Ardennes Mega Trail 80 KM 4000 D+

Net terug van een mini-vakantie. Genieten als een Godin in Frankrijk, stukje fietsen en hoofddoel van de trip: de Ardennes Mega Trail op zaterdag 3 juli 2010 (zie voorbereidende blog 5 juni jl.). Nipt over de Belgische grens, zo’n 20km ten westen van Bouillon, ligt Les Hautes Rivieres – strijdtoneel voor 275 trailrunners. Mijn insteek voor deze dag – genieten en als ik het niet meer leuk vind dan stap ik uit. Want 80KM is erg ver – 4000+ hoogtemeters is erg veel – 30+ graden is erg warm. Kortom, dat riekt naar avontuur, dat riekt naar overleven…uitdaging dus!!

Zaterdagochtend 5uur klonk het startschot voor mij, M en C. Als een dolle rent iedereen weg..gaat dat zo 80KM door? Na 50m heuvelop gerend te zijn, ontploffen mijn kuiten. Ik ga stil staan. Verbaasde en ook ‘duhuuh’-blikken worden mij toegeworpen…ik kan me er iets bij indenken, als je nog niet eens 50m heuvelop kan rennen wat doe je dan bij een trail met 4000+m heuvelop? Afijn, in het eerste half uur heb ik zo ongeveer het hele startveld voorbij laten gaan en sloot ik behoorlijk achteraan aan. Mijn tempo – langzaam maar wel steady state en dat zou later z’n vruchten afwerpen. 

Mooie vergezichten na beklimming van zaagtand nummer zoveel – het gaf me energie en ik liep ontiegelijk te genieten!! Onderweg wat kiekjes schietend voelde ik me net een toerist.












Recept voor de wedstrijd: zelfvoedselbevoorrading – dat wil dus zeggen dat je je eigen energie moet meenemen. Onderweg alleen waterposten. Verder mocht je niets aannemen onderweg en niets achterlaten. Dit betekende een volle rugzak met:
– verplichte items van de organisatie (fluitje, nooddeken, mini-voedingspakket, hoofdlamp, watertas voor op rug van kameel van 1,5 liter (vrije vertaling voor Camelbak), elastische tape)
– energie voor 17 uur
– droog shirt + droge sokken
– fotocamera + telefoon
– paracetamol
Op mijn hoofd een pet voor de zon en in de handen stokken. Soort Nordic-Walking stokken; toegegeven ik zie mezelf er niet mee in NL lopen maar ik was superblij met de stokken tijdens deze trail. De beklimmingen waren soms zo steil dat je wel een stokje kon gebruiken en afdalen is stukken relaxter.

Zoals geschreven, steady state tempootje en voor ik het wist, stond ik na 35KM zo’n 200m boven Montherme op de berg – zaagtand 10. Tellen van de zaagtanden deed ik niet – evenmin als KM aftellen. Alleen inschattingen wanneer + hoeveel te eten+drinken. Verder bleef ik het maar leuk vinden – afdalen ging met de stokken redelijk ontspannen en klimmen ging in pittige pas. Na de eerste verzorgingspost was mijn inhaalrace begonnen – op 1 man na, heb ik alleen maar ingehaald. Dat gaf goede spirit en hield me scherp! Het lopen ging zo lekker dat ik maar bleef doorgaan van post naar post; plots was ik bij de laatste 7km aangekomen. Tjemig, zou ik nu  gewoon gaan finishen? Ondanks blessureleed, ondanks zo weinig KMs in de benen?

Nog een laatste foto op de laatste berg voor de finish – die daar beneden (ongeveer naast mijn stokken) ligt. Alsof ik de meet al rook – als een speer naar beneden over kronkelpaadjes, mezelf behendig met mijn stokken mijn balans houdend, weg oversteken, door rivier de Semois waden en dan met natte schoenen heel heroisch de laatste 400m naar de finishstreep sprinten. Net voor de streep werd er nog keihard gejuicht+geklapt door alle bierdrinkende en BBQworstetende finishers+supporters (opgejut door M). Eindtijd: 15uur30min; blaren minimaal, spierpijn maximaal, glimlach van oor tot oor!


En nu? Geen idee, geen nieuwe uitspatting gepland…maar wat niet is, kan zo maar komen! Dus als je leuke ideeen hebt voor nieuwe uitdaging – laat het maar weten!


Voeding: bij start 1,5 liter water met eigen energie-mix voor drie uur; bij elke post aangevuld met 1,5 liter en energie voor twee uur (totaal 10,5liter); 3 PowerBars Cookie&Cream