halve marathon op wolkjes

Vandaag de halve in Amsterdam gelopen – op de ON schoenen. De tweede keer dat ik met deze schoenen ren. De eerste keer een krap half uurtje als herstelloopje van mijn uitspatting met de Vibrams (te enthousiast en dus flinke spierpijn in kuiten). En nu meteen een halve marathon in wedstrijdtempo. Voor de wedstrijd nog wel erge twijfels – een drukpunt onder mijn voorvoet dat ik voelde… Schoenen zijn ook wat aan grote kant omdat ze smal vallen en breed leef. Dus net voor de start de veters superstrak getrokken. Plaatsje opgezocht in startvak blauw en mijn zinnen gezet op een 1:45:er. Verwachting was dat dat moeite zou kosten maar he, dat mag best in een wedstrijd. Startschot viel en links van mij liepen de 1:45-hazen. Mijn doel, in de buurt blijven van die ballonnen en het liefst ervoor! Eerste 2KM gingen iets te hard vernam ik van de hazen dus zij lieten tempo zakken; ik besloot tempo vast te houden. De KMs schoten werkelijk voorbij – zoveel mensen in te halen en gezellige bandjes onderweg. Veel supporters langs de kant maar er werd jammer genoeg niet echt feest gevierd, dus weinig high-fives en weinig zwaaien of duimpjes op naar publiek. Afijn, mocht te pret niet drukken ik rende lekker. Na een paar KM had ik geen gevoel meer in mijn tenen maar dat herken ik wel van bijna al mijn wedstrijden. Normaliter kruipt dat gevoel verder naar voetboog en enkel – deze keer echter niet dus ik kon lekker door blijven stappen. Super parkoers – uitgezonderd het stukje over het industrieterrein. Door voor die ballonnen te blijven, wist ik me verzekerd van een mooie eindtijd. Voor ons startvak was de Business Run gestart en dat betekende dat er na 3KM al begonnen kon worden met een inhaalrace. En in de 2e helft van de wedstrijd ging ik halve marathonners uit eigen startvak inhalen (die mij in de eerste helft ingehaald hadden – altijd lekker gevoel!). Al met al redelijk strak tempo kunnen lopen dat resulteerde in een finishtijd van 1:40:05. Jammer van die 5sec, als ik dat geweten had..maar dat is achteraf.
En de voeten/benen – voelen prima!! Het is een van de weinige keren dat ik zo schadeloos uit een wedstrijd ben gekomen (bijnaam is blarenkoningin). Geen schuurplekje, geen blaar niets… de kleine spieren in mijn voeten voelen wel wat vermoeid aan, maar tja, wat wil je in onbekende schoenen rennen die totaal geen ondersteuning geven (geen anti-pronatie of stevig bovenwerk). Kortom, goede test – ik heb op wolkjes gelopen!!


Wat meer over de ON-Running schoen:
Het is een neutrale schoen waarbij de zool bestaat uit buisjes. De buisjes zorgen voor extreem goede demping, zowel verticaal als horizontaal. Hierdoor wordt je imprint dynamisch – bij normale hardloopschoenen is er dempingsmateriaal die jouw voetafdruk bepaalt. Als je op de schoen staat, wordt je gedwongen een actieve houding aan te nemen (turn me ON – activate). Doet je misschien denken aan de MBT’s en Sketchers, maar die werken anders; die brengen je constant in disbalans. De Reebok Easy Tone dan? Die hebben de zool dusdanig opgebouwd dat het lijkt of je op het strand loopt – je moet wat meer werken voor je afwikkeling. Geen vergelijk met de ONs dus.
Weer terug naar de ON. Op blote voeten zie je dat ik een doorgezakte voetboog heb wat ook terug te zien is in mijn voetafwikkeling (proneren). Als ik de ON aan doe, zie je meteen dat ik actief die voetboog hoog houdt door mijn beenspieren+rompspieren te activeren. Nu ns kijken hoe het uitpakt met de spierpijn – dan kan ik echt mijn eindoordeel vellen over de ON-Running schoen. Vandaag heb ik in ieder geval op wolkjes gelopen!