Ik ben op stepvakantie en tel me gek. Als ik drie stappen met links heb gedaan, wil ik er ook drie met rechts; idem voor 8 etc. Het tellen is na 3 dagen al zo’n automatisme dat ik zelfs mijn stappen naar het toiletgebouw tel.
Hoezo ga je met de step/kickbike op vakantie? Dat had ik ook niet enorm lang van tevoren bedacht en ik wist ook niet of het wel kon. De step schafte ik drie weken voor mijn vakantie aan en ik vond het wel leuk. Omdat ik nog geen concrete vakantieplannen had, kwam het idee om het kickbikepacking uit te proberen => toegegeven, ik wist niet eens of dat wel bestond.
Aangezien ik in juli in Nederland op vakantie wilde (hoogseizoen), zou het makkelijk zijn om een tent mee te nemen en bovendien, kamperen is leuk! Maar hoe krijg ik al mijn spullen op een step mee? De zadeltas en frametas vallen namelijk af. Maar zo’n grote tas aan het stuur zou gaan zwabberen. Dus ging ik op zoek naar een bagage-rekje voor mijn voorwiel. Dat was snel gevonden en jawel, daar pasten zelfs mijn kleine fietstassen van Vaude op. Nu dat lukte, werd het een luxe vakantie.
De veerpontjesroute van Niko Winkel zat nog in mijn inspiratiemap en leek me voor deze gelegenheid perfect. Van Leeuwarden naar Maastricht toeren en gebruikmaken van zoveel mogelijk veerpontjes. Uiteindelijk stepte ik deze van zuid naar noord, dat kwam prettiger uit met de wind. Ik heb werkelijk geen idee wat ik moet verwachten. Gaat het lukken met bagage op/aan het voorwiel en hoe lang kan ik steppen op een dag en hoe ver kom ik daar mee? Kortom, met deze onzekerheden wordt het een klein avontuur.
Het is vrijdagochtend en ik pak mijn step of eigenlijk moet ik kickbike zeggen, want dat is deze volwassenstep. Spullen passen prima in de kleine fietstassen en de tent en slaapspullen liggen op het rekje. Het doel is om geen rugzak te hebben – dat is gelukt. Ik ga naar het station om de trein naar Maastricht te reizen. Omdat ik op het allerlaatste moment pas besloot om van zuid naar noord te reizen, pak ik prompt de verkeerde trein. Balen want nu moet ik terug reizen en dan kan ik pas naar het zuiden. Gelukkig heb ik geen einddoel voor vandaag dus is er geen stress.
Maastricht – Meers (28KM – 1 veerpont)
Ook met steppen is het lastig om een stad uit te komen, vooral als je nog niet in je routine zit. Ik mag meteen een omweg plannen door een afgesloten brug (nope – hier is geen vervangend pontje). Langs de Maas ga ik de stad uit en dat is bijna meteen al mooi. Zodra ik de stadsgrens verlaat ben ik in de natuur en rijd ik door de Maasvallei. Het is eind van de middag, het is warm en rustig op de weg.
Na een uur steppen weet ik ongeveer mijn actieradius – ik stop om mijn bidon half leeg te drinken en vooruit te kijken naar een camping. Er zijn niet veel kampeerplekken te vinden dus moet ik een stuk van de route af (4KM). Het zal begin van de avond zijn voor ik aan kom. Onderweg koop ik bij de Griek alvast mijn diner (dat kan afkoelen) en een koude cola om meteen op te drinken.
Na bijna 20KM bij Geulle heb ik veerpont #1 te pakken; nummer 1 van de hoeveel? Het totaal aantal pontjes weet ik niet meer, net als het totaal aantal kilometers maar het doet er ook niet toe – ik ben op vakantie! Aan de andere kant van het water ben ik in België – dat zal in de Maasvallei vaker gebeuren.
Na bijna 30KM kom ik bij de kampeerplaats Aan de Diek in Meers aan en ik heb dorst en ik rammel. Mijn diner dat ik 15KM eerder gekocht had, is nog niet helemaal afgekoeld. Eerst maar douchen en dan met een voldane glimlach mijn diner eten. Mijn eerste halve dagetappe zit erop – het steppen ging goed en ik vond het leuk, dat komt goed uit want ik mag nog heel wat meer dagen.
Meers – Buggenum (65KM – 3 veerponten)
Via de bakker in Stein (koffie!) step ik weer terug naar België om de route te vervolgen. Ik ben net voor achten gestart zodat ik niet te vroeg bij de bakker ben maar ook wel lekker bijtijds want ook vandaag wordt het warm. Na ruim een uur heb ik veerpont #2 naar Berg; dit is een grote pont zo eentje ook voor auto’s.
In de Maasvallie slingert de route tussen NL en BE heen en weer via de veerponten. Niet veel later sta ik bij het veerpontje van Grevenbicht; echter, dit pontje heeft schade opgelogen door het lage water en het is onbekend wanneer dit verholpen is. Ik blijf dus nog even aan NLse zijde. Gelukkig kan ik wel mijn bidon vullen met vers en fris water – de zon brandt al goed. Bij Roosteren ga ik via de brug over de Maas om aan te sluiten op mijn veerpontjesroute.
Opgetogen probeer ik ritme te vinden in het steppen. Het liefst wil ik balans hebben, evenveel stappen aan de ene als aan de andere kant. Dus tel ik elke stap die ik zet. Soms zijn het er 8 dan weer 4 of soms zelfs 12.
Veerpont #3 ligt bij Ophoven – Ohé en Laak en ik ben weer in NL.
Inmiddels kook ik van de hitte en wil ik graag een duik nemen; de Maas is hier niet geschikt voor en dus kijk ik op zwemwater.nl. Yes, iets verderop bij Stevensweert is een zwemplek met geschikt bevonden water. Ik step het dorp in op zoek naar de zwemlocatie – het blijkt dat deze afgesloten is en al een tijdje gezien het hoge onkruid. Dan maar op privé terrein sneaken om aan de andere kant in hetzelfde water een duik te nemen.
Maasbracht brengt een supermarkt en cola voor extra vocht.
Bij Merum wederom de supermarkt ingedoken, nu mijn diner gekocht en zwaar bepakt door. Het is klam weer en het zweet parelt continue door – deze extra cola’s zijn echt wel nodig.
Bij Roermond tref ik veerpont #4 om overgezet te worden bij Oolderhuuske. Vlak hierna toch maar weer het water ingedoken. Dit doe ik overigens in mijn ondergoed; daarna mijn kleren weer aan en doorsteppen – dan ben ik nog wat langer nat en dat is koel.
Een half uur verder kom ik aan in Buggenum bij minicamping Het Inj. Mijn trekkerstentje zet ik onder een appelboom op; afvalscheiden in de kas en douchen zonder muntjes. Het is rustig op deze kleine camping.
Buggenum – Geijsteren (62KM – 5 veerponten)
Gisteren was het een warme dag en vandaag zijn de voorspellingen hetzelfde met de toevoeging van onweer in de middag. Bijtijds step ik vanaf de camping weg en ik weet dat ik te vroeg bij de veerpont van Neer arriveer. Deze gaat pas om 10:00 uur en ik ben er al voor negenen dus sla ik ‘m over. Daardoor step ik aan dezelfde kant van de Maas nog een stuk door – het is een prachtige route met van hogeraf zicht op de rivier en de uiterwaarden. Bij Kessel zit ik weer op de route en tref ik ook de eerste langere stukken onverhard aan.
Het wisselen tussen linker- en rechterbeen daar moet ik ook nog aan klussen. Draai ik mijn voet weg of hop ik naar de andere kant? Als ik hop heb ik veel meer power en ga ik best wel sneller. Afijn, genoeg kilometers om bedrevener te worden en dingen uit te proberen.
Tegen 10uur kom ik met de veerpont #5 bij het kloosterdorp Steyl aan. Inmiddels vind ik dat het inmiddels de hoogste tijd is voor een latte maar er is nog niet veel geopend. Ik beland bij de lokale kroeg in Tegelen waar de stamgasten al(weer) aan de bar zitten; normaliter alleen ’s middags en ’s avonds geopend en op zondag juist rond kerktijd zijn deuren opent. Om mezelf later te verwennen neem ik nog een coffee-to-go mee.
Ik step verder via Venlo en na een uurtje vind ik een plekje aan de Maas om mijn voeten te koelen en de tweede koffie te drinken. Het is niet eens zo zonnig maar wel benauwd warm.
Bij Grubbenvorst ga ik met veerpont #6 naar de westelijke oever van de Maas. Wat noordelijker steek ik met veerpont #7 over bij Lottum. Bij Arcen is het de hoogste tijd om te lunchen en bidon bij te vullen. Ik ga naar de supermarkt en neem plaats op het bankje voor de ingang om te lunchen. Oeps, ik was toch iets te hongerig om eerst een fijn plekje te vinden.
In het centrum sluit ik aan in de rij voor het fiets- en voetveer #8 terug naar Lottumse kant. Het is zondag en het is druk op de fietspaden. Maar hier in Arcen is het een toeristische hotspot; de terrassen zitten tjokvol en het pontje is dan ook volgeladen als we naar de overkant gaan. Net voorbij Arcen ga ik terug naar de oostelijke kant van de Maas met veerpont #9.
Op het vlakke geasfalteerde fietspad lang de N-weg kan ik het hoppen goed oefenen. Bij heuvel op spring ik na elke 3e hop gemakkelijk naar de andere kant. Voor ik het weet, ben ik bij het volgende fiets-voetveer #10 om me over te zetten naar Blitterswijck. Bij dit pontje hadden ze pas geleden feest omdat sinds 2002 de miljoenste persoon overgezet was – kun je je indenken? Opvallend weetje: in tegenstelling tot de meeste reguliere veerponten is dit geen kettingveer, maar een losvarende boot met een koplaadklep.
Weinig bruggen maar wel veel veren deze dag (ondanks dat ik de eerste twee overgeslagen heb). Vanaf Blitterwijck ga ik via de supermarkt al rap door naar de camping. Ik heb de hele dag al buienradar gecheckt en het lijkt precieste lukken. Het is eind van de middag als ik incheck op de natuurcamping Landgoed Geijsteren. Ze hebben een heerlijk overdekte buiten-huiskamer waar ik meteen plaats neem om een kopje thee te zetten. Ik ben nog niet net op adem gekomen of de regen komt al met bakken uit de hemel. Mijn spullen pak ik half uit, neem een douche, eet mijn diner, drink een koffie en zo’n drie uur later is het weer opgeklaard. Ik kan mijn tent opzetten en rol meteen mijn slaapmat uit – vandaag lig ik er vroeg in.
Geijsteren – Millingen aan de Rijn (66KM – 3 veerponten)
Het is dag vier en een lastige opstart. Toch een beetje een stijf lichaam door de combi van nieuwe sport en kamperen. Bovendien heb ik gisteren iets te fanatiek gehopt want dat voel ik echt in de benen. Dan maar met iets minder power de KM’s afleggen.
Terwijl de andere trekkers op het veldje nog in hun slaapzak liggen step ik al weer weg. Zo vroeg is het niet eens, maar wellicht heeft het gedreun van de basmuziek van het festival aan de andere kant van de Maas hen langer wakker gehouden dan dat ik wakker was. Nog niet net onderweg of ik pak bij Berg alweer veerpont #11 van Ton Paulus – ik denk dat dit de koning in veerpontenland is want ik kom zijn naam/zijn veerponten vaak tegen. Niet alleen in het zuiden, want ik ken ‘m ook al van veerponten uit mijn eigen buurt.
Bij Afferden ga ik met veerpont #12 naar de overkant. Ik ga nog steeds langs de Maas richting het noorden. In de verte zie ik de kerk van Cuijk, deze steekt ver boven het landschap uit. Bij Cuijk steek ik de laatste keer de Maas over met een veerpont #13 vanaf hier laat ik de Maas links liggen en ga ik naar Nijmegen.
Door hartje Nijmegen wandel ik door de restanten van de 4daagse; her en der ligt nog veel rommel en staat er een rij Dixies. Vanuit het centrum ga ik richting het oosten om hier een stukje van de Waal te volgen. Ik step door de prachtige Millingerwaard.
Halverwege de middag ben ik bij Millingen aan de Rijn. Snel zet ik mijn tent op op de camping De Rijnhof want er is weer een plens regen voorspeld.
Het heen en weertje naar de supermarkt overleef ik droog maar boven Nijmegen hangt een joekel van een zwarte wolk die deze kant op komt. De rest van de middag tot halverwege de avond spendeer ik op een stoeltje onder het afdakje voor het sanitair.
Millingen aan de Rijn – Cortenoever (69KM – 6 veerponten)
Ongeduldig sta ik op de kade te wachten op veerpont #14. Ik zie deze niet aan de overkant maar wel nog aan de steiger; zou de schipper nog slapen of heb ik me toch vergist? Ik kijk nog eens op het bord; ik denk te zien dat vanaf 8:00uur de veerpont naar Pannerden vaart. Het is inmiddels 8:50 uur en ik zie aan de overzijde het licht van een fietser knipperen. Blijkbaar is diegene ook ongeduldig; nog steeds geen leven in de veerpont met de toepasselijke naam “Heen en Weer”. Nog maar eens op het bord kijken… oh nee, wat stom – de veerpont vaart elke hele uur dus straks zal deze vertrekken.
Aan de overkant van de Waal step ik door een prachtig natuurgebied. Hier loopt ook het Limespad en ik kom dan ook langs de Romeinse Baadster, die nu bij laag water op het droge ligt. Door dat zelfde laagwater ligt het trekpontje even verderop er ook uit. Dat is jammer, geen handenarbeid en ik mag nu een stukje omsteppen.
Omdat ik nog niet zo lang step ben ik van alles aan het uitproberen. Zo ook de lengte van mijn stap – is dit een kort tapje of een lange push. Wat is fijn en vooral wanneer is wat fijn? De lengte heeft uiteraard ook effect op de frequentie en kan ook effect op de power van elke stap hebben. Pfieuw, er valt nog veel te leren.
Ik step door Pannerden en koop wat te snacken bij de Coop; dit is één van de laatste dagen dat deze winkel open is. Om in Doornenburg te komen, mag ik veerpont #15 nemen. Wel mag ik even wachten want door drie trekkers+aanhangers is deze ietwat overbeladen en kan de pont niet loskomen van de kant. Ondertussen leer ik wat bij over de verschillende veerponten. Dit is een zogenaamde “gierpont”: de pont is met een kabel bevestigd aan een punt in het midden van de rivier op de bodem. Door het schip schuin op de stroming te draaien, zal de boot door de stroming de overkant bereiken. Omdat het ankerpunt en de pont op enige afstand van elkaar zijn wordt de verbindingskabel boven water gehouden met een of meer kleine bootjes (bocht-aken) ter grootte van een roeiboot.
Aan de overkant kan ik een heerlijke latte scoren bij het kasteel Doornenburg. Ik vind ‘m verdiend – ik heb voor mijn gevoel al wat tegenslag gehad (veerpont die niet vertrekt wanneer ik dat wil; trekveer uit de vaart; niet mijn favo snack bij de Coop; wachten op haperende pont) => dat is allemaal relatief dus vermoedelijk heb energie tekort en dan moet je daar wat aan doen (aka, jezelf energie gunnen).
Bij Huissen ga ik naar de overkant van de Nederrijn met veerpont #16. De schipper heeft ervaring met steppen en heeft vorig jaar het IJsselmeer rond gestept. Veel mensen herkennen wel dat het een step is, maar de steppers zelf ben ik nog niet veel tegen gekomen maar nu dus eentje die ook kickbike-packing gedaan heeft.
Ik step ten zuid oosten van Arnhem, langs de IJssel, en heb de wind in de rug – ik ga als een jekko maar zie ook dat er enorm dondergrijze wolken links en rechts van mij opkomen en wegvagen. Kortom, het is zeer wisselvallig weer en als dan ook de eerste spetters vallen ben ik blij met een plekje onder bomen. Nat worden heb ik geen zin in, dus ik wacht geduldig en eet ondertussen mijn lunch.
Niet veel later kan ik weer droog verder en kom ik bij Rheden voor veerpont #17. Nog geen één minuut op de pont of het komt met bakken uit de hemel; het duurt te lang om mijn regenjas te pakken want ik ben meteen doorweekt. Iets minder geluk met deze bui dus.. aan de overkant step ik verder maar het regent zo hard dat ik amper wat zie. Dan toch maar even schuilen onder een richel aan de zijkant van een gebouwtje. Vijf minuten later schijnt het zonnetje alweer en weer vijf minuten later sta ik op veerpont #18 in het zonnetje.
Ik step verder langs de uiterwaarden van de IJssel en kan ik Doesburg boodschappen doen. Daar heb ik weer meer geluk met schuilen; in een bushokje zit ik daar de volgende plensbui uit.
Door het buiige weer is er ook best wat wind – deze komt uit de goede richting dus op de dijk door de polder kan ik met gemak grote stappen maken. Na Bronkhorst pak ik veerpont #19 naar Brummen om niet veel later in de boomgaard van zorgboerderij-camping De Hank mijn tent op te zetten.
Cortenoever – Zwolle (66KM – 3 veerponten)
Het zijn wisselende tijden dat ik ’s ochtends op sta maar meestal komt het er op neer dat ik om 8:24 weg step van de camping, dus ook vandaag. Het is dan ook nog bijtijds als ik over de kanondijk langs Zutphen step. Geen koffie-stop; op de camping heb ik water kunnen koken en dus heb ik mijn eigen bakkie mee. Deze drink ik een uurtje later bij Voorst bij twee gemalen.
Ik kom steeds meer in het stepritme en het leuke is, dit is niet telkens hetzelfde ritme. Continue moet ik aanpassen; ga ik een stukje omhoog dan is het poweren+hoppen met 3 om 3 en is het wind mee op glad asfalt dan is het lange afzet met hoge achterzwaai in slow motion. En dat zorgt ervoor dat je in nauw contact bent met je ondergrond en daarmee het landschap. Bovendien is het hiermee dusdanig afwisselend dat het nooit saai of sterk belastend wordt. Het is een toffe dynamiek van de beweging.
Bij Gorssel mag ik de IJssel over met veerpont #20. Niet veel later ben ik bij Deventer waar ik de binnenstad inschiet voor wat inkopen. Dan pak ik veerpont #21 naar De Hoven om verder naar het noorden te steppen. Bij Olst is het veerpont #22 waarmee ik in het dorp uitkom. Ik ontmoet weer een stepper – iemand die mijn kickbike herkent, een kenner dus.
Iets verderop step ik het terrein op van de oude steenfabriek Fortmond. Hiervandaan gaat er een veer naar Veessen, maar door de lage waterstand vaart deze nu niet. Het fabrieksterrein is echter wel heel leuk om te verkennen. Met de step in de hand struin ik over het terrein.
Ik vervolg mijn route naar Wijhe. Daar doe ik inkopen en neem een latte in de oude molen. Mijn tocht gaat naar Zwolle maar superveel energie heb ik niet; ik zit meerdere keren op een stoeltje bij een boerderij even uit te puffen en vul mijn bidon bij. In de loop van de dag is die zon steeds sterker geworden en blijkbaar heb ik niet genoeg gedronken.
Op camping ’t Hofje krijg ik een warm welkom van de eigenaresse en ook de locals van de camping ontvangen mij hartelijk. Als eerste leg ik mijn tent te drogen – met het windje en de sterke zon is deze al droog eer ik onder de douche vandaan kom.
Zwolle – Giethoorn (64KM – 3 veerponten)
Het is droog gebleven dus ik kan mijn tent voor het eerst sinds dagen een soort van droog inpakken – de tent is wel vochtig van de dauw. Met een lach op mijn gezicht step ik richting Zwolle. Net naast de camping is een boerderij-winkel en hier koop ik kaas uit de automaat.
Ik wacht niet op het eerste veer naar Hattem want dat kost me een paar uur. Maar al ras kom ik een bekende tegen – of beter gezegd, ik word herkend. We babbelen gezellig voor ik afsla richting het centrum. Vandaag heb ik enorme behoefte aan koffie dus ga ik op zoek. Ik beland bij de bibliotheek in het centrum; een latte met een krant, dat is pas luxe.
Zwolle uit gaat richting een plek waar ik een paar weken geleden op de fiets langs ben gekomen. Sterker nog, vandaag step ik gedeeltelijk dezelfde route. Ik verheug me erop want het was een mooi stuk. Op de dijk step ik verder naar het noorden langs de IJssel. In Kampen strijk ik neer op het terras van Paviljoen Hanzezicht met uitzicht op de joekels van kerken in het centrum. Het is er zo lekker dat ik bijna in slaap val. Ik schud me weer wakker en ga snel door voor ik hier uren blijf hangen.
Mijn weg vervolgt zich deels langs het Ganzendiep het Kamperland in. Wat is het hier prachtig! ik kijk mijn ogen uit in alle richtingen. Het is prima weer met Hollandse luchten, vergezichten over polderlandschap en af en toe water in het zicht. Ik kom bij veerpont #23; dit is een zelfbedieningspont op zonne-energie. De pont gaat net naar de overkant als ik aankom en het lijkt een eeuwigheid voordat deze weer mijn kant opkomt. Maar met dit mooie weer heb ik geen haast dus ik wacht geduldig.
Een stukje verderop kom ik bij veerpont #24, de Pieperpont, hier staan net twee Duitsers op die niet helemaal snappen hoe de veerpont werkt. Gezamenlijk gaan we naar de overkant; daar zet ik mijn step tegen het bankje en kleed mij uit. Het is inmiddels zo broeierig warm dat ik mezelf trakteer op een duik in de Goot (geen geintje, zo heet het water!).
Het is duidelijk toeristischer gebied want ik kom meer fietsers tegen dan de afgelopen dagen. Ik step door Genemuiden en doe daar mijn boodschappen. De extra kilo’s aan het stuur merk ik wel, vooral als het asfalt niet geheel strak is. Hier pak ik de veerpont #25 over het Zwarte Water.
Het toffe van het steppen is dat ik sneller ga dan wandelen en afstanden gemakkelijker behapbaar zijn; een paar KM erbij voor camping of supermarkt is geen probleem. En doordat ik afhankelijk ben van ondergrond en landschap voor mijn stepritme, ga ik enorm op in de omgeving. Meer dan bij fietsen waarbij de omgeving meer voorbij snelt en minder impact heeft op je beweegritme.
Mijn route gaat door Belt-Schutsloot wat net klein Giethoorn is met de bruggetjes en het smalle water, maar dan zonder toeristen. Na een verfrissende duik in de Belterwijde kom ik even later in het echte Giethoorn. Hier is het stinkend druk op/langs het water en kan ik meer wandelen dan steppen. Camping De Hof ligt in het dorp en aan het meer; een ideale stek.
Giethoorn – Langweer (65KM – 4 veerponten)
Bijtijds ben ik weer op weg. Nog steeds moet ik wandelen langs de grachten in Giethoorn maar dat komt omdat de bruggetjes net te steil voor mijn step zijn (onderkant schraapt over de grond). Maar als ik het dorp uit ben dan gaat het weer lekker voor de wind. Door Nationaal Park de Weerribben-Wieden step ik er lustig op los – prachtige smalle onverharde paadjes, veel vogels en mooie vergezichten.
Mijn regenjas gaat aan en uit; het is een constante miezer waar je heel nat van kunt worden. Bij Jonen mag ik mijn kaartje voor veerpont #26 uit een automaat halen. Even verderop zit ik in de haven van Blokzijl bij te komen – hier drink ik mijn koffie op. Ik vervolg mijn tocht over de onverharde smalle paadjes, kom door Nederland, moet weer wandelen bij de bruggetjes in Kalenberg en kom even later in Oldemarkt uit. Lunch op het terras (met jas aan) gaat er wel in.
Iets te noorden van Oldemarkt mag ik mezelf met veerpont #27 naar Friesland, aka de overkant brengen. Het is een heuse pont op armkracht – pfieuw.
Een uur later, als mijn armen weer zijn bijgekomen, mag ik mezelf weer op eigen kracht naar de overkant helpen met veerpont #28. Deze keer krijg ik aanmoedigingen vanaf de boten die langzaam voorbij varen.
Het is weer een warme dag en ik heb wel zin in een duik. Bij het Tjeukemeer staat een negatief zwemadvies aangegeven – ik step toch maar even door. De zwemplek bij de Put van Nederhorst heeft een groene recensie dus daar duik ik erin. Heerlijk verfrissend zo’n tussentijdse duik. Hier pak ik veerpont #29 naar Boornzwaag.
Niet veel verder step ik het boerenterrein op van de mini-camping Friesland. Mijn tentje zet ik op langs het water en ’s avonds kan ik vanaf de camping nog een heen-en-weertje zwemmen – wat een zaligheid.
Langweer – Leeuwarden (63KM – 9 veerponten)
Ik gok dat dit mijn laatste dag op de step zal zijn. Al bijtijds sta ik deze ochtend naast mijn tent. De winkels zijn om 8:00uur geopend in het dorp dus haal ik koffie en croissants. Iets over half negen ben ik bij veerpont #30 maar deze blijkt pas om 9uur te gaan – het is zaterdag (doordeweeks om 8.00 maar in het weekend wordt er uitgeslapen). Ik drink mijn koffie op en eet mijn eerste croissant. Het bleek dat ik niet de enige vroege vogel was en dus varen we net voor negenen naar de overkant.
Eenmaal aan de overkant step ik rustig door naar de volgende veerpont #31. Ook hier blijk ik te vroeg te zijn, dan maar een duik in de plomp ter plekke.
Aan de andere kant step ik langs een kade die vol ligt met boten en zeilschepen – het is duidelijk dat ik in waterrijk Friesland ben. Wat verder naar het noorden pak ik veerpont #32; de overzet blijkt een cruise te zijn. We varen het Prinses Margrietkanaal over en zijn totaal 10 minuten onderweg.
Ik vervolg de route en step naar Grou. Net als ik me afvraag wanneer het skûtsjesilen is, zie ik de aankondiging dat het vandaag start. Geen wonder dat het druk op de weg is. Bij de supermarkt sla ik een extra fles drinken in – het is weer een warme benauwde dag.
In het centrum van Grou pak ik veerpont #33 over een enorm drukke vaarweg. Jachtjes met stampende muziek, zeilboten en roeiboten moeten ontweken worden door de schipper. Aan de overkant staat een lading mensen te wachten op een overtocht naar het centrum. Over een uur is de loting en over twee uur gaat de eerste race van start. Iedereen gaat nu naar de stad dus ik heb veel verkeer ’tegen’.
Ik hop van veerpont naar veerpont #34 om wederom het Prinses Margriet Kanaal over te steken naar het eiland Burd. Als ik het eiland over heb gestept, wordt ik overgezet door veerpont #35. Niet veel later step ik Nationaal Park de Alde Feanen in. Het is hier weer rustig ondanks dat het een weekenddag is – ik gok dat de meeste mensen naar het zeilen gaan kijken.
Met veerpont #36 met de vaker gebruikte naam “Hin & Wer” kom ik in Earnewâld. Even verderop mag ik weer een cruise maken met veerpont #37. Hier is het wel druk en met exact 12 personen kunnen we precies mee naar Warten.
Nog een klein stukje naar het noorden en daar pak ik mijn laatste veerpont #38. Als ik aankom, is deze net weg maar de schipper keert alras om. We zijn nog niet net vertrokken of we keren weer om om nog meer mensen op te pikken. Ja, zo gaat dat vaker met de fiets- en voetveren.
Eenmaal aan de overkant draai ik richting het westen en step ik ruim 10KM naar het centrum van Leeuwarden. Ik vind het jammer dat ik eindig in een stad en verwacht niet veel van die laatste kilometers. Maar het verrast me dat ik bijna tot aan het station over een verrassend pad langs de Potmarge door de stad geleid wordt. Toch nog een waardig einde van een tof avontuur!
De statistieken:
- 550KM gestept
- 38 veerponten gebruikt, 7 veerponten “gemist”
- 9 dagen onderweg geweest
- 2 mensen ontmoet die de Kickbike kenden
- ontelbare keren dijk op en af gestept
- geconstateerd dat Veerweg een veel gebruikte naam is
- 1 persoon die Op de step van Wim Sonneveld voor mij zong
