Spontaan

Gister spontaan een marathon gelopen – de Amersfoortse Marathon. Het was een groot festijn, mooi parkoers en snelle dames. En nu, tja nu dus met spierpijn in de benen onderuit gezakt in een stoel aan het nagenieten van mijn vette PR!

Mijn trainingen waren deze week een beetje in de soep gelopen door regen en andere onzin. Mijn zondagplannen stonden nog niet vast – waarom dan niet een marathon lopen.. Via twitter (tnks!) een startnummer geregeld – Lonneke kon helaas niet lopen vanwege blessure. Op zaterdag dag werken – ’s avonds voeding geregeld (soeper ananasgel van Marcel!) – zondagochtend op fiets naar Amersfoort. Goed voorbereid? Mwah, het had beter gekund..ik had de afgelopen weken kunnen trainen, massages nemen, meer pastas eten, etc. Maar dat had ik niet gedaan, ik had het spontaan bedacht dus zou ik ook spontaan hard gaan lopen; de eindtijd.. geen idee, iets van 3:30 leek me geweldig snel.

Startschot is gevallen, samen met de halve marathonners rennen we weg. Ik neem meteen een pittig tempo – uitzakken kan later altijd nog. Een deelnemer rent naast me en vraagt of ik voor een 1uur-zoveel ga of voor een 3uur-zoveel. Ik zeg hem dat ik in ieder geval binnen de 4 uur wil finishen maar hoeveel sneller dat wordt, daar heb ik geen idee van. De man kijkt mij met een vreemde blik aan en zegt me: “Dan ren je veel te hard!”. Waarop ik antwoord: “De dood of de gladiolen – gewoon hard beginnen en dan zien waar het schip strandt!” Ondertussen spookt het wel door mijn hoofd, ik ren wel erg hard.. Pas na half uur zie ik een KM-bord, die van 7KM. Ik zit nu twee minuten onder het schema van ongeveer 3:30uur. Iets uitzakken of vasthouden – hmm, ik houd tempo vast want ik loop ontspannen.

De marathon bestaat uit twee ronden waarbij we door dierentuin rennen, via de Vlasakkers, Zon & Schild en weer terug Amersfoort in. Bij de 18KM komen er een heer + dame in een klim langszij – aanpikken zegt hij. Waarop ik antwoord: “Man, ik ben nog niet eens op de helft!” Maar het bleek dat zij ook voor de hele gingen; oef, ze jakkerden best hard de berg op. Gelukkig ging het daarna best rap naar beneden, dus ik liet me vallen en liep iedereen met een noodgang voorbij (gratis meters!).

foto: Run2Day Nederland

 De stad in – langs mijn collega’s die een feest aan het bouwen waren op de laatste verzorgingspost en door start/finish. De omroeper zegt dat Lonneke als tweede de marathon ingaat en nummer drie zit er vlak achter. Nog even een high five met Mik, organisator, en doorrennen.

Deze tweede ronde zal een stuk zwaarder zijn – het meerendeel van de lopers is nu gefinished dus zitten er grote gaten in het veld. Op deze tweede ronde heb ik mij mentaal gefocussed – hier moet ik gaan stofzuigen om het tempo hoog te houden en die dame in het roze achter mij houden. Ik lig gewoon tweede dame – hoe koel is dat?! Niet teveel op het klokje kijken – deze ronde gingen we niet door de dierentuin maar wel door een stationsgebouw waar een DJ keihard “Let the Sun Shine” draaide – kippenvel! Verder skate een oud collega een stukje mee, zaten er onderweg twee clubgenoten ergens van het zonnetje te genieten en was ik scherp. Blik op ver vooruit; gefixeerd op een rug van een man die net iets langzamer liep en dan stuk voor stuk mannen stofzuigen. Er was een klein heen/weer stukje op de Vlasakkers – dame 3 zat nog steeds vlak achter mij maar ook dame 4 en dame 5 en volgens mij een dame 6? Vijf dames binnen de twee minuut, dus ik moest wel hard doorlopen om nog op podium te verschijnen. Bij elke post een korte blik naar achter, dame in het roze bleef op dezelfde afstand hangen. Bij ieder geluid dat mij inhaalde, luisterde ik of het van een man of vrouw was.. Het ging nog goed tot op 40KM plots een dame voorbij komt – in het paars.. die had ik niet gezien en niet gehoord. Ze ging nipt harder maar ik kon niet aanpikken. Ik rende half verdwaasd langs mijn collega’s op de verzorgingspost – geen Powerbar, geen water – blik was op paars gericht. Ze liep niet veel uit, maar wel genoeg om mij voor te blijven.
In de laatste KMs was ik zo druk geweest met hard door rennen dat ik me geen tijd had gegund om te bedenken op welke eindtijd ik uit zou komen.
http://www.racetimer.eu/uitslagen.php?v=%25252Fnl%25252Frace%25252Fshow%25252F826%25253Flayout%25253Dracetimer_eu
Honderd meter voor de finish zag ik de klok – 3:24laag… sprinten dus om onder die 3:25 te blijven. Wiehoe, het lukte! Als ik het kon, had ik een vreugdedansje gemaakt maar ik kon nog maar net overeind blijven staan.. auw, het deed nu al pijn..

Paar uurtjes wachten en ik mocht het podium op om de beker voor eerste vrouw recreanten in ontvangst te nemen – de beker boeit niet, die tijd wel.. dat had ik niet verwacht!

Marathontijd: 3:24:37; gelopen op Nike FREE Run