenken ze Spa onderweg…
Zaterdagochtend om 9:00 stond ik samen met Marcel en TAR-maatje Chantal klaar voor de start. Na een briefing in zowel Frans als Nederlands werden we net na negenen weggeschoten. Het was mistig met temperatuur rond 9 graden. Lastig om je op te kleden want door de regen kon het nog wel ‘ns een paar graden kouder aanvoelen.
De dagen ervoor gewikt en gewogen tussen het lopen met een rugzak of fuel belt – het werd de laatste. Met 5 posten onderweg lijkt de bevoorraading te overzien en in de belt ik kon een flinke voorraad ananasgel gemaakt door Marcel meenemen voor onderweg. Afijn om negen uur het startschot; na een paar honderd meter asfalt gaan we meteen het bos in. Alles loopt nog dicht bij elkaar dus af en toe wat slalommen om wat verder naar voren te schuiven in het veld. Chantal is voorin gestart dus die heeft daar minder last van. We denken dat we flink doorlopen en na de beklimming van de eerste skipiste komen we bij de eerste post. Ruim 1:15 over ruim 10KM… uhm dat is dus helemaal niet zo snel; snel de doelstellingen bijstellen. 8KM per uur, dat betekent een kleine zeven uur onderweg, pfff. Na de nodige glazen Spa blauw en een brok banaan ren ik weer verder. Het gaat lekker, ik ben warm gedraaid en klimmetjes/afdalingen zijn goed te doen. Iets rustiger omhoog en keihard naar beneden denderen – that’s me. Voor we het weten komen we bij post 2 aan; een uurtje later en 12KM verder.. uhm, moeten we nu weer de eindtijd bijstellen?! Nee, laat maar – het is genieten onderweg en verder goed blijven eten en drinken, dan komt die finish vanzelf wel.
Na de tweede post zitten de meest venijnige klims – te steil voor mij om door te dribbelen dus ik wandel omhoog. Dat is niet zo gunstig voor mij; ik kan namelijk niet (omhoog) wandelen. Niet druk maken en rustig voortsjokken – in de afdaling haal ik al die mannen wel weer in. Ik krijg dorst en mijn water is op – helaas laat de derde post flink op zich wachten. Enkele KMs na de tweede skipist, dubbel zo zwaar als de eerste, is daar eindelijk de post (op KM 38). Flink bijdrinken met Spa, banaan eten en daar glipte een vrouw voor mij langs. Daar waar ik nu toch een beetje inkak, heeft deze dame nog energie genoeg – ze is al snel uit zicht. Ondanks het prachtige parkoers met mooie paden ben ik er langzamerhand wel een beetje klaar mee. Gelukkig voor mij worden in de laatste KMs de trail en de halve marathon over hetzelfde parkoers gestuurd. In het begin waren het de supersnellen die mij hijgend voorbij sjeesden en afsneden. Maar na een mannetje of tien werden de deelnemers vriendelijker en spraakzamer – duimpjes omhoog en complimenten. Dat gaf de burger weer moed en ik versnelde mijn tred – bergaf wel een beetje opletten (vermoeide enkels) maar op het vlakke kon ik weer redelijk tempo pakken. Bij het bergop rennen vergat ik dat ik 30KM meer in de benen had dan mijn passanten.. Goed teken; hier stonden ook de KMs aangegeven en het aftellen ging razendsnel. En voor ik het wist was ik er al – maar drie meter na de finish vond ik dat ook helemaal niet erg. Met mijn verdiende finisher’s shirt in de hand strompelde ik met stijve benen verder. Fantastisch mooi parkoers, jammer dat er door de mist weinig van de uitzichten te zien was.. volgend jaar dan maar terugkomen.
Bij de prijsuitreiking blijkt Chantal 2e te zijn geworden – super tof om haar op het podium te zien!
Trail 53,5KM + 1800 hoogtemeters – 4:47uur
Schoenen: Adidas Kanadia